ဦးဝင္းတင္ မႏၱေလးေရာက္သြားပံု၊ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းအရာ ကို သူကိုယ္တိုင္ သူ႕ဘဝဇတ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံ "ေခတ္ဝန္ကိုထမ္း၍ ေခတ္လမ္းကို ေလွ်ာက္ျခင္း" အစီအစဥ္မွာ ထည့္ေျပာသြားတာလည္း စိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းတယ္။
စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းၿပီး (၆) ႏွစ္အၾကာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္ ၁၉၆၈ မွာ အဲ့တုန္းက ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ ေသာင္းဒန္ (က်ေနာ္သိသေလာက္ သူက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ေလ) လည္းျဖစ္တယ္။) နဲ႕ သတင္းစာေတြ ဌာနဆိုင္ရာ အစည္းအေဝး မဟုတ္ပဲ၊ (informally, ထမင္းလက္ဆံုစားပြဲပံုစံနဲ႕) ေတြ႕ဆံုမႈေလး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အမွန္က ဗိုလ္ေနဝင္းက သတင္းစာဆရာေတြရဲ႕ လက္ရွိ အျမင္ေတြသိရေအာင္ ဗိုလ္ေသာင္းဒန္ကို ေတြ႕ခိုင္းလိုက္တယ္လို႕ ယူဆရတယ္။ အဲ့တုန္းက သတင္းစာအမ်ားစုကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းၿပီး သြားၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႕ေအာက္မွာ အစိုးရဝန္ထမ္းအေနနဲ႕ လုပ္ေနရတဲ့ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေတြ၊ အယ္ဒီတာေတြကို ဝန္ႀကီးက ေခၚေတြ႕တာလည္း ျဖစ္တယ္။ သတင္းစာ အသီးသီးက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္နဲ႕ လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ေတြ တက္ရတယ္။ ေနာက္ျပန္ၾကားေရးက အတြင္းဝန္၊ ဒါရိုက္တာ စတဲ့ ရာထူးေတြယူထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြလည္းပါတယ္။ ေၾကးမံုကို စတင္တည္ေထာင္တဲ့ ေၾကးမံုဦးေသာင္းလည္း ျပန္ၾကားေရးဌာန အၾကံေပးအရာရွိအေနနဲ႕ ပါတယ္။ (ေၾကးမံုဦးေသာင္းရဲ႕ အဲ့ရာထူးက ဗိုလ္ေနဝင္းက တိုက္ရိုက္ဖန္တီးေပးၿပီး ခန္႕လိုက္တာ။ လူကိုေထာင္ခ်၊ ၿပီးေတာ့ သူပိုင္ ေၾကးမံုကိုသိမ္း၊ ၿပီးေတာ့မွ ေထာင္ကလႊတ္ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက ေခ်ာ့တဲ့အေနနဲ႕ အဲ့ရာထူးဖန္တီးေပးလိုက္တာ၊ အေသးစိတ္ကို ေအာက္မွာ ညႊန္းထားတဲ့ ဦးေသာင္းရဲ႕ စာအုပ္မ်ားတြင္ ရႈ)
ေၾကးမံုအေနနဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ဆရာဇဝန နဲ႕အတူ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ (အမႈေဆာင္/တာဝန္ခံ အယ္ဒီတာ) ဦးဝင္းတင္လည္း တက္ရတယ္။ အဲ့မွာ ဒီေတြ႕ဆံုပြဲဟာ အျမဲ မ်က္စိရွင္၊ နားပါးေနတတ္တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္း က သတင္းစာေတြ အေျခအေနနဲ႕ သတင္းစာဆရာေတြရဲ႕ လက္ရွိ အျမင္ကို သိခ်င္လို႕ပဲဆိုတာကို သတင္းရတဲ့ (ဒါမွမဟုတ္ ခန္႕မွန္းႏိုင္တဲ့)၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏိုင္ငံေရးၾသဇာ ရွိခဲ့တဲ့၊ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီေခတ္ မွာလည္း အေရးပါ၊ အရာေရာက္ေနတဲ့ ဦးသိန္းေဖျမင့္က (ဗိုလ္တစ္ေထာင္သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အေနနဲ႕) စၿပီး