“၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕သို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ” (ေမာင္စက္မႈ)

ကိုမင္းကိုႏုိင္ဆီကို ခင္မင္မႈ အရင္းခံၿပီး စာေရးလုိက္ပါတယ္။ ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔ဆီကို စာေရး မယ္လို႔ ႀကံ ရြယ္ေန ခဲ့တာ အခုမွပဲ အထေျမာက္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ နာမည္ကိုေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေ တာ္က ကိုမင္းကုိႏုိင္တို႔လိုပဲ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ဦးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ မွာ ေျပာစရာေလးေတြ၊ ေမးစရာေလးေတြ ရိွေနလို႔ ေျပာပါရေစ၊ ေမးပါရေစ ဆိုၿပီး ကိုမင္းကိုႏုိင္ဆီမွာ ခြင့္ေ တာင္း ပါတယ္။

ဦးဆုံးအေနနဲ႔ ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔တေတြ အက်ဥ္းေထာင္ထဲကေန လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တာကို ၀မ္းေျမာက္ ပါ တယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံအတြက္ က်ရာေနရာကေန တတ္ႏုိင္သေရြ႕ အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြ အင္ တုိက္ အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာ၊ စာအုပ္စာတမ္းေတြ ေရးသားေနတာ၊ ၿပီးေတာ့ ေဟာေျပာပြဲေတြ လိုက္ လံေဟာေျပာေနတာ အဲဒီလိုေတြကို ေတြ႕ရေတာ့၊ ၾကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ၈၈ မ်ဳိး ဆက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။

အဲဒီလို ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔တစ္္ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြန႔ဲအတူ “၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕” ဆို တဲ့ နာမည္ဟာလည္း ႏုိင္ငံမွာ ထင္ရွား၊ ေက်ာ္ၾကားလာပါတယ္။ လူအမ်ားရဲ႕ အာရုံစိုက္မႈကိုလည္း ရရိွ လာခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ မတင္မက်၊ ဒိြဟျဖစ္ၿပီး စိတ္ထဲကေန ေမးခြန္းေတြ ေမးခ်င္စိတ္၊ သိခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔ “၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕”ကို ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးခ်င္ ပါတယ္။ ဒီလို ေမးျမန္း တာဟာ မနာလို ၀န္တိုလို႔၊ ပ်က္စီးေစခ်င္လို႔၊ မုန္းၿပီး ၾကည့္မရလို႔ အဲဒီလို မ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ ပါဘူး။ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၊ ညီငယ္တစ္ေယာက္က သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမးတာလို႔ ယုံၾကည္ေပးပါ။

- ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ဆိုတာကို ဘယ္တုန္းက စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့တာလဲ။

- အဲဒီအဖြဲ႕ဟာ ဘယ္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳသလဲ။

- ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက ေက်ာင္းသားအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳတာလား။

- ေက်ာင္းသားဆိုရင္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကိုပဲ ေျပာတာလား။

- တကၠသိုလ္ေတြက ဘယ္တကၠသိုလ္ေတြပါလဲ။

- ရန္ကုန္ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠသိုလ္တစ္ခုထဲကို ေျပာတာလား။

- ေဆးတကၠသိုလ္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္၊ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ စတာေတြေရာ ပါေသးသလား။

- မႏၱေလးနဲ႔ တျခားၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ရိွတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြေရာ မပါဘူးလား။

- ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သုံးစြဲထားေတာ့ စတိတ္ေက်ာင္းသားေတြ ပါေသးသလား။

- စတိတ္ေက်ာင္းသားဆိုရင္လည္း မူလတန္းေက်ာင္းသားေတြအထိ ပါသလား။

“၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား”ဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္က အလြန္တရာ က်ယ္၀န္းလြန္း လွပါတယ္။ အဲဒီ က်ယ္၀န္းတဲ့ အေခၚအေ၀ၚကို ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔က အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ယူသုံး ထားေတာ့ လူအ မ်ား ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ထင္မိၾကမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက တကၠသိုလ္ေတြမွာ ပညာ သင္ယူေနဆဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၊ စတိတ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ပိုၿပီးေတာ့ ယုံထင္ေၾကာင္ ထင္ ျဖစ္မိၾကမွာပါ။ သူတို႔လည္းပဲ ေမးခြန္းေတြ ေမးခ်င္ေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

- ဒီအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းလုိက္တာ ငါတုိ႔လည္း မသိလိုက္ရပါလား။

- ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းကတည္းက ဖြဲ႕ထားတာလား။ အခုမွ ဖြဲ႕လုိက္တာလား။

- ငါ တို႔ေရာ ပါလို႔ရေသးလား။

- ငါတို႔လည္း ဒီနာမည္ကို ယူသုံးလို႔ ရသလား ... စသျဖင့္ ေပါ့ေလ။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းႀကီးျဖစ္တဲ့ ကာလေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္မွာ ရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ တုန္းက ရန္ကုန္၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔အတူ ကိုမင္းကိုႏုိင္၊ ကိုမိုးသီးဇြန္၊ ကို၀င္း မိုးတို႔စၿပီး ထင္ရွားလာၾကတာ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ ရဲ႕ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ စတာတြမွာ ကိုမင္းကိုႏုိင္ ပါ၀င္ခဲ့တယ္လို႔ ကၽြန္ေ တာ္ သိခဲ့ရပါတယ္။

စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ အဲဒီအဖြဲ႕ေတြ အားလုံး ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔လည္း အ က်ဥ္းေ ထာင္ထဲကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္ ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္မရွင္းလင္းတာ တစ္ခ်က္ ရိွပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အသက္နဲ႔အတန္းပါပဲ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ကိုမင္းကိုႏုိင္ရဲ႕ အသက္(၅၀)ျပည့္ ေမြးေန႔ပြဲ ျပဳလုပ္သြားတယ္လို႔ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ကို မင္းကိုႏုိင္က ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ဖြားေပါ့။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက အသက္(၂၆)ႏွစ္ ရိွေနရ မွာေပါ့။

ကိုမိုးသီးဇြန္ရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ သူဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဖြားျမင္ၿပီး၊ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠသိုလ္ ဘဲြ႕ရခဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ သူက တကၠ သိုလ္ေက်ာင္း သားတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့သူ၊ ဘြဲ႕ရသြားၿပီး တဲ့သူ အဲလို မ်ဳိး လူေတြကို ေက်ာင္းသားလို႔ ေခၚလို႔ မရပါဘူး။ ေက်ာင္းသားမဟုတ္တဲ့သူကို လည္း ေက်ာင္းသားေ ခါင္းေ ဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။

ကိုမင္းကိုႏုိင္ေရးတဲ့ “ေနာက္ၾကည့္မွန္”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ကိုမင္းကိုႏုိင္ရဲ႕ အတၳဳပတၱိကို ရွာၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေ တာ္ မေတြ႕ပါဘူး။ တျခား ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရွာၾကည့္ရမလဲလို႔လဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေျဖၾကားေပးေစလို ပါတယ္။

- ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက ကိုမင္းကိုႏုိင္က ကိုမိုးသီးဇြန္လို ေက်ာင္းၿပီးထားတဲ့ ဘြဲ႕ရထားၿပီးတဲ့ သူလား။

- တကၠသိုလ္မွာ တက္ေနဆဲဆိုရင္လည္း ဘယ္တကၠသိုလ္ပါလဲ၊ ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ၊ ဘယ္ေမဂ်ာမွာလဲ။

