ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ပါတီႀကီးေတြနဲ႕ ျပည္နယ္အခ်ိဳ႕ရွိ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ဆက္ဆံေရးနဲ႕ စပ္လ်ဥ္းလို႕ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္မ်ားအျဖစ္ ညွိႏိႈ္င္္းေဆာင္ရြက္ၾကဖို႕ စဥ္းစားသင့္တဲ့ အေၾကာင္း အရင္ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ကၽြန္တာ္ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါး ဖတ္မိသူ လူငယ္ႏိုင္ငံေရးသမား တစ္ေယာက္က တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားနဲ႕သာမက ဗမာ ဒီမိုကေရစီပါတီအခ်င္းခ်င္းလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူးလား၊ အဲဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ သေဘာထားကို သိခ်င္ ပါတယ္လို႕ ေမးလ္ပို႕ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီပါတီခ်င္းပဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲမဟာမိတ္ လုပ္ႏိုင္ရင္ေကာင္းတာေပါ့လို႕ အလြယ္ ေျဖလို႕ မရတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး စဥ္းစားမိတာကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
အစိုးရအာဏာ ရဖို႕အထိ
ႏိုင္ငံေရးပါတီတည္ေထာင္ ဖြဲ႕စည္းတယ္ဆိုတာ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵမဲ အဆုံးအျဖတ္ကို ခံယူၿပီး အစိုးရအာဏာ ရရွိဖို႕အထိ ေမွ်ာ္မွန္းၾကစၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္က ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအေၾကာင္း မေျပာေတာ့ဘဲ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီး
ေနာက္ပိုင္းကစလို႕ ေပၚလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ေလ့လာရင္ပဲ ပါတီေတြရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႕ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ကြဲျပားတာေတြကို ေတြ႕ရပါမယ္။ ပါတီေပါင္း ၂၃၀ ေက်ာ္ ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ဒါလည္း အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ စပိန္ႏိုင္ငံမွာ အာဏာရွင္ႀကီး ဖရန္ကို ၁၉၇၅ခုႏွစ္မွာ ေသဆုံးသြားေတာ့ သူ႕ေနရာကို ဆက္ခံသူျဖစ္တဲ့ ရွင္ဘုရင္က ဖရန္ကို အင္မတန္မုန္းတီးတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို စပိန္ႏိုင္ငံမွာ ျပန္လည္ သြတ္သြင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ေျမေအာက္ပါတီျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ ေပၚလာတာပါပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေတာ့ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီက မဲအမ်ားဆုံးရလို႕ အစိုးရ ဖြဲ႕ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ စပိန္မွာတကယ္တမ္း လႈပ္ရွားေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၁၀ ပါတီ ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ က်န္ရွိပါေတာ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီအမ်ားစုက ေကာက္ရိုးမီးလို ေပၚခဲ့ၿပီး ႏွစ္ေပါက္ေအာင္မခံဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္တူကိုယ္တူ ေလးငါးပါတီေပါင္းၿပီး အင္အားစုစည္းၾကပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ႏိုင္ငံေရး အာဏာ အနားမကပ္ႏိုင္ဘဲ ရပ္တည္ရုံရပ္တည္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပါတီ မွတ္ပုံတင္ လြယ္တဲ့အခ်ိန္
ရွစ္ေလးလုံးေနာက္ပိုင္း ေပၚလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၂၃၀ ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ အမ်ားစုဟာ သပိတ္ႀကီးတုန္းက လက္တြဲလႈပ္ရွားခဲ့ၾကသူေတြ မိမိတို႕ သန္ရာသန္ရာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကတာ မ်ားတယ္လို႕ သုံးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ ၁၄-၅ ေယာက္စာရင္းတင္ႏိုင္ရင္ ပါတီ မွတ္ပုံတင္လို႕ ရေလေတာ့ အလြယ္တကူ မွတ္ပုံတင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၀ါဒတူရာ တူရာ ေပါင္းစပ္မိၿပီး တပ္ေပါင္းစုတို႕ မဟာမိတ္တို႕ ဖြဲ႕ၾကတာလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ တကယ္တမ္း ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ႏိုင္တာ၊ ပါတီရပ္တည္မႈကို ထိန္းႏိုင္တာ အလြန္နည္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အရင္ ေဆာင္းပါးမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ပါတီႀကီးေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၀ါဒ ခိုင္မာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခ်ိဳ႕ပဲ ေနာက္ဆုံး ၾကြင္းက်န္ပါတယ္။