ဝန္ႀကီးကို သတင္းစာေတြ အေျခအေန ေဆြးေႏြးဖို႕ ခြင့္ေတာင္းၿပီး သူကစၿပီး သတင္းစာေလာက အေျခအေနကို မိတ္ဆက္အေနနဲ႕ နည္းနည္းေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးဝင္းတင္ဘက္လွည့္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ေၾကးမံုကို အဓိကတာဝန္ခံလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေနနဲ႕ သတင္းစာလုပ္ငန္းအေျခအေနကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးဖို႕ ေျပာတယ္။ ဦးဝင္းတင္က ဆရာႀကီးေတြ (ေရႊဥေဒါင္း (လုပ္သားျပည္သူ႕ သတင္းစာ)၊ ဇဝန၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္ (Working People's Daily၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္ အစရွိသျဖင့္) ကို ေက်ာ္ၿပီးမေျပာခ်င္ေပမဲ့ သူ႕ကိုေျပာခိုင္းေနေတာ့ မတတ္သာဘဲ လက္ရွိ စစ္တပ္ေခတ္ သတင္းစာေလာက ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဝဖန္ေျပာဆိုခဲ့တယ္။
သတင္းလုပ္ငန္းေတြမွာ ဝန္ႀကီး၊ ဝန္ကေလး၊ အတြင္းဝန္၊ ဒါရိုက္တာ၊ စစ္တပ္ အစရွိသျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ဝင္ေရာက္ ျခယ္လွယ္ပံု၊ သတင္းပိတ္ဆို႕မႈ စတာေတြကို ေျပာတယ္။ အဲ့သလိုေျပာေတာ့ သတင္းစာေတြနဲ႕ တကယ္ဆက္ဆံၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ျပန္ၾကားေရးက စစ္ဗိုလ္အရာရွိေတြက ခုဦးဝင္းတင္ေျပာေနတာေတြဟာ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ကို အေျခခံၿပီး ေတာင္းဆိုေနတာဆိုၿပီး ပုဒ္မအႀကီးႀကီးတပ္ၿပီး ျပန္လည္ေျပာဆိုတဲ့အျပင္ အဲ့ကိစၥကိုသူတို႕ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမလဲ ဆိုတာပါ တခါတည္း သူ႕တို႕ အထက္အရာရွိျဖစ္တဲ့ ဝန္ႀကီးကို ေမးတယ္။ ဗိုလ္ေသာင္းဒန္လည္း ဘာေျပာလုိ႕ ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာဦးခင္ေမာင္လတ္က ဝင္ၿပီးေျပာတယ္။ ဦးခင္ေမာင္လတ္နဲ႕ သူ႕ဇနီး ေဒၚခင္ျမ (ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္) က ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္လို႕ ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ သတင္းစာလုပ္ငန္းမွာ ဝင္လုပ္ေပးေနတာ ျဖစ္တယ္။
ဦးခင္ေမာင္လတ္က ပညာတတ္၊ လူႀကီးပီပီ အျမဲတမ္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာတတ္ေပမဲ့ အဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ထဲ အခ်ည္ေပါက္ေနတာၾကာေနတဲ့ ခံစားမႈနဲ႕ ဦးဝင္းတင္ဘက္ကေန ေထာက္ခံၿပီး စစ္ဗိုလ္ေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျပန္ေျပာတယ္။ "ဟုတ္တယ္..။ ကိုဝင္းတင္ေျပာတာ မွန္တယ္။ အတြင္းဝန္ေတြ၊ ဒါရိုက္တာေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ေတြက နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ သတင္းစာေတြကို ဖိႏွိပ္ေနတယ္။ အဲ့သလို လုပ္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႕ စစ္ဗိုလ္အရာရွိေတြက ဘာေကာင္ေတြလဲ..။ ဝန္ႀကီးက ခိုင္းလုိ႕သတင္းေတြ ပိတ္ရတယ္.. ေျပာတယ္။ ဝန္ႀကီးဆိုတာေကာ ဘာေကာင္လဲ..