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ဖြားပါ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မွာ အသက္(၂၂)ႏွစ္ ရိွေနပါၿပီ။ ဆယ္တန္းတုန္းက တစ္ခါ စာေမးပြဲ က်ဖူးပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရး အခင္းႀကီးကာလမွာ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ပဥၥမႏွစ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒီ တုန္းက ႀကိဳ႕ကုန္းစက္မႈတကၠသိုလ္ရဲ႕ ပထမဦးဆုံး အေရးအခင္းမွာ ေသနတ္ထိမွန္ၿပီး ေသခဲ့ရတဲ့ “စိုးႏုိင္” နဲ႔ တစ္တန္းထဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “စိုးႏုိင္”ဟာ ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီး ခြဲစိတ္လူနာေဆာင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေပၚမွာ တင္ ေသခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ စာေမးပြဲ တစ္ႏွစ္က်ဖူးၿပီး အသက္(၂၂)ႏွစ္ရိွေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ ပဥၥ မႏွစ္ ကို ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္(၂၆)ႏွစ္ ရိွေနတဲ့ ကိုမင္းကိုႏုိင္က ရန္ကုန္၀ိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠ သိုလ္ မွာ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီမွာက စတုတၳအထိပဲရိွတာ မဟုတ္လား။ ဂုဏ္ထူးတန္း တို႔၊ မာစတာတန္းတို႔ ရိွေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက နည္းလွပါေသးတယ္။

ဒါကေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ေတြးၾကည့္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေတြး ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ နီးစပ္တဲ့သူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး။ ကိုမင္း ကိုႏုိင္ ဟာ ၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတာ့ ဟုတ္မွာပါတဲ့။ စာေမးပြဲ ေတြ က်ေနလို႔ ျဖစ္ မွာေ ပါ့ ဆိုၿပီး ထင္ေၾကးနဲ႔ ေျပာၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေတာ့ စာေမးပြဲ ခဏ ခဏ က်ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့ လို႔လည္း ဆက္ေျပာ ၾကေသးတယ္။ အေျဖကို အတိအက် မသိရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ရပါတယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတုိင္မီွအထိ ေက်ာင္းသားေတြထဲ က ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိရ သေလာက္ မရိွပါ ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီတုန္းက “မဆလ”အစိုးရက ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ကို အျပင္း အထန္ ႏွိပ္ကြပ္ထားတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ မရိွေသးပါဘူး။

အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ဦးေဆာင္မယ့္သူ၊ ေနာင္ တစ္ေခတ္မွာ ႏုိင္င့ံေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မယ့္သူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေ ရး ရာဇ၀င္၊ အတၳဳပတၱိေတြကို အမ်ားျပည္သူကသိဖုိ႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ အခုလို ေက်ာင္းသား တကၠ သိုလ္ေ က်ာင္းသားလို႔ဆိုၿပီး ေရာႀကိတ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါမွလည္း အမ်ားက စိတ္ရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ေ ရြး ခ်ယ္ႏုိင္မွာေပါ့။ သူ႔ေနာက္ကိုလည္း ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ လုိက္ႏုိင္မွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္မယ့္သူေတြရဲ႕ ပညာအရည္အခ်င္း၊ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး စတာေတြ ကိုလည္း ထည့္ၿပီး စဥ္းစားရမယ္ မဟုတ္လား။ ဥပမာေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးႏု၊ ဦးသန္႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ စာေမးပြဲက်ဖူးတယ္လို႔ ၾကားဖူးၾကလို႔လား။ စာညံ့တယ္လို႔ မ်ား သိၾက လို႔လား။

ေျပာစရာ ေနာက္တစ္ခ်က္ ရိွေနပါေသးတယ္။ “ငါတို႔က ေထာင္က်ခံၿပီး အမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံ ထားရ တာ ”ဆိုၿပီး ေနရာယူခ်င္တဲ့သူေတြ၊ ေနရာတကာ ၀င္ပါခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ကလည္း “ေထာင္ထြက္လက္မွတ္ကို အလြဲသုံးစား မလုပ္ၾကနဲ႔”လို႔ ေျပာဖူး ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လို႔ ေထာင္က်ခံရတာ၊ အမ်ားေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေပးရလို႔ အနစ္နာခံ ရတာ၊ အဲဒီ သူေတြကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ကိုယ္က်ဳိးကို စြန္႔လႊတ္ႏုိင္လု႔ိလည္း ေလးစားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး မလုပ္ႏုိင္တာ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါမ်ဳိးက လူနည္းစုသာ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အရည္ အခ်င္း တစ္ခုပါပဲ။

