ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ သင္ခန္းစာ နမူနာ အခ်ိဳ႕ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ရဲရဲတင္းတင္း အာမခံခ်က္ လြဲေခ်ာ္ၿပီး ပဲခူးတိုင္းမွာ ဒီခ်ဳပ္ တစ္ေနရာရႈံးခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းအစျပန္ေဖာ္ရ တာက ေလာေလာ ဆယ္ ျပည္နယ္တခ်ိဳ႕က တိုင္းရင္းသားပါတီေတြ က ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲေတြက်ရင္ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ပါတီႀကီးေတြ သူတို႕ဆီမွာ လာမၿပိဳင္ေစခ်င္ဘူးလို႕ အတိအလင္း သေဘာထားထုတ္ေဖာ္ေနၾကတာကို ၾကားသိေနရလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္ၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္ တစ္ခုမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥရဲ႕ ဇာစ္ျမစ္ကို ခုအခ်ိန္မွာ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္မလွန္ခ်င္ေတာ့ ပါဘူး။ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အမတ္ေလာင္းေတြ ေရြးခ်ယ္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အင္းစိန္ေထာင္ ထဲ ေရာက္ ေနပါတယ္။
၁၉၈၉ ဇူလိုင္လ၂၀ ရက္ေန႕ညက ဒီခ်ဳပ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္ရုံးထဲကေန ဗဟိုေကာ္မတီ ဦးမိုးသူနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖမ္းသြားတာပါ။ စစ္ေၾကာေရးစခန္းနဲ႕ ေထာင္ထဲမွာ ၉လေက်ာ္ ပုဒ္မ ၁၀ (က)နဲ႕ ထိန္းသိမ္း ထားၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပခင္ တစ္လေလာက္အလိုမွာမွ ျပန္လြတ္ခဲ့ပါတယ္။
ေ၀ါၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္ ၂ မဲဆႏၵနယ္ကေန အမတ္ေလာင္းအျဖစ္ ၀င္အေရြးခံဖို႕ ပုံစံေတြကို ဒီခ်ဳပ္က ေထာင္ထဲကို ပို႕လိုက္တာ ကြၽန္ေတာ္က လက္ခံသေဘာတူေၾကာင္း လက္မွတ္ ေရးထိုး ျပန္ပို႕ လိုက္တာျဖစ္လို႕ အမတ္ေလာင္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ျပန္လြတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္လႊတ္တဲ့ေန႕က အိမ္ကို တန္းၿပီး ျပန္မပို႕ေသးဘူး။ ခင္ဗ်ား ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ ၉လေက်ာ္ အတြင္း တည္ေဆာက္ျပဳျပင္ေရးေတြေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ဘယ္ေလာက္ တိုးတက္ေနတယ္ဆိုတာ လိုက္ျပမယ္ဆိုကာ ကားနဲ႕ လွည့္ျပပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ပါတီေတြရဲ႕ မဲဆြယ္ပိုစတာ ႀကီး ေတြကိုလည္း ျပပါတယ္။ အဲသလိုျပရင္း ]]ခင္ဗ်ားတို႕ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေတာ့ အမတ္ေလာင္းအေ၀မတည့္ လို႕ ရန္ေတြျဖစ္ၾက၊ တံမ်က္စည္းရိုးနဲ႕ ရိုက္ေမာင္း ပုတ္ေမာင္းေတြ ျဖစ္ၾက၊ ခင္ဗ်ား သိပ္မၾကာခင္ ၾကားပါလိမ့္မယ္}} လို႕ ေျပာပါ ေသးတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ေန႕ခ်င္းမွာပဲ အေျခအေနေတြ သိရပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္ လမ္းမွာ ေျပာလိုက္သေလာက္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးမဟုတ္ပါဘူး။ ထုံးစံအတိုင္း အမတ္ေလာင္း ေရြးခ်ယ္ေရးမွာ ျပသနာျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီအထဲ ပဲခူးတိုင္း ျပည္ၿမိဳ႕နယ္လည္း ပါ၀င္ေနတာပါပဲ။ ဗဟိုက ေရြးခ်ယ္လိုက္သူကို လက္မခံ လိုတဲ့ ေအာက္ေျခပါတီ၀င္တခ်ိဳ႕က သူတို႕ သေဘာက်တဲ့ ေဒသခံ ဒီခ်ဳပ္အဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္ကို တစ္သီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္းအျဖစ္ တင္ၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီျပသနာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ အမတ္ေလာင္စာရင္းေတြ ထြက္ၿပီး မဲေတာင္ဆြယ္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
မဲဆႏၵရွင္အမ်ားစုက ဒီခ်ဳပ္ကို ေထာက္ခံမဲေပးခ်င္တယ္။ သို႕ေပမယ့္ ခေမာက္ အမွတ္အသားနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ အမတ္ေလာင္းရယ္၊ သူတို႕က ဒီခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ လို႕ပဲ သိထားတဲ့ တစ္သီးပုဂၢလ အမတ္ေလာင္းရယ္ ၾကားမွာ မဲေတြကြဲကုန္ၿပီး ၾကားထဲက တစည အမတ္ေလာင္းက အႏိုင္ရသြားတယ္။ သည္နွစ္ေယာက္ရဲ႕ မဲစုစုေပါင္းဟာ တစညအမတ္ေလာင္းရသြားတဲ့ မဲထက္ အမ်ားႀကီးသာတယ္။ သို႕ေပမယ့္ မဲကြဲသြားလို႕ ႏွစ္ေယာက္လုံး ရႈံးခဲ့ရတာပါ။ ဒီလို ျဖစ္ရျခင္းဟာ ဘာမွ မထူးဆန္း ပါဘူး။ ေတာင္ကိုရီးယားမွာ ၁၉၈၆ခုႏွစ္က အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳး အထင္အရွား ျဖစ္ခဲ့ဖူး လို႕ ေလ့လာသူအေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီအေၾကာင္းကို ႏိုင္ငံေရး သိပၸံသင္ခန္းစာတစ္ခု အျဖစ္ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ၾကပါတယ္။
ေတာင္ကိုရီးယားမွာ ကြမ္ဂ်ဴး အုံၾကြမႈႀကီးလို ျပည္သူအမ်ားေသြးေျမက်ခံၿပီး ေတာင္းဆိုဆႏၵျပပြဲမ်ား စြာ ျဖစ္ပြား အၿပီးမွာ အာဏာရွင္ ခ်န္ဒူး၀ွမ္က သမၼတကို လႊတ္ေတာ္က ေရြးတဲ့စနစ္ကေန ျပည္သူလူထု တိုက္ရိုက္ဆႏၵမဲေပးေရြးခ်ယ္တဲ့ စနစ္သို႕ေျပာင္းလဲတဲ့ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္မႈ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ပထမ ဆုံး တိုက္ရိုက္မဲေပး ေရြးေကာက္တဲ့ပြဲမွာ အာဏာရွင္ ခ်န္ဒူး၀ွမ္က သူ႕လူရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ႏိုေတ၀ူးကို စစ္မႈထမ္းအျဖစ္က ထြက္ေစၿပီး သမၼတေလာင္းအျဖစ္ ၀င္အေရြးခံ ခိုင္းတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ လက္ယာအုပ္စုက ကင္မ္ယန္းဆန္ ကလည္း သမၼတေလာင္းအျဖစ္ စာရင္းတင္တယ္။ တစ္သက္လုံး အတိုက္အခံ လုပ္လာသူ၊ ျပည္ေျပးျဖစ္လိုက္၊ ၀ရမ္းေျပးျဖစ္လိုက္၊ ေထာင္က်လိုက္ေနခဲ့ရသူ လက္၀ဲ ယိမ္းႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးလို႕ လူသိမ်ားတဲ့ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံကလည္း သမၼတေလာင္းအျဖစ္စာရင္းတင္ပါတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို႕၊ ႏိုေတ၀ူးကို အတိုက္အခံတစ္ေယာက္တည္း က ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႕ အေျမာ္အျမင္ႀကီးသူ တိုင္းျပည္ရဲ႕ နားမ်က္စိမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း ေတာင္းပန္ၾကေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ ေနာက္မဆုတ္ ေပးခဲ့ပါဘူး။ သည္လိုနဲ႕ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးႏိုေတ၀ူးက