ဦးပိုင္ႏွင့္ ဝမ္ေဘာင္တုိ႔ ယခုလအတြင္းမွာဘဲ စာခ်ဳပ္သစ္ျပန္ခ်ဳပ္မယ္လို႔ ေၾကးနီစီမံကိန္း စံုစမ္း စစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ေဒၚစုက ေျပာပါတယ္။
အစီရင္ခံစာမွာလဲ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္အက်ဳိး၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္အက်ဳိးျပည့္ဝစြာရရွိိေစဖုိ႔ ညွိႏိႈင္းၿပီး စာခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခ်ဳပ္ဆိုဖို႔လိုအပ္တယ္လို႔ အၾကံျပဳထားပါတယ္။
ေအာ္ ႏိုိင္ငံေတာ္အမည္ခံ အာဏာပိုင္အစိုးရရယ္၊ ဘာကို ကိုယ္စားျပဳေနမွန္းကြဲကြဲျပားျပားမသိရတဲ့ ဦးပိုင္ရယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ လံုၿခံဳမႈ၊ ၾကြယ္ဝမႈေပါင္းမ်ားစြာ အက်ဳိးျပည့္ဝစြာခံစား စံစားၿပီး ဆင္းရဲသား လက္ပေတာင္းသားေတြ၊ ဒီေျမေပၚမွာ တသက္လံုးရပ္ခဲ့သူူေတြက ေဘးအႏၱရာယ္ႏွင့္ ကပ္ဆိုးအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ မေရရာ၊ မလံုၿခံဳမႈစတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးစတဲ့ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးေတြ ထမ္းၾကရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့သေဘာပင္။
ဆက္လက္ခ်ဳပ္မဲ့စာခ်ဳပ္မွာ ရပ္ရြာနဲ႔ ေဒသခံမ်ားရဲ႕ ဘဝေတြ၊ သားစဥ္ေျမးဆက္အမႈန္႔ႀကိတ္ အရည္ေဖ်ာ္ ခံရေတာ့မယ့္ အေျခအေနေတြ ေတြ႔ေနရတယ္။
မွီခုိလဲေလ်ာင္းရာ၊ တည္မွီရွင္သန္ရာေနရာေဒသႀကီးနဲ႔ အတို္င္းမသိကိန္းေအာင္းခဲ့တဲ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြ၊ ေနထုိင္သူသက္ရွိေတြ ထိခုိက္ပ်က္စီးနာက်င္ဒဏ္ရာရ၊ လႊင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေစတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕အေပါင္းေဖၚေတြဟာ တျခားသူေတြရဲ႕ ဘဝေတြ၊ ေနမႈေတြကိုမၾကည့္ဘဲ၊ ဘဝတခုလံုးကၽြမ္းထုိးေမွာက္ခံုျဖစ္သြားမဲ့သူေတြကို ထဲ့မတြက္ဘဲ သူတုိ႔ဘာသာ ဘယ္ရြာေတြေရႊ႕မယ္၊ ဘယ္ေတာင္ေတြၿဖိဳမယ္၊ ဘယ္လူေတြေမာင္းထုတ္မယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳက္သလုိဆံုးျဖတ္ၾက၊ ပီးေတာ့ ဒီစီမံကိန္းလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ေၾကညာၿပီးတာနဲ႔ တၿပဳိင္နက္ ေရႊ႔ခုိင္း၊ ေျပာင္း ခုိင္း၊ တြန္းထုိးေမာင္းထုတ္၊ ေထာင္ခ်၊ ဆန္႔က်င္သူေတြကို ဖိႏွိပ္သတ္ျဖတ္ၿပီး စီမံကိန္းကို အေကာင္ အထည္ေဖၚၾကေတာ့တာပါဘဲ။
ခုလဲ အဲဒီလုိမ်ိဳးပါဘဲ။
