က်ဳပ္တို႔ ငယ္စဥ္ခါ ကေလးဘ၀ေပါ့ က်ဳပ္တို႔မိဘမ်ားဟာ သူတို႔သားသမီးေလးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ႔ က်ဳပ္တို႔ေတြ လိမၼာေအာင္ ေခ်ာ့ခါတစ္မ်ိဳး ေခ်ာက္ခါတစ္ဖံု ေငါက္ခါ တစ္လီ၊ ရိုက္သင့္လွ်င္ ရိုက္တဲ႔နည္းကို အသံုးျပဳကာ ထိန္းေၾကာင္းခဲ႔ေလတယ္။
ဒါဟာလည္း မိဘမ်ားရဲ႕ သားသမီးမ်ားအေပၚ ထိန္းေက်ာင္းရမဲ႔ မသံုးမျဖစ္တဲ႔ နယာမလို႔ဘဲ လူ႔ေဘာင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက သတ္မွတ္ထားသလို ျဖစ္ေနတာကိုး။
က်ဳပ္တို႔ ငယ္စဥ္ခါက အရုပ္ဆိုင္ေရွ႕ျဖတ္လွ်င္ လုိခ်င္တဲ႔အရုပ္ေလးရႏိုင္ဖို႔ ငိုယိုျပီး ပူဆာေလေတာ့ မိဘမ်ားက တတ္ႏိုင္သည့္အခါ တစ္ခါတည္း ၀ယ္ေပး၊ မတတ္ႏိုင္ေသးရင္လည္း အရင္ဆံုး ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ႏွစ္သိမ့္၊ အဲဒါကိုမွ ေယာင့္တတ္လာရင္ ........ ??? ။
က်ဳပ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ ဧည့္သည္ေတြ စည္ကားေနျပီေဟ့ဆိုရင္ လိုခ်င္တာတစ္ခုခုကို ဧည့္သည္ေတြရွိေနဒုန္း မိဘေတြကို ပူစာၾကဖူးတယ္၊ မိဘမ်ားကလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာဆိုရင္ေတာ့ စကား၀ိုင္းမပ်က္သြားေအာင္ရယ္ ဧည့္သည္ကို အားနာတာလည္းပါတာေၾကာင့္ အလိုလိုပ္ပီး လိုခ်င္တာကို လုပ္ေပးၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ေနာက္ဆို အဲဒီနည္းကို အၾကိဳက္ေတြ႔ျပီး ေနာင္အခါေတြမွာလည္း ဧည့္သည္ေတြေရွ႕ဆို ပူဆာၾကေတာ့တာေပါ့။
အဆင္ေျပရင္ေတာ့ မိဘေတြက အလိုလိုက္ၾကေသးတယ္၊ အဲလိုမွမဟုတ္ဘဲ အလုိလိုက္သေလာက္ ေယာင့္တတ္လာခဲ႔ရင္ ဧည့္သည္မ်ားရွိေနေသးရင္ ေခ်ာ့မယ္၊ မရေသးဘူးလား မ်က္ရိပ္မ်က္ေျချပျပီး ေခ်ာက္မယ္၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ေသးဘူးလား ..... ??? ။
ကေလးဆိုေပမဲ႔လည္း ဆိုးတဲ႔ကေလးရွိသလို လိမၼာတဲ႔ကေလးလည္းရွိတာဘဲ၊ ကေလးတို႔သဘာ၀အရ ရမွန္းသိရင္ ေယာင့္တတ္လာမွာဘဲ။ ဒီေနရာမွာ မိဘေတြဖက္က ျပန္စဥ္းစားၾကည့္၊ သူတို႔ကေလးေတြဘ၀ေရွ႕ေရးကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔အတြက္ အထက္က နိယာမသေဘာနဲ႔ စျပီး ဆင္ျခင္ရေတာ့မွာဘဲ။
ရာႏွဳန္းျပည့္ အလိုလိုက္တဲ႔ မိဘဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ထိန္းေက်ာင္းမွဳ႕ညံ့ဖ်င္းေသာ မိဘမ်ားသာ ျဖစ္မွာဘဲ။
ေခ်ာ့တန္တာ ေခ်ာ့၊ ေျခာက္တန္တာ ေျခာက္၊ ေငါက္တန္ရင္ ေငါက္၊ ရိုက္သင့္ျပီးဆိုလည္း ရိုက္။ အဲဒါမွ မိဘ။
အဲလိုမိဘကေန ေမြးထုတ္လိုက္တဲ႔ကေလးကသာလွ်င္ လူပတ္၀န္းက်င္မွာ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္တယ္၊