အႏိုင္ရကာ သမၼတျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ႕ မၿပီးေသးဘူး။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ သိမ္ေမြ႕သလဲဆိုရင္ ႏိုေတ၀ူးသမၼတသက္တမ္းအတြင္း ကင္မ္ယန္းဆန္က ႏိုေတ၀ူးပါတီနဲ႕ ေပါင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေရြးေကာက္ပြဲက်ေတာ့ အာဏာရ ပါတီရဲ႕ သမၼတေလာင္းအျဖစ္ ကင္မ္ယန္းဆန္ကို ေရြးလိုက္တယ္။ ကင္မ္ယန္းဆန္နဲ႕ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံ တစ္ေပြခ်င္းျပန္ဖိုက္ၾကတဲ့အခါ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံ ရႈံးသြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႕မွာက မူလ သူ႕ကို ေထာက္ခံတဲ့ အပိုင္မဲပဲ ရွိတယ္။ ကင္မ္ယန္းဆန္က်ေတာ့ မူလသူ႕အပိုင္မဲအျပင္ အာဏာရ ပါတီကို ေထာက္ခံတဲ့ မဲေတြပါ သူ႕ဆီ၀င္ကုန္တာကိုး။ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံခမ်ာ တတိယအႀကိမ္၀င္ၿပိဳင္ေတာ့မွ သမၼတျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ (သူနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္သူက အစိုးရနဲ႕နီးစပ္သူဆိုၿပီး လူထုမဲက သူ႕ဆီ ၿပံဳေရာက္သြား တာပါ။)
ကြၽန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးရဲ႕ မူလဦးတည္ခ်က္ကို ျပန္ေကာက္ပါမယ္။ တိုင္းရင္းသား ေဒသ (ျပည္နယ္)ေတြ မွာ ျပည္မက ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးေတြ ၂၀၁၅က်ရင္ လက္ေရွာင္ၾကပါလို႕ ေမတၱာရပ္ခံေနၾကတာကို ထည့္သြင္း စဥ္း စား သင့္ေၾကာင္း ပထမေဆာင္းပါးမွာကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ပါတီႀကီးက အမတ္ေလာင္းကို ပါတီႀကီးရဲ႕ စည္းရုံးေရးနဲ႕ အျခား အရွိန္အ၀ါမ်ားေၾကာင့္ မဲေပးသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိႏိုင္ သလို တိုင္းရင္းသားပါတီက အမတ္ေလာင္း ကိုလည္း တိုင္းရင္းသားခ်င္းဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႕ မဲေပးၾကမွာပါပဲ။ သို႕ေပမယ့္ မဲေတြကြဲသြားတဲ့အတြက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလုံး ႏိုင္ေျခနည္းပါလိမ့္မယ္။
၉၀ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ရွမ္းျပည္နယ္မွာ SNLD က ေနရာအမ်ားစု ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာလည္း ALD က အမ်ားစုႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာလည္း မြန္ပါတီက အေတာ္ မ်ားမ်ားႏိုင္ခဲ့တယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္။
၁၉၆၀ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ဦးႏုရဲ႕ သန္႕ရွင္းဖဆပလကို ပုံေအာ မဲေပး ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ယခင္ေရြးေကာက္ပြဲ (၁၉၅၆)တုန္းက အမတ္ေနရာ ၄၆ေနရာရခဲ့တဲ့ အတိုက္အခံတပ္ေပါင္းစု (ပမညတ)ဟာ အမတ္တစ္ေနရာပဲ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ သည္ ပင္လွ်င္ တစ္သီးပုဂၢလအျဖစ္ ၀င္ၿပိဳင္တာ အႏိုင္မရခဲ့ပါဘူး။ ၉၀ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ဒီခ်ဳပ္ အေနအထားဟာ ၁၉၆၀ျပည့္ႏွစ္က သန္႕ရွင္းဖဆပလနဲ႕ ဆင္တူပါတယ္။ ဟိုတုန္းက ႏုမွ ႏု ျဖစ္ခဲ့သလို ၉၀ျပည့္မွာလည္း စုမွ စု ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