ပတ္ဝန္းက်င္ညစ္ညမ္းပ်က္စီးသြားလုိ႔ ဆင္းရဲသားေတြ အသက္တိုတာဘဲ၊ ငါတုိ႔ေလာက္ ဒီႏိုင္ငံ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ အေရးမပါသူေတြ အသက္မရွည္တာ၊ မက်န္းမာတာ၊ ဘာမွ အေရးမႀကီးပါဘူး ဆုိတဲ့သေဘာမ်ုဳိးပါဘဲ။ လတ္တေလာ ေငြေၾကးနဲ႔ဆိုရင္ သူတုိ႔ဆင္းရဲသားေတြ ေရရွည္ထိခုိက္တာ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါကို လက္ခံမွာပါဆိုိတာမ်ဳိးပါဘဲ။
ဒီေၾကးနီထုတ္ယူလုိ႔ ျဖစ္လာမဲ့ညစ္ညမ္းမႈ၊ ပ်က္စီးမႈ၊ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြကို ေဒသခံေတြလက္ခံ ဖုိ႔ ေလ်ာ္ေၾကးနဲ႔ စည္းရုံးတာဟာာ၊ ေရရွည္လူေနမႈဘဝနဲ႔ ထိခုိက္နစ္နာမႈမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားမျပဘဲနဲ႔၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေၾကးနီထုတ္လို႔ ဘယ္လုိေတြျဖစ္သြားပါတယ္ဆိုိတာေတြထုတ္မျပဘဲနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ေတြ၊ ေလ်ာ္ေၾကးေတြ၊ ႏုိင္ငံေတာ္အက်ဳိးဆိုတာေတြနဲ႔ ဖိအားေပးေနတာေတြဟာ၊ ပညာတတ္ႀကိမ္လံုးနဲ႔ တဗံုးဗံုးခ်ေနတာေတြဟာ မွ်တပါရဲ႕လား။ တရားပါရဲ႕လား။ ကိုယ့္သိကၡာကို လံုၿခံဳရဲ႕လားဆိုတာ ေမးခ်င္ပါတယ္။
လက္ပေတာင္းေဒသခံေတြဟာ လူသားေတြပါ။
သူတုိ႔ေတာေတာင္ဟာ
သူတုိ႔တည္မွီရာပါ။
လဲေလ်ာင္းရာပါ။
အဲဒါေတြဟာ ေစ်းကြက္ဝင္ပစၥည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
စာခ်ဳပ္လိုက္ရမဲ့ဟာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ စာရြက္တရြက္နဲ႔ စီရင္ခ်က္ခ်ခြင့္မရွိပါဘူး။
အစီရင္ခံစာမွာပါတဲ့ဥပေဒအတိုင္းဆို စာခ်ဳပ္က ခ်ဳပ္ခြင့္ကို မရွိဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဥပေဒသေဘာေတာ့ နားမလည္ပါ။ ဖတ္ရတဲ့အတုိင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီစာခ်ဳပ္ဟာ ပ်က္ပ်က္ပါတယ္။
အစီရင္ခံစာ အပိုဒ္ ၇၃ (က) မွာ သတၳဳတြင္းလုပ္ငန္း ဖက္စပ္စာခ်ဳပ္မ်ား ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာ့သတၳဳတြင္းနည္းဥပေဒမ်ား အခန္း-၁၆၊ နည္းဥပေဒ ၈၄ ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္အရ သတၳဳတြင္း ဝန္ႀကီးဌာနသည္ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္(သုိ႔မဟုုတ္)အဖြဲ႔အစည္းကိုမဆို ဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္ ရွိ ႏို္င္ငံေတာ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခုခုႏွင့္ ဓာတ္သတၳဳရွာေဖြျခင္း၊ စမ္းသပ္တုိင္းတာျခင္း(သို႔မဟုတ္) ထုတ္လုပ္ျခင္းဆိုင္ရာ ဖက္စပ္စာခ်ဳပ္မ်ားကို ဥပေဒႏွင့္အညီ ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္သည္ဟု ပါပါတယ္။