။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္ရဲ႕ အမိန္႕ေၾကာင့္ပါလို႕.. ေျပာတယ္။ အဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္ ဆိုတာကေကာ ဘာေကာင္လဲ..။ သတင္းစာလုပ္ငန္းကို ဘာသိလဲ...။" အစရွိသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္၊ ဝန္ႀကီး၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္ေသာင္းဒန္တစ္ေယာက္လံုးကို ေရွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ထားၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႕ ဝင္ေျပာတယ္။
ဗိုလ္ေသာင္းဒန္ကလည္း လူႀကီးေတြအားလံုးေရွ႕မွာဆိုေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ေျပာလို႕မရမွန္းသိေတာ့ (သူကိုယ္တိုင္လည္း လူႀကီးလူေကာင္း အေနနဲ႕ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး) ကဲ..ဒါေတြ ထားလိုက္ပါေတာ့.. ခုမိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေတြ႕ၾကတာ..၊ ထမင္းပဲဆက္စားၾကရေအာင္ပါ လုိ႕ေျပာၿပီး အဲ့ဒီေဆြးေႏြးပြဲကို အျမန္နိဂံုးခ်ုဳပ္လိုက္တယ္။
အဲ့အျဖစ္အပ်က္ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဦးခင္ေမာင္လတ္နဲ႕ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ကို သူ႕အိမ္ေတာ္ကို ဖိတ္ၿပီး ကဲ..ကိုလတ္ေရ.. ခင္ဗ်ားလည္း ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ (သူ႕ေအာက္ကစစ္ဗိုလ္တြကို ေျပာတာ။) ဆက္ဆံရတာ အဆင္မေျပဘူးၾကားတယ္..။ ကိုလတ္လည္း စိတ္ညစ္ေနမွာပဲ..။ ခုလက္ရွိ အလုပ္ (အစိုးရသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ရာထူး) ဆက္မလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ သံအမတ္ႀကီးရာထူး စီစဥ္ေပးမယ္.. အစရွိသျဖင့္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႕ ေျပာၿပီး အလုပ္က ထုတ္ေတာ့တာပဲ..။ အဲ့ေတာ့ ဦးခင္ေမာင္လတ္ကလည္း "က်ေနာ္က သတင္းစာအလုပ္ကိုပဲ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မေက်နပ္ရင္ထြက္ေပးမယ္။ က်ေနာ္ဟာ အစကတည္းက ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ခုလည္းေက်ာင္းဆရာအလုပ္ပဲ လုပ္မွာေပါ့" လို႕ ေျပာၿပီး အဲ့အခ်ိန္က စစ္ဗိုလ္တိုင္းမက္ေမာတဲ့ သံအမတ္ရာထူးကို ျငင္းၿပီး ထြက္ခဲ့တယ္။
အဲ့သလို ဦးခင္ေမာင္လတ္ထြက္ရတာကို ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းၾကားေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး သူလည္းထြက္မယ္ ျဖစ္တယ္။ ေရႊဥေဒါင္းဟာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီစတက္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ (၁၉၆၃) အစိုးရသတင္းစာအသစ္ (လုပ္သားျပည္သူ႕ေန႕စဥ္) ထုတ္မယ္စီစဥ္ကတည္းက သူကိုယ္တိုင္ မႏၱေလးကေန ပင့္ၿပီး ေယာက္လမ္း စစ္အရာရွိရိပ္သာတိုက္ခန္းမွာ ကား၊ ယဥ္ေမာင္း၊ အေဆာင္အေယာင္အျပည့္အစံုနဲ႕လိုေလးေသးမရွိေအာင္ထားၿပီး အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ရာထူးယူခိုင္းခဲ့တဲ့ သတင္းစာဘုရား ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဆရာႀကီး... ထြက္မယ္မဆံုးျဖစ္ခင္ သူ႕အိမ္ေတာ္မွာလာေနၿပီး ဥပုတ္သီလေစာင့္ တရားအားထုတ္လွည့္ပါလို႕ဖိတ္တယ္။ အေနအထိုင္၊အစားအေသာက္ စီစဥ္ေပးၿပီး ဆရာႀကီး တရားအားထုတ္တာကို ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ ျပဳစုရင္း ေခ်ာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာႀကီးက ဥပုတ္ထြက္ေတာ့လည္း သူ႕ဆံုးျဖစ္ခ်က္ကို မျပင္ဘဲ အလုပ္ကထြက္ၿပီး မႏၱေလးျပန္သြားတယ္။ (အေၾကာင္းအရာနဲ႕ သိပ္မဆိုင္ေပမဲ့ ဆရာႀကီးကို ဗိုလ္ေနဝင္းတို႕ ေစာင့္ေရွာက္ပံုအေကာင္းလြန္ပံုကို ေျပာရရင္ ဆရာႀကီးကေတာ္ မ်က္စိတိမ္စြဲေတာ့ အရပ္ေဆးရံုမတက္ေစဘဲ မဂၤလာဒံုစစ္ေဆးရံုတင္ၿပီးခြဲလိုက္တာ ေဒၚႀကီးစိုးခမ်ာ မ်က္စိတစ္လံုးကြယ္ပါေလေရာ..။)
ဦးဝင္းတင္အေၾကာင္းဆက္ရရင္ အထက္က ေဆြးေႏြးပြဲမွာ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး စေျပာခဲ့တဲ့ သူဆိုေတာ့ သူ႕ကိုလည္း ထိတာေပါ့။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္သူပိုင္သိမ္းၿပီးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့အလင္း နဲ႕ ဟံသာဝတီ တစ္ခုခုကို မႏၱေလးေျပာင္းၿပီး ထြက္မယ္။ (၁၉၆၇ ကတည္းက မႏၱေလးက လူထုသတင္းစာ လည္း ပိတ္လိုက္ရၿပီ။) အဲ့မွာ ဦးဝင္းတင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္လုပ္ေစ ဆိုၿပီး နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးခံရတယ္။
က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း အယူအဆရေတာ့ ဦးဝင္းတင္ နယ္ႏွင္ဒဏ္ေလာက္ပဲထိတာဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဦးဝင္းတင္အပၚ ဆရာဇဝနနဲ႕ ဆက္စပ္ၿပီး ခင္မင္ရင္းစြဲစိတ္ရွိတာေၾကာင့္လို႕ ထင္တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႕ ဆရာဇဝနက တစ္နယ္တည္းသားေတြျဖစ္တဲ့အျပင္ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတယ္။ အဲ့ေတာ့ အျမဲတမ္းသူ႕ရဲ႕ အိမ္(ေနာင္ အစိုးရအိမ္ေတာ္) ကို ထမင္းစား၊ အရက္ေသာက္ဖိတ္တယ္။ အဲ့သလို ဖိတ္ရင္ ဆရာဇဝနနဲ႕ တြဲလ်က္ သူနဲ႕အတူတူ ေၾကးမံုမွာလုပ္ေနတဲ့ ေၾကးမံုဦးေသာင္း၊ ဦးဝင္းတင္တို႕ကိုပါ ေခၚေလ့ရွိတယ္။ ဆရာဇဝနက ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ရင္းႏွီးသလဲဆို အရက္ကေလး တစ္ခြက္၊ႏွစ္ခြက္ဝင္ရင္ စၿပီး ဗိုလ္ေနဝင္းကို စလိုက္၊ေနာက္လိုက္၊ ေငါ့လိုက္လုပ္ေတာ့တာပဲ။ ဗိုလ္ေနဝင္းကလည္း ကိုသိန္း..ကိုသိန္းနဲ႕ ဆရာဇဝနကိုေခၚၿပီး ရယ္(ရီ)ရင္းေမာရင္းနဲ႕ပဲ ဆရာဇဝနေငါ့သမွ်ခံတယ္။
သူတို႕ႏွစ္ဦးရင္းပံုကို သာဓကတစ္ခုျပရင္ရင္...။
၁၉၆၃ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ေတာ့ သခင္စိုးအပါအဝင္ ေတာထဲက ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျပန္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမိဳ႕ေပၚမွာ ရွိသမွ် လက္ဝဲအေရာင္ရွိသူေရာ၊ မရွိသူပါ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ ဆက္စပ္ေနတဲ့ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကအကုန္လိုက္ဖမ္းတယ္။ သခင္စိုးႀကီးကို က်ပ္တစ္ေထာင္တန္ ညစာစားပြဲနဲ႕ ဂုဏ္ျပဳရမယ္လို႕ ေၾကညာၿပီး ဧည့္ဝတ္ျပဳတဲ့ (စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ အယ္ဒီတာ) အေထာက္ေတာ္လွေအာင္ ကအစ သခင္စိုးႀကီး စြန္႕ပစ္ထားခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ေပၚက မယားႀကီးကို ယူမိတဲ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္သစ္ (ကံဆိုးရွာသူ) ေယာက်ၤား အဆံုး ရွိရွိသမွ် အဖမ္းခံေနရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့.