သို႕ေသာ္ ဟိုတုန္းက သန္႕ရွင္းဖဆပလက ျပည္နယ္ေတြမွာ တိုင္းရင္းသား ပါတီေတြနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္(electoral alliance)ေတြ ဖြဲ႕ၿပီး အေပးအယူလုပ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေလ့လာသင့္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ထုံးစံအတိုင္း အဲသလို ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္ လုပ္ခဲ့ျခင္းရဲ႕ ဂယက္ေတြလည္း က်န္ခဲ့တာပါပဲ။ ဦးႏုဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေ၀ဖန္မႈေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္ပုံစံအခ်ိဳ႕ အေၾကာင္း ေနာင္ အလ်ဥ္းသင့္ရင္ တင္ျပပါဦးမယ္။
၁၆ ၀၃ ၂၀၁၃
maungwuntha@gmail.com
Credit : Here
ေ၀ါၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္ ၂ မဲဆႏၵနယ္ကေန အမတ္ေလာင္းအျဖစ္ ၀င္အေရြးခံဖို႕ ပုံစံေတြကို ဒီခ်ဳပ္က ေထာင္ထဲကို ပို႕လိုက္တာ ကြၽန္ေတာ္က လက္ခံသေဘာတူေၾကာင္း လက္မွတ္ ေရးထိုး ျပန္ပို႕ လိုက္တာျဖစ္လို႕ အမတ္ေလာင္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ျပန္လြတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္လႊတ္တဲ့ေန႕က အိမ္ကို တန္းၿပီး ျပန္မပို႕ေသးဘူး။ ခင္ဗ်ား ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ ၉လေက်ာ္ အတြင္း တည္ေဆာက္ျပဳျပင္ေရးေတြေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ဘယ္ေလာက္ တိုးတက္ေနတယ္ဆိုတာ လိုက္ျပမယ္ဆိုကာ ကားနဲ႕ လွည့္ျပပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ပါတီေတြရဲ႕ မဲဆြယ္ပိုစတာ ႀကီး ေတြကိုလည္း ျပပါတယ္။ အဲသလိုျပရင္း ]]ခင္ဗ်ားတို႕ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေတာ့ အမတ္ေလာင္းအေ၀မတည့္ လို႕ ရန္ေတြျဖစ္ၾက၊ တံမ်က္စည္းရိုးနဲ႕ ရိုက္ေမာင္း ပုတ္ေမာင္းေတြ ျဖစ္ၾက၊ ခင္ဗ်ား သိပ္မၾကာခင္ ၾကားပါလိမ့္မယ္}} လို႕ ေျပာပါ ေသးတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ေန႕ခ်င္းမွာပဲ အေျခအေနေတြ သိရပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္ လမ္းမွာ ေျပာလိုက္သေလာက္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးမဟုတ္ပါဘူး။ ထုံးစံအတိုင္း အမတ္ေလာင္း ေရြးခ်ယ္ေရးမွာ ျပသနာျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီအထဲ ပဲခူးတိုင္း ျပည္ၿမိဳ႕နယ္လည္း ပါ၀င္ေနတာပါပဲ။ ဗဟိုက ေရြးခ်ယ္လိုက္သူကို လက္မခံ လိုတဲ့ ေအာက္ေျခပါတီ၀င္တခ်ိဳ႕က သူတို႕ သေဘာက်တဲ့ ေဒသခံ ဒီခ်ဳပ္အဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္ကို တစ္သီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္းအျဖစ္ တင္ၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီျပသနာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ အမတ္ေလာင္စာရင္းေတြ ထြက္ၿပီး မဲေတာင္ဆြယ္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