ဒီခ်ဳပ္ရဲ႕ မဟာမိတ္အေတြ႔အႀကံဳ
ဒီမိုကေရစီပါတီေတြ မဟာမိတ္ဖြဲ႕စည္းၿပီး ေဆာင္ရြက္တာ ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ေယဘုယ်အျမင္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျငင္းစရာ မလုိပါဘူး။ ၁၉၈၈ ေႏွာင္းပိုင္းနဲ႕ ၁၉၈၉ ပထမႏွစ္၀က္အတြင္းမွာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာ အဲဒီတြန္းအားေတြနဲ႕ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္
ကလည္း ဒီမိုကေရစီပါတီေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႕ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဒီခ်ဳပ္ရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္က ဒီမိုကေရစီပါတီအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ လိုက္လံေတြ႕ဆုံၿပီး ပါတီ ၄၀ေက်ာ္ (၄၂ပါတီလား၊ ၄၃ပါတီလား မေသခ်ာပါ) နဲ႕ ညီေနာင္ပါတီမ်ားအျဖစ္ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္နဲ႕ မဟာမိတ္ပါတီမ်ား စာရင္းကို တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက အျပန္အလွန္အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တဲ့ ဒီခ်ဳပ္နဲ႕ မဟာမိတ္ပါတီ ၄၀ ေက်ာ္ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္အထိ သြားေကာင္းသြားႏိုင္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္ အဲဒီအဆင့္အထိ ေဆြးေႏြးခဲ့တာ ကတိက၀တ္ျပဳထားတာေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။
အလားတူပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို န၀တေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႕ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးဖို႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ကိုယ္စား လွယ္အျဖစ္ ပါတီေပါင္း ၁၀၄ပါတီက လက္မွတ္ေရးထိုး တာ၀န္ေပး mandate တဲ့အခါမွာ ဒီခ်ဳပ္မဟာ မိတ္ပါတီမ်ားအျဖစ္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာတဲ့ထဲ မပါတဲ့ ပါတီ ၆၀ေက်ာ္ကလည္း ပူးတြဲ လက္မွတ္ထိုး ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း အဲဒီတုန္းက အစည္းအေ၀း တက္ေရာက္ေၾကာင္းပဲ လက္မွတ္ထိုး ခဲ့တာပါလို႕ ကိုယ္လြတ္ရုံးသူတခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့ပါေသးတယ္။
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ေဆာက္အယူအဆ
၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၄ ရက္မွာ ဆရာ ဦး၀င္းတင္ အဖမ္းခံရတယ္။ ဇူလိုင္ ၂၀ မွာ ေဒၚစု ထိိန္းသိမ္းခံရတယ္။ တစ္ေန႕တည္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ထိန္းသိမ္းခံရပါတယ္။ တတ္သိပညာရွင္အုပ္စုက ေဒၚစုကစလို႕ ဆရာ ဦး၀င္းတင္၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊ ဦးေအာင္လြင္၊ ဆရာ ေမာင္ေသာ္က၊ ဦးထြန္းတင္၊ ဦးမိုးသူ၊ ေဒါက္တာ တင္မ်ိဳး၀င္း၊ ဦးကိုယု၊ ေဒၚစမ္းစမ္းနြဲ႕ သာယာ၀တီ၊ ကၽြန္ေတာ္စသည္ျဖင့္ တစ္စုတစ္ၿပံဳလုံး ျပင္ပေလာကနဲ႕ အဆက္ျပတ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ တစ္လအလိုမွာ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊ ေဒၚစမ္းနြဲ႕စမ္းႏြဲ႕နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အင္းစိန္ကေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ လြတ္လာေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အမတ္ေလာင္းေတြ အားလုံး မွတ္ပုံတင္ၿပီးၾကၿပီး မဲဆြယ္ ခရီးေတြ ထြက္ေနၾကပါၿပီ။ ဒီခ်ဳပ္က ဘယ္သူနဲ႕မွ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးလို႕ သိရပါတယ္။ "အားလုံး ျပင္ဆင္ထားၿပီးသည့္အေျခအေနမွာ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ေဆာက္ၾကပါစို႕"ဆိုတဲ့ ဗဟို လူႀကီး ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္းႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စာတမ္းထြက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ေသာ မဟာမိတ္ပါ္တီမ်ားနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟာမိတ္လုပ္ဖို႕ အႀကံျပဳတဲ့ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ဦးေက်ာ္မင္း၊ ဦးအုန္းႀကိဳင္၊ ဦးတင္ထြတ္စတဲ့ တတ္သိဗဟိုေကာ္မတီ၀င္တခ်ိဳ႕နဲ႕ အေျခ အတင္ ျဖစ္ၾကေသးေၾကာင္း စတာေတြ ၾကားရေပမယ့္ အားလုံး တကယ္လည္း ၿပီးစီးေနၿပီျဖစ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
၀ိဓုရရဲ႕ စာတမ္းတစ္ခု
ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီခ်ဳပ္ အျပတ္ႏိုင္ၿပီးခ်ိန္မွာ ၀ိဓုရ သခင္ခ်စ္ေမာင္က သုံးသပ္ခ်က္ စာတမ္းတစ္ခု ေရးသား ထုတ္ေ၀ခဲ့တာ ႏိုင္ငံေရး သင္ခန္းစာ မွတ္သားစရာ တစ္ခုပါပဲ။ ရွာေဖြ ဖတ္ရႈေလ့လာဖို႕ တိုက္တြန္း လိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သေဘာအရဆိုရင္ ၀ိဓုရသခင္ခ်စ္ေမာင္လိုပုဂိဳလ္မ်ိဳးေတြကို (လႊတ္ေတာ္ ေခၚျဖစ္တာ မေခၚျဖစ္တာ အပထား) ထိပ္တိုက္ ရင္မဆိုင္ဘဲ ညွိႏိႈ္င္းၿပီး ေရွာင္ေပးသင့္ပါတယ္။ အလားတူ ဘႀကီး ဦးေအာင္သန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္အစ္ကို)ရဲ႕ ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီပါတီ၊ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီ စသည္တို႕ကို အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ဒီခ်ဳပ္က ေရွာင္ေပးရင္ မဟာမိတ္အင္အားကို ထိန္းသိမ္းရာ ေရာက္ႏိုင္ ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဒီခ်ဳပ္ကထုတ္ပယ္လိုက္ရတဲ့ ဥကၠဌေဟာင္းရဲ႕ ပါတီမ်ိဳးက်ေတာ့ ရပ္တည္ခ်က္ခ်င္းကို မတူတဲ့အတြက္ မဟာမိတ္ကိစၥ စဥ္းစားဖို႕ မရွိပါဘူး။ သူတို႕ကလည္း စိတ္၀င္စားမႈ မရွိပါဘူး။
လစ္ဘရယ္အယူအဆလမ္းေၾကာင္း
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္း၊ ဒီခ်ဳပ္က ၂၀၁၂ ဧၿပီလ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေတာ့လည္း အထားတူ အသံတခ်ိဳ႕ ၾကားခဲ့ပါေသးတယ္။ သို႕ေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီခ်ဳပ္ရဲ႕ သေဘာထား ဘယ္လို ရွိမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြနဲ႕ကိစၥကို
ေတာ့ သီးသန္႕ စဥ္းစားရလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီလို လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီကို လက္မခံတဲ့ပါတီေတြကလြဲလို႕ အင္အားႀကီး ပါတီေတြဟာ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ေနၾကပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္ သူတို႕ခ်င္း မဟာမိတ္ မလုပ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ တခါတေလ သည္းသည္းမည္းေတာင္ တိုက္ခိုက္ေန ၾကပါေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္အင္အားကို ကိုယ္ယုံၾကလို႕ပါပဲ။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုတာ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီမွာ အင္အားေကာင္းတဲ့ ပါတီေတြအၾကား အေတာ္ ေရပန္း စားပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ဒီၿငိမ္းပါတီတို႕၊ ဥကၠဌေဟာင္းရဲ႕ ပါတီတို႕ကလည္း သူ႕သေဘာ သူ ေဆာင္ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ေဆာက္ခဲ့ၾကတာပါ
ပဲ။
၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ဘယ္လို အေျခအေနေတြ ျဖစ္ေပၚလာမလဲဆိုတာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ သက္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအေနနဲ႕လည္း အေလးအနက္ စဥ္းစားေနၾကလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။ ယခုေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆေျပာစရာ မရွိပါ။ ကာယကံရွင္ ႏိုင္ငံေရး ပါ္တီမ်ား စဥ္းစားၾကတဲ့အခါ အသုံးခ်လိုက ခ်ႏိုင္မယ့္ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ကိုသာ တင္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။
Credit : Here
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။