ပတ္၀န္းက်င္အတြက္လည္း အက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္။
အဓီက ေျပာခ်င္တာကက်ဳပ္တို႔ ျပည္သူေတြက ဒီေနရာမွာ ကေလးေနရာကဦးေဆာင္အုပ္ခ်ဳပ္ ေနသူေတြက မိဘေနရာကေပါ့ ခုခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တို႔က ေနရာကသာ ကေလးေတြျဖစ္ေပမဲ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းကေတာ့ ကေလးမဟုတ္ၾကေတာ့ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဘာတဲ႔ဆို မိဘကို အတင္းနားပူနားဆာလုပ္ပီး ပူဆာေနလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ မိဘအေပၚကို နားလည္ေပးႏိုင္ရမယ္၊ မိဘရဲ႕ အခက္အခဲကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာေပးရမယ္။
အဲလိုဘဲ ဦးေဆာင္အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကလည္း မိဘေနရာကေပမဲ႔ ရာႏွဳန္းျပည့္အလိုလိုက္တဲ႔ မိဘမ်ဳိဳး လံုး၀ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သားသမီးရဲ႕ ဆႏၵကို အရင္ကထက္ ပိုပီးအေလးထား စဥ္းစားေပးလာမယ္၊ အလိုလိုက္သင့္ လိုက္မယ္၊ အက်ိဳးေၾကာင္း ရွင္းျပပီး ေခ်ာ့သင့္ ေခ်ာ့မယ္၊ ေငါက္သင့္ ေငါက္မယ္၊ ရိုက္သင့္ရိုက္မယ္။
က်ဳပ္တို႔အခု ပူဆာေနတာေတြက -
အလိုလိုက္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တဲ႔ ေတာင္းဆိုမွဳ႕မ်ိဳးလား၊
ေခ်ာ့ခံရေလာက္တဲ႔ ေတာင္းဆိုမွဳ႕မ်ိဳးလား၊
ေျခာက္ခံရေလာက္တဲ႔ ေတာင္းဆိုမွဳ႕မ်ိဳးလား၊
ေငါက္ခံရေလာက္တဲ႔ ေတာင္းဆိုမွဳ႕မ်ိဳးလား၊
အရိုက္ခံရေလာက္တဲ႔ ေတာင္းဆိုမွဳ႕မ်ိဳးလား .....
နည္းနည္းပါးပါး စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ၾကဖို႔ လုိအပ္လာျပီလို႔ ေျပာခ်င္တာပါ၊ မိဘကို သိပ္ အၾကပ္အတည္းထဲ တြန္းမပို႔ၾကပါနဲ႔၊ ဘယ္မိဘမဆို ကိုယ့္မိသားစု ေကာင္းမယ္ထင္တာကို လုပ္ခဲ႔ၾက (လုပ္ေနၾက) တာၾကည့္ပါဘဲ။
တစ္ခါတစ္ေလမွာေလ သားသမီးက မိဘကို နားလည္ေပးဖို႔ သိပ္လိုအပ္တယ္။
စာကေတာ့ ရွည္သြားတယ္၊ ေျပာခ်င္တဲ႔အေၾကာင္းရာကေတာ့ တစ္ခုထဲပါ၊
က်ဳပ္တို႔ေတြ ကေလးေတြမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ပီးမွသာ ပူဆာၾကရေအာင္လား ... ။
အရိုက္ခံရေလာက္မဲ႔ ပူဆာမွဳ႕မ်ိဳး မျဖစ္လာေစဖို႔ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ မိဘေတြဖက္ကလည္း ရိုက္တဲ႔နည္းကိုေတာ့ မသံုးေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
Myanmar Express
မူရင္းသတင္းက ဒီမွာပါ၊
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။