မဲဆႏၵရွင္အမ်ားစုက ဒီခ်ဳပ္ကို ေထာက္ခံမဲေပးခ်င္တယ္။ သို႕ေပမယ့္ ခေမာက္ အမွတ္အသားနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ အမတ္ေလာင္းရယ္၊ သူတို႕က ဒီခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ လို႕ပဲ သိထားတဲ့ တစ္သီးပုဂၢလ အမတ္ေလာင္းရယ္ ၾကားမွာ မဲေတြကြဲကုန္ၿပီး ၾကားထဲက တစည အမတ္ေလာင္းက အႏိုင္ရသြားတယ္။ သည္နွစ္ေယာက္ရဲ႕ မဲစုစုေပါင္းဟာ တစညအမတ္ေလာင္းရသြားတဲ့ မဲထက္ အမ်ားႀကီးသာတယ္။ သို႕ေပမယ့္ မဲကြဲသြားလို႕ ႏွစ္ေယာက္လုံး ရႈံးခဲ့ရတာပါ။ ဒီလို ျဖစ္ရျခင္းဟာ ဘာမွ မထူးဆန္း ပါဘူး။ ေတာင္ကိုရီးယားမွာ ၁၉၈၆ခုႏွစ္က အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳး အထင္အရွား ျဖစ္ခဲ့ဖူး လို႕ ေလ့လာသူအေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီအေၾကာင္းကို ႏိုင္ငံေရး သိပၸံသင္ခန္းစာတစ္ခု အျဖစ္ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ၾကပါတယ္။
ေတာင္ကိုရီးယားမွာ ကြမ္ဂ်ဴး အုံၾကြမႈႀကီးလို ျပည္သူအမ်ားေသြးေျမက်ခံၿပီး ေတာင္းဆိုဆႏၵျပပြဲမ်ား စြာ ျဖစ္ပြား အၿပီးမွာ အာဏာရွင္ ခ်န္ဒူး၀ွမ္က သမၼတကို လႊတ္ေတာ္က ေရြးတဲ့စနစ္ကေန ျပည္သူလူထု တိုက္ရိုက္ဆႏၵမဲေပးေရြးခ်ယ္တဲ့ စနစ္သို႕ေျပာင္းလဲတဲ့ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္မႈ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ပထမ ဆုံး တိုက္ရိုက္မဲေပး ေရြးေကာက္တဲ့ပြဲမွာ အာဏာရွင္ ခ်န္ဒူး၀ွမ္က သူ႕လူရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ႏိုေတ၀ူးကို စစ္မႈထမ္းအျဖစ္က ထြက္ေစၿပီး သမၼတေလာင္းအျဖစ္ ၀င္အေရြးခံ ခိုင္းတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ လက္ယာအုပ္စုက ကင္မ္ယန္းဆန္ ကလည္း သမၼတေလာင္းအျဖစ္ စာရင္းတင္တယ္။ တစ္သက္လုံး အတိုက္အခံ လုပ္လာသူ၊ ျပည္ေျပးျဖစ္လိုက္၊ ၀ရမ္းေျပးျဖစ္လိုက္၊ ေထာင္က်လိုက္ေနခဲ့ရသူ လက္၀ဲ ယိမ္းႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးလို႕ လူသိမ်ားတဲ့ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံကလည္း သမၼတေလာင္းအျဖစ္စာရင္းတင္ပါတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို႕၊ ႏိုေတ၀ူးကို အတိုက္အခံတစ္ေယာက္တည္း က ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႕ အေျမာ္အျမင္ႀကီးသူ တိုင္းျပည္ရဲ႕ နားမ်က္စိမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း ေတာင္းပန္ၾကေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ ေနာက္မဆုတ္ ေပးခဲ့ပါဘူး။ သည္လိုနဲ႕ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးႏိုေတ၀ူးက အႏိုင္ရကာ သမၼတျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ႕ မၿပီးေသးဘူး။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ သိမ္ေမြ႕သလဲဆိုရင္ ႏိုေတ၀ူးသမၼတသက္တမ္းအတြင္း ကင္မ္ယန္းဆန္က ႏိုေတ၀ူးပါတီနဲ႕ ေပါင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေရြးေကာက္ပြဲက်ေတာ့ အာဏာရ ပါတီရဲ႕ သမၼတေလာင္းအျဖစ္ ကင္မ္ယန္းဆန္ကို ေရြးလိုက္တယ္။ ကင္မ္ယန္းဆန္နဲ႕ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံ တစ္ေပြခ်င္းျပန္ဖိုက္ၾကတဲ့အခါ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံ ရႈံးသြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႕မွာက မူလ သူ႕ကို ေထာက္ခံတဲ့ အပိုင္မဲပဲ ရွိတယ္။ ကင္မ္ယန္းဆန္က်ေတာ့ မူလသူ႕အပိုင္မဲအျပင္ အာဏာရ ပါတီကို ေထာက္ခံတဲ့ မဲေတြပါ သူ႕ဆီ၀င္ကုန္တာကိုး။ ကင္မ္ေဒးဂ်ဳံခမ်ာ တတိယအႀကိမ္၀င္ၿပိဳင္ေတာ့မွ သမၼတျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ (သူနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္သူက အစိုးရနဲ႕နီးစပ္သူဆိုၿပီး လူထုမဲက သူ႕ဆီ ၿပံဳေရာက္သြား တာပါ။)
