"ျပည္သူကိုယံုသည္.. သို႔ေသာ္ ေဒၚစုကိုမယံု" ~ ရဲေဘာ္ ေမာင္ေသာင္း (အပိုင္း-၂)

နံပါတ္ (၂) အခ်က္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပညာ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ မယံုၾကည္ ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚစုကို ႀကီးမားေသာ လူအုပ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္မွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကတည္းကျဖစ္ပါတယ္။ ၂၆ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ လူထုအင္အားကို အသုံးခ်ၿပီး ႏိုင္ငံေရး အေရြ႔တစ္ခုကို ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ မရွိခဲ့ပါဘူး။

ျပည္သူေတြ တခဲနက္ေထာက္ခံတဲ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေဒၚစုဘက္က ဘာမွအေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့့ပဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ CRPP ဖြဲ႔ၿပီး အဖ်ား႐ွဴးသြားပါတယ္။ လူထုရဲ႕ဆႏၵမဲေတြကို ေဒၚစု မဆုတ္ကိုင္ခဲ့ပဲ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ရွိၿပီးသားပါတီကို ျပန္လည္ မွတ္ပံုတင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမဲေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္သြားရၿပီး NCUB နဲ႔ NCGUB တို႔ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ရပါတယ္။

၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပကတည္းက ကန္႔ကြက္ဖို႔ NLD က ေျပာခဲ့ပါတယ္၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို မွတ္ပံုတင္ဖို႔ ေဒၚစုကို သြားေမးခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မွတ္ပံုမတင္ခိုင္းပဲ သပိတ္ေမွာက္ခိုင္းခဲ့ၿပီး မၾကာခင္မွာ ေရႊဂုံတိုင္ေၾကညာစာတမ္း ထြက္ကာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၂ ေရာက္ေတာ့ ဂငယ္ေကြ႔ေကြ႔ၿပီး ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ ပါတီကို မွတ္ပံုတင္တဲ့အျပင္ အေျခခံဥပေဒအရ ေပၚလာတဲ့ လႊတ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တုိင္ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ဝင္ထိုင္သြားျပန္ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကတိသုံးရပ္ေပးခဲ့ၿပီး ၂၀၁၄ ေနာက္ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေတာ့မယ္အခ်ိန္ထိ ကတိေတြ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။

စာသားမျပင္လွ်င္ က်မ္းမက်ိန္ဘူးဆိုၿပီး အေရြ႕တစ္ခုကို ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ထံုးစံအတုိင္း ႐ႈံ႕ခ်ည္ႏွပ္ခ်ည္နဲ႔ အဖ်ားရွဴးသြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ေျခဥမျပင္လွ်င္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ဘူးဆိုၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္ ေအာ္ခဲ့ျပန္ေပမယ့္လည္း ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္တံေတြး ကိုယ္ျပန္မ်ိဳကာ အေျခခံဥပေဒ မျပင္ႏိုင္ခင္ ဒီႏွစ္ကုန္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကို လစ္လပ္ေနရာအျပည့္ ဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ျပန္ပါတယ္။ 

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက အေျခခံဥပေဒကို လႊတ္ေတာ္တြင္းမွ ျပင္၍ မျဖစ္ႏုိင္ ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ အၿမဲေျပာခဲ့ပါတယ္၊ ျပည္ပကေန အစိုးရကို ဖိအားေတြေပးခိုင္း ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုထိ လႊတ္ေတာ္တြင္း ကပင္ ျပင္မယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။ အၾကမ္းမဖက္ အနုနည္းကို လက္ကိုင္ထားၿပီး တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ေရွ႕တမ္းတင္မယ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုတစ္ခါ မင္းမဲ့စရိုက္ဆူပူဖို႔ အရိပ္အျမြတ္ေျပာျပန္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ဖို႔ ဒုတိယပင္လံုက အေရးအႀကီးဆံုးလို႔ ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အဖ်ားရွဴးသြားတာပါပဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကိုယ္တုိင္က ၁၉၈၈ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္ လာခ်ိန္ (သူမအသက္ အသက္ ၄၃ အရြယ္အထိ) ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားခဲ့ေၾကာင္း ဦးဝင္းတင္ တစ္လ ျပည့္အခမ္းအနားမွာ ဝန္ခံသြားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး စလုပ္ကတည္းက ယခု ၂၆ ႏွစ္တိုင္သည္ အထိ ထိေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေရြ႕ တစ္ခုေတာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လုပ္ေဆာင္သမွ်က လမ္းတစ္ဝက္မွာ ရပ္ရင္ရပ္၊ မရပ္ရင္ လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္း၊ မေျပာင္းရင္ ဂငယ္ေကြ႔နဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ သြားရတာ ခ်ည္းပါပဲ။ အဲလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳဳးကို ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာေတြ ပံုအပ္ေပးဖို႔ တပ္မေတာ္က ဘယ္လိုယံုၾကည္ရပါမလဲ။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည္)

အပိုင္း (၁) ကို http://myanmarnewslocal.blogspot.com/2014/05/blog-post_9175.html တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။