KIO ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ေဟာင္းတစ္ဦး၏ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္တုိင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားရဲ႕ ကံၾကမၼာအတြက္ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္ေတြမွားခဲ့လုိ႔ ေနာင္ တေတြ တစ္ခါၿပီးတစ္ခါ ရေနတာ ကေန အခုကခ်င္ျပည္နယ္ က ျပည္ သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးက႑ေတြဟာ ဆုတ္ယုတ္ ခဲ့သလုိ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဟာလည္း အျခားျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေဒသႀကီး ေတြနဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ အရမ္းေနာက္က်သြားၿပီ။

KIO/KIA/KIC အဖြဲ႕အေျခအေနဟာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမတုိင္ခင္က အေျခအေနနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္ရင္ အမ်ား ႀကီး ကြာျခားသြားၿပီ။ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြရခဲ့လဲ၊ ဘယ္လုိဆုံးရႈံးမႈမ်ိဳးေတြျဖစ္ခဲ့လဲ၊ ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္ ခ်က္ခ်ခဲ့လုိ႔ ဘာေတြျဖစ္ပြားခဲ့တာလဲဆုိတာေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာသုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖုိ႔ လုိေနပါၿပီ။

KIO/KIA/KIC အဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕၊ ခဏခဏအစည္းအေ၀းေခၚလုပ္၊ သေဘာထားေတြေတာင္းခံ၊ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ တုိက္ဆုိင္ရင္ အမ်ားဆႏၵအရဆုိၿပီးလုပ္၊ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔မတုိက္ဆုိင္ရင္လဲ ကုိယ္လုပ္ခ်င္ရာကုိဘဲ အမ်ား ဆႏၵ လုိ႔ဆုိၿပီးလုပ္၊ ဒါေတြနဲ႔ဘဲ KIA ဟာ ဒီအေျခအေနအထိ ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ မူလအေျခအေနကုိ ျပန္ေရာက္ ေအာင္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ အခ်ိန္ယူရအုံးမွာလဲ၊ ဒီၾကားထဲမွာေရာ စစ္တပ္နဲ႔ အပစ္ရပ္စဲထားမွာလား… ? ၊ ဒီၾကား ကာလထဲမွာ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းကာလေတြလုိ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္းေတြေရာ ရမွာလား…. ?

စစ္တပ္ဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက ကမၻာ့အေနာက္အုပ္စုအင္အားႀကီးႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဘက္ေပါင္းစုံ ကေနပိတ္ဆုိ႔ထားတဲ့ဒဏ္ကုိ ဟန္မပ်က္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္သြားတာကုိ ေလ့လာၾကည့္ၿပီးမွ စစ္တပ္ ကုိ အံတုသင့္တယ္။ တုိက္ပြဲေလးတစ္ပြဲႏွစ္ပြဲေလာက္ ေအာင္ႏိုင္တာနဲ႔ ေသြးနထင္ေရာက္သြားလုိ႔ အခုေပး လုိက္ ရၿပီေလ။

ခယာဘြမ္၊ ဖုန္ျပန္ဘြမ္မွာ တုိက္ပဲြေတြသိမ္ျပင္းထန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ တပ္မဟာ/တပ္ရင္းေတြ ဘာလုပ္ ေနၾကလဲ … ? ၊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ႕ အမိန္႔ကုိ မနာခံတာလား … ? ၊ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က စစ္ကုိ မလုိလားတာလား ? ၊ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းစစ္ကုိ လုိလားေနမယ္ဆုိရင္ ဟစ္တလာ၊ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္၊ အုိစမာဘင္လာဒင္တုိ႔လုိ တစ္ခ်ိန္ျဖစ္မွာဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ ျပည္သူလူထုေတြကေတာ့ အလူးအလဲ ေျမစာပင္လုိခံစားၾကရမွာကုိ ထည့္စဥ္းစားရမယ္။

အခုကာလမွာ ပုိအေရးႀကီးတယ္၊ ကုိယ့္တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ့္ျပည္သူေတြရဲ႕ စည္းလုံးမႈ အင္အားကုိ အေရးတစ္ႀကီး တည္ေဆာက္ရမယ္၊ အစိုးရသစ္ဟာ စစ္တပ္လူအမ်ားစုျဖစ္ေနၿပီး ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈရ ေနလဲ၊ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးကုိ ဦးစားေပးၿပီး ေစတနာ ထားလုိ႔ ေအာင္ျမင္မႈ ရေနတာကုိ သင္ခန္းစာယူ သင့္တယ္။