ကြၽန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးရဲ႕ မူလဦးတည္ခ်က္ကို ျပန္ေကာက္ပါမယ္။ တိုင္းရင္းသား ေဒသ (ျပည္နယ္)ေတြ မွာ ျပည္မက ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးေတြ ၂၀၁၅က်ရင္ လက္ေရွာင္ၾကပါလို႕ ေမတၱာရပ္ခံေနၾကတာကို ထည့္သြင္း စဥ္း စား သင့္ေၾကာင္း ပထမေဆာင္းပါးမွာကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ပါတီႀကီးက အမတ္ေလာင္းကို ပါတီႀကီးရဲ႕ စည္းရုံးေရးနဲ႕ အျခား အရွိန္အ၀ါမ်ားေၾကာင့္ မဲေပးသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိႏိုင္ သလို တိုင္းရင္းသားပါတီက အမတ္ေလာင္း ကိုလည္း တိုင္းရင္းသားခ်င္းဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႕ မဲေပးၾကမွာပါပဲ။ သို႕ေပမယ့္ မဲေတြကြဲသြားတဲ့အတြက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလုံး ႏိုင္ေျခနည္းပါလိမ့္မယ္။
၉၀ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ရွမ္းျပည္နယ္မွာ SNLD က ေနရာအမ်ားစု ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာလည္း ALD က အမ်ားစုႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာလည္း မြန္ပါတီက အေတာ္ မ်ားမ်ားႏိုင္ခဲ့တယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္။
၁၉၆၀ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ဦးႏုရဲ႕ သန္႕ရွင္းဖဆပလကို ပုံေအာ မဲေပး ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ယခင္ေရြးေကာက္ပြဲ (၁၉၅၆)တုန္းက အမတ္ေနရာ ၄၆ေနရာရခဲ့တဲ့ အတိုက္အခံတပ္ေပါင္းစု (ပမညတ)ဟာ အမတ္တစ္ေနရာပဲ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ သည္ ပင္လွ်င္ တစ္သီးပုဂၢလအျဖစ္ ၀င္ၿပိဳင္တာ အႏိုင္မရခဲ့ပါဘူး။ ၉၀ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ဒီခ်ဳပ္ အေနအထားဟာ ၁၉၆၀ျပည့္ႏွစ္က သန္႕ရွင္းဖဆပလနဲ႕ ဆင္တူပါတယ္။ ဟိုတုန္းက ႏုမွ ႏု ျဖစ္ခဲ့သလို ၉၀ျပည့္မွာလည္း စုမွ စု ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
သို႕ေသာ္ ဟိုတုန္းက သန္႕ရွင္းဖဆပလက ျပည္နယ္ေတြမွာ တိုင္းရင္းသား ပါတီေတြနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္(electoral alliance)ေတြ ဖြဲ႕ၿပီး အေပးအယူလုပ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေလ့လာသင့္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ထုံးစံအတိုင္း အဲသလို ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္ လုပ္ခဲ့ျခင္းရဲ႕ ဂယက္ေတြလည္း က်န္ခဲ့တာပါပဲ။ ဦးႏုဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေ၀ဖန္မႈေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္ပုံစံအခ်ိဳ႕ အေၾကာင္း ေနာင္ အလ်ဥ္းသင့္ရင္ တင္ျပပါဦးမယ္။
၁၆ ၀၃ ၂၀၁၃
maungwuntha@gmail.com
Credit : Here
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။