အဲဒီအတိုင္းဆို ဦးပုိင္ဟာ သတၳဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္က ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ လုပ္ငန္းတခု မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဦးပိုင္ကိုယ္ႏႈိက္က ဘယ္ဓာတ္သတၳဳမွ ရွာေဖြတာ၊ စမး္သပ္တိုင္းတာ၊ ထုတ္လုပ္တာမၾကားမိပါဘူး။ ရွာေဖြ၊ စမ္းသပ္၊ ထုတ္လုပ္သူနဲ႔ဘဲ လုပ္ရမယ္လို႔ပါပါတယ္။ (ေနာက္ၿပီး အဲသလို မဆီမဆိုင္ပုဂၢလိကကုမၼဏီတစ္ခုနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသားပိုင္ကုမၼဏီတခုတို႔လုပ္ခြင့္ရဖုိ႔ ခြင့္ျပဳမိန္႔ အမိန္႔ေၾကာ္ညာစာမရွိဘူးလုိ႔လဲ ဆိုထားပါတယ္) ခုဟာက အဲဒါေတြကို အိုင္ဗင္ဟုိနဲ႔ ဝမ္ေဘာင္တုိ႔ကဘဲ လုပ္တာပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ဦးပိုင္ရဲ႕အခန္းက႑ကို သီးျခားမေတြ႔ရပါဘူး။ သူက သတၳဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ဝမ္ေဘာင္ၾကားမွာ ပြဲစားအဆင့္မ်ုဳိးပါ။ ဒါဆိုရင္လဲ ဒီအေျခအေနမွာ ပြဲစားမလုိပါဘူး။ ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ အုိင္ဗင္ဟုိခ်ဳပ္ခဲ့သလုိဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ဝမ္ေဘာင္တုိက္ရိုက္စာခ်ဳပ္ရုံပါဘဲ။
ခုဟာက ဦးပိုင္က မသာအိမ္ကို အပိုင္စီးၿပီး ဖဲဝို္င္းခံ အေကာက္ေကာက္သလုိမ်ဳိးပါ။ မသာ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕အခန္းက႑က ေပ်ာက္ဆံုးေနပါတယ္။ ဝမ္ေဘာင္က ဖဲလာရုိက္သူေပါ့ေလ။ မသာကိုယ္တုိင္ကေတာ့ လက္ပေတာင္းေဒသခံေတြေပါ့။ ေအာ္ မသာပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ကိုေတာ့ လက္ဖက္ဖိုးေပးပါတယ္၊ ဧက ရွစ္ေထာင္(၈၀,၀၀)ကို တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္း(၂၈)ေက်ာ္ နဲ႔ ႏွစ္ ေျခာက္ဆယ္(၆၀)ေျမငွားခ ရမယ္ဆိုဘဲ။
(မွတ္ခ်က္) အဲဒီငွားရမ္းခသင့္၊ မသင့္ ေကာ္မရွင္အစီရင္ခံစာ၌ မေတြ႔ရပါ။
ေမာင္လူေရး
(ဓာတ္ပုုံ Messenger သတင္းဂ်ာနယ္)
Credit : Here
မွီခုိလဲေလ်ာင္းရာ၊ တည္မွီရွင္သန္ရာေနရာေဒသႀကီးနဲ႔ အတို္င္းမသိကိန္းေအာင္းခဲ့တဲ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြ၊ ေနထုိင္သူသက္ရွိေတြ ထိခုိက္ပ်က္စီးနာက်င္ဒဏ္ရာရ၊ လႊင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေစတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕အေပါင္းေဖၚေတြဟာ တျခားသူေတြရဲ႕ ဘဝေတြ၊ ေနမႈေတြကိုမၾကည့္ဘဲ၊ ဘဝတခုလံုးကၽြမ္းထုိးေမွာက္ခံုျဖစ္သြားမဲ့သူေတြကို ထဲ့မတြက္ဘဲ သူတုိ႔ဘာသာ ဘယ္ရြာေတြေရႊ႕မယ္၊ ဘယ္ေတာင္ေတြၿဖိဳမယ္၊ ဘယ္လူေတြေမာင္းထုတ္မယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳက္သလုိဆံုးျဖတ္ၾက၊ ပီးေတာ့ ဒီစီမံကိန္းလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ေၾကညာၿပီးတာနဲ႔ တၿပဳိင္နက္ ေရႊ႔ခုိင္း၊ ေျပာင္း ခုိင္း၊ တြန္းထုိးေမာင္းထုတ္၊ ေထာင္ခ်၊ ဆန္႔က်င္သူေတြကို ဖိႏွိပ္သတ္ျဖတ္ၿပီး စီမံကိန္းကို အေကာင္ အထည္ေဖၚၾကေတာ့တာပါဘဲ။
ခုလဲ အဲဒီလုိမ်ိဳးပါဘဲ။
ပတ္ဝန္းက်င္ညစ္ညမ္းပ်က္စီးသြားလုိ႔ ဆင္းရဲသားေတြ အသက္တိုတာဘဲ၊ ငါတုိ႔ေလာက္ ဒီႏိုင္ငံ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ အေရးမပါသူေတြ အသက္မရွည္တာ၊ မက်န္းမာတာ၊ ဘာမွ အေရးမႀကီးပါဘူး ဆုိတဲ့သေဘာမ်ုဳိးပါဘဲ။ လတ္တေလာ ေငြေၾကးနဲ႔ဆိုရင္ သူတုိ႔ဆင္းရဲသားေတြ ေရရွည္ထိခုိက္တာ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါကို လက္ခံမွာပါဆိုိတာမ်ဳိးပါဘဲ။
ဒီေၾကးနီထုတ္ယူလုိ႔ ျဖစ္လာမဲ့ညစ္ညမ္းမႈ၊ ပ်က္စီးမႈ၊ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြကို ေဒသခံေတြလက္ခံ ဖုိ႔ ေလ်ာ္ေၾကးနဲ႔ စည္းရုံးတာဟာာ၊ ေရရွည္လူေနမႈဘဝနဲ႔ ထိခုိက္နစ္နာမႈမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားမျပဘဲနဲ႔၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေၾကးနီထုတ္လို႔ ဘယ္လုိေတြျဖစ္သြားပါတယ္ဆိုိတာေတြထုတ္မျပဘဲနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ေတြ၊ ေလ်ာ္ေၾကးေတြ၊ ႏုိင္ငံေတာ္အက်ဳိးဆိုတာေတြနဲ႔ ဖိအားေပးေနတာေတြဟာ၊ ပညာတတ္ႀကိမ္လံုးနဲ႔ တဗံုးဗံုးခ်ေနတာေတြဟာ မွ်တပါရဲ႕လား။ တရားပါရဲ႕လား။ ကိုယ့္သိကၡာကို လံုၿခံဳရဲ႕လားဆိုတာ ေမးခ်င္ပါတယ္။
လက္ပေတာင္းေဒသခံေတြဟာ လူသားေတြပါ။
သူတုိ႔ေတာေတာင္ဟာ
သူတုိ႔တည္မွီရာပါ။
လဲေလ်ာင္းရာပါ။
အဲဒါေတြဟာ ေစ်းကြက္ဝင္ပစၥည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
စာခ်ဳပ္လိုက္ရမဲ့ဟာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ စာရြက္တရြက္နဲ႔ စီရင္ခ်က္ခ်ခြင့္မရွိပါဘူး။
အစီရင္ခံစာမွာပါတဲ့ဥပေဒအတိုင္းဆို စာခ်ဳပ္က ခ်ဳပ္ခြင့္ကို မရွိဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဥပေဒသေဘာေတာ့ နားမလည္ပါ။ ဖတ္ရတဲ့အတုိင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီစာခ်ဳပ္ဟာ ပ်က္ပ်က္ပါတယ္။