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က စေပါ့ေခ်ာင္းလူသတ္ပြဲဆုိၿပီး အခုထိ နံမည္ပ်က္ေနတုံးဘဲ၊ လုပ္တာကေတာ့ မူးယစ္ ေဆး၀ါး မသုံးစြဲရေအာင္၊ မေရာင္း၀ယ္ရေအာင္ ဟန္႔တားတာဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ အျပစ္ေပးတာ နည္းလမ္ းမက်ေတာ့ လူသတ္ပြဲ ျဖစ္သြားတယ္။

အခုလဲ တုိက္ပြဲကေနေရွာင္လႊဲၿပီး အလင္း၀င္ဘုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့လူေတြကုိ ေသဒဏ္စီရင္မယ္ဆုိရင္ အမိန္႔ခ် ရင္ေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးဘဲ၊ KIA အဖြဲ႕၀င္ဆုိတာနဲ႔ တုိက္မယ္ခုိက္မယ္ သတ္မယ္ျဖတ္မယ္ဆုိတဲ့ လူခ်ည္း ဘဲ လုိ႔ တစ္ဖက္သက္ထဲေတြးလုိ႔မရဘူး၊ ကုိယ့္ျပည္နယ္ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ေတာ့ မွန္တယ္၊ သူ႕မိသားစု၊ သူ႕ဘ၀၊ သူ႕အနာဂတ္အတြက္ကုိလည္း စဥ္းစားပုိင္ခြင့္ရွိတယ္၊ လဂ်ားယန္တုိက္ပြဲမွာ အသက္ေပး သြားတဲ့သူရဲေကာင္း ေတြထဲမွာလည္း ေသမိန္႔ခ်ၿပီးသားလူေတြရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအရင္းအခ်ာ ေတြလည္းပါမွာဘဲ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ မိဘ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြဘက္ကေရာ ဘယ္လုိခံစားၾကရမလဲ၊ ျပင္းျပင္ းထန္ထန္ အျပစ္ေပး လုိက္လုိ႔ အားလုံးက ေၾကာက္လန္႔သြားၿပီး ၿငိမ္သြားမယ္လုိ႔ တစ္ထစ္ခ်တြက္လုိ ႔မရဘူး၊ ေခြးကုိ ေခ်ာင္ပိတ္ရုိက္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆုိတာ လည္းစဥ္းစားရမယ္၊ KIA မွာ ဂ်ိန္းေဖာကခ်င္ တစ္မ်ိဳးတည္းရွိတာလား၊ အျခား ရွမ္း၊ ရခုိင္၊ လီဆူး၊ ဇုိက္၀ါး ေတြေရာ မပါဘူးလား၊ သူတုိ႔ကေရာ ၿငိမ္ေနမွာလား…. ? KIA တပ္ဖြဲ႕လုံးကုိ မေျပာနဲ႔ အခုဗဟုိေကာ္မတီ အေယာက္(၃၀)ေက်ာ္ကုိေတာင္ တစ္ေသြး တစ္သံတစ္မိန္႔လုပ္ႏုိင္ၿပီလား … ? မင္းလဲေသနတ္ရွိတယ္၊ ငါလည္းေသနတ္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြ၀င္လာရင္ ဘယ္လုိထိန္းခ်ဳပ္ၾကမွာလဲဆုိတာ ေကာ္မတီ၀င္ေတြ ၀ုိင္း၀န္းစဥ္းစား အႀကံေပး ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

တစ္ျပည္နယ္လုံးမွာရွိတဲ့ ျပည္သူေတြသာမက ကုိယ့္တပ္ဖြဲ႕၀င္အမ်ားစုကပါ လုိလားေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္ေနပါၿပီ။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ “ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အဓိပၸါယ္၊ ဖက္ဒရယ္ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရအနက္ ျမန္မာစာလုံးေပါင္းသတ္ပုံက ဘယ္လုိ” ဆုိတာေတြ လုပ္ေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္လုိအခြင့္အေရးမ်ိဳးလုိခ်င္တယ္၊ ရမလား၊ မရရင္ ဘယ္အခြင့္အေရး ေပးမွာလဲ၊ ေက်နပ္လား၊ မေက်နပ္ရင္ ဘယ္လုိညွိမလဲ ဒီလုိတိက်ခုိင္ၿမဲတုိးတက္မႈရွိတဲ့ ရလဒ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာ ေအာင္ ၀ုိင္း၀န္းလု္ပေဆာင္ၾကဖုိ႔ လုိေနပါၿပီ။

KIO ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ေဟာင္းတစ္ဦး

Credit : Here