အဲဒီလို တုိင္းျပည္အတြက္၊ အမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ခဲ့၊ အနစ္နာခံခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ ျမန္မာ့ သမုိင္းမွာ အမ်ား ႀကီး ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔၊ အနစ္နာခံရုံမွ်ေလာက္နဲ႔ ႏုိင္ငံကို ဦးေဆာင္ႏုိင္မယ့္သူရဲ႕ အရည္အခ်င္း မ ဟုတ္ေ သး ပါဘူး။ အျခား ဥာဏ္ရည္ျမင့္မားမႈ၊ ပါးရည္နပ္ရည္ရိွမႈ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မႈ၊ အေမွ်ာ္ အျမင္ရိွမႈ၊ ကမၻာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္မႈ စသလို အရည္အခ်င္းမ်ား လိုအပ္ပါေသးတယ္။

ဥပမာေဆာင္ယူျပရရင္ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကာလေတြတုန္း က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးသမား ေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ၾကတာ အားလုံးအသိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ အစိုးရက အဲဒီသူေတြကို အခါအားေလ်ာ္စြာ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ပါတယ္။ တားဆီးႏွိပ္ကြပ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ ငံေရးသမားေတြဆိုရင္ ေထာင္ ခဏ ခဏ က်ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို ႏုိင္ငံေရးသမားေတြထဲမွာ ေထာင္က်တဲ့ အႀကိမ္ အမ်ားဆုံးကို ခံခဲ့ရတဲ့သူက “သခင္ဗစိန္”လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီလို ႏုိင္ငံေရး သမား ေတြထဲမွာ ေထာင္ တစ္ခါမွ မက်ဘူးတဲ့ သူလည္း ရိွပါေသးတယ္။ အဲဒီသူကေတာ့ အမ်ားသိၾကတဲ့ လြတ္လပ္ေ ရးေခါင္းေ ဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဟိုတစ္ေလာက ေရဒီယိုကေန မွတ္သားစရာ အဆိုအမိန္႔ေလးတစ္ခု ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

“ေ၀ဖန္ပါ၊ ေ၀ဖန္ပါ ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကေပမယ့္ အဆိုးကို ေ၀ဖန္ေတာ့ သေဘာမက်ခ်င္ၾကဘူး။ တကယ္ တမ္း သူတို႔ လိုခ်င္ေနတာက ခ်ီးက်ဴးမႈကို လိုခ်င္တာပဲ ျဖစ္တယ္”တဲ့။

သိပ္ကိုေကာင္းၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေ၀ဖန္သင့္တဲ့ အဆိုအမိန္႔ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း ကိုမင္းကိုႏုိင္ တို႔အေပၚ ကၽြန္ေတာ္အဆိုးေတြ ေ၀ဖန္မိသလို ျဖစ္သြားပါၿပီ။ စိတ္ေတာ့ မဆိုးလိုက္ၾကပါနဲ႔။ ၈၈ မ်ဳိး ဆက္ ေက်ာင္း သားအခ်င္းခ်င္း အႀကံေပး၊ ေ၀ဖန္တယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူေပးပါ။

ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔တစ္ေတြ ဒီထက္ပိုၿပီး ႏိုင္ငံအက်ဳိး၊ လူအမ်ားရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေတြကို ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

စာေရးဆရာ စိန္အိုးစည္ ေျပာေနၾက စကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႔ ဒီစာကို အဆုံးသတ္လိုက္ပါတယ္။

“လြန္တာရိွရင္ ၀ႏၵာမိပါ။”

Credit to : Aung Kyaw Min

Credit : Here