အစီရင္ခံစာ အပိုဒ္ ၇၃ (က) မွာ သတၳဳတြင္းလုပ္ငန္း ဖက္စပ္စာခ်ဳပ္မ်ား ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာ့သတၳဳတြင္းနည္းဥပေဒမ်ား အခန္း-၁၆၊ နည္းဥပေဒ ၈၄ ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္အရ သတၳဳတြင္း ဝန္ႀကီးဌာနသည္ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္(သုိ႔မဟုုတ္)အဖြဲ႔အစည္းကိုမဆို ဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္ ရွိ ႏို္င္ငံေတာ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခုခုႏွင့္ ဓာတ္သတၳဳရွာေဖြျခင္း၊ စမ္းသပ္တုိင္းတာျခင္း(သို႔မဟုတ္) ထုတ္လုပ္ျခင္းဆိုင္ရာ ဖက္စပ္စာခ်ဳပ္မ်ားကို ဥပေဒႏွင့္အညီ ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္သည္ဟု ပါပါတယ္။
အဲဒီအတိုင္းဆို ဦးပုိင္ဟာ သတၳဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္က ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ လုပ္ငန္းတခု မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဦးပိုင္ကိုယ္ႏႈိက္က ဘယ္ဓာတ္သတၳဳမွ ရွာေဖြတာ၊ စမး္သပ္တိုင္းတာ၊ ထုတ္လုပ္တာမၾကားမိပါဘူး။ ရွာေဖြ၊ စမ္းသပ္၊ ထုတ္လုပ္သူနဲ႔ဘဲ လုပ္ရမယ္လို႔ပါပါတယ္။ (ေနာက္ၿပီး အဲသလို မဆီမဆိုင္ပုဂၢလိကကုမၼဏီတစ္ခုနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသားပိုင္ကုမၼဏီတခုတို႔လုပ္ခြင့္ရဖုိ႔ ခြင့္ျပဳမိန္႔ အမိန္႔ေၾကာ္ညာစာမရွိဘူးလုိ႔လဲ ဆိုထားပါတယ္) ခုဟာက အဲဒါေတြကို အိုင္ဗင္ဟုိနဲ႔ ဝမ္ေဘာင္တုိ႔ကဘဲ လုပ္တာပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ဦးပိုင္ရဲ႕အခန္းက႑ကို သီးျခားမေတြ႔ရပါဘူး။ သူက သတၳဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ဝမ္ေဘာင္ၾကားမွာ ပြဲစားအဆင့္မ်ုဳိးပါ။ ဒါဆိုရင္လဲ ဒီအေျခအေနမွာ ပြဲစားမလုိပါဘူး။ ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ အုိင္ဗင္ဟုိခ်ဳပ္ခဲ့သလုိဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ဝမ္ေဘာင္တုိက္ရိုက္စာခ်ဳပ္ရုံပါဘဲ။
ခုဟာက ဦးပိုင္က မသာအိမ္ကို အပိုင္စီးၿပီး ဖဲဝို္င္းခံ အေကာက္ေကာက္သလုိမ်ဳိးပါ။ မသာ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕အခန္းက႑က ေပ်ာက္ဆံုးေနပါတယ္။ ဝမ္ေဘာင္က ဖဲလာရုိက္သူေပါ့ေလ။ မသာကိုယ္တုိင္ကေတာ့ လက္ပေတာင္းေဒသခံေတြေပါ့။ ေအာ္ မသာပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ကိုေတာ့ လက္ဖက္ဖိုးေပးပါတယ္၊ ဧက ရွစ္ေထာင္(၈၀,၀၀)ကို တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္း(၂၈)ေက်ာ္ နဲ႔ ႏွစ္ ေျခာက္ဆယ္(၆၀)ေျမငွားခ ရမယ္ဆိုဘဲ။
(မွတ္ခ်က္) အဲဒီငွားရမ္းခသင့္၊ မသင့္ ေကာ္မရွင္အစီရင္ခံစာ၌ မေတြ႔ရပါ။
ေမာင္လူေရး
(ဓာတ္ပုုံ Messenger သတင္းဂ်ာနယ္)
Credit : Here
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။