။ အဲ့အခ်ိန္တန္းက ဖမ္းခံထိတဲ့ထဲမွာ ဟာသျဖစ္ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဆို ဇိမ္အိမ္မွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ သူ႕ကိစၥၿပီး၊ ျပန္မယ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဇိမ္မယ္က အပိုေဘာက္ဆူးေတာင္းတယ္။ အဲ့လူငယ္က သနားတာနဲ႕ အပိုေၾကး (၅) က်ပ္ ေပးလိုက္တယ္။ အဲ့ေတာ့ ဇိမ္မယ္က (၅) က်ပ္ကေတာ့ နည္းပါတယ္၊ ထပ္ပိုေပးပါလို႕ ေျပာေတာ့ လူငယ္က "ဟဲ့ နင္က ငါ့မ်ား စစ္ဗိုလ္မွတ္ေနသလား..။ ငါ့က ရိုးရိုးသာမန္သမၼာအာဇီဝနဲ႕ စီးပြားလုပ္စားေနတဲ့လူဟ၊ စစ္ဗိုလ္ေတြလိုေတာ့ မေပးႏိုင္ဘူး" လို႕ ေျပာၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕မိုးလင္းေတာ့ အဲ့လူငယ္ေလး မေတာ္တေရာ္ ေနရာသြားၿပီး စစ္ဗိုလ္ သိကၡာခ်ရပါ့မလားဆိုတဲ့ ပုဒ္မနဲ႕ ဖမ္းခံထိတယ္။
အဲ့သလိုမဲမဲျမင္ရာ ဖမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေၾကးမံုက လက္ဝဲအေရာင္ရွိတဲ့ အယ္ဒီတာ စိန္ခင္ေမာင္ရီ (နာမည္ႀကီး ရုပ္ရွင္ေဝဖန္ေရးဆရာ) နဲ႕ ဦးေသာင္းရဲ႕ အတြင္းေရးမႈးပါ ဖမ္းခံရတယ္။ အဲ့ေတာ့ ေၾကးမံုဦးေသာင္းလည္း ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲမွာပဲပတ္ၿပီး တိမ္းေရွာင္ေနရတယ္။ အဲ့သလိုနဲ႕ ေလး၊ငါးလၾကာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဆရာဇဝနကို အိမ္ေတာ္မွာ ထမင္းစားဖိတ္တယ္။ (လူထု ဦးလွလည္းပါတယ္။)
စားရင္းေသာက္ရင္း၊ ေထြရာေလးပါးေျပာရင္းနဲ႕ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဆရာဇဝနကို "ကိုသိန္း ခင္ဗ်ားလူကို သူ႕သတင္းစာျပန္လုပ္ပါေစ၊ သူ႕ကိုဖမ္းဖို႕စာရင္းမွာ မပါဘူး၊ ဖမ္းလည္းမဖမ္းခ်င္ပါဘူး" လို႕ေျပာတယ္။ အဲ့သလိုေျပာၿပီးေနာက္ ခဏေနေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းကထၿပီး ေနာက္ေဖး၊ ေနာက္ဖီထြက္သြားတယ္။
အဲ့အခ်ိန္မွာ ထမင္းစားပြဲမွာ အတူတက္ရတဲ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ (ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ လူယံု၊ လက္ရင္း)က ဆရာဇဝနနဲ႕ လူထုဦးလွကို "က်ေနာ့္ ေယာကၡမႀကီးလည္း ခုဖမ္းခံထိေနတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို ေျပာေပးဦး" လို႕ ေတာင္ပန္းရွာတယ္။
ဗိုလ္ေနဝင္းျပန္လာေတာ့ ဆရာဇဝနနဲ႕ လူထုဦးလွက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေယာကၡမလည္း ဖမ္းခံေနရတယ္။ လႊတ္ေပးပါလို႕ ေျပာေပးရတယ္။ အဲ့သလိုေျပာေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက အံ့ၾသတႀကီးနဲ႕ "ဟ..ေမာင္ေမာင္ရာ..၊ မင္းနဲ႕ ငါ့ ေန႕တိုင္ေတြ႕ေနတာ၊ ေစာေစာကဘာလို႕မေျပာသလဲ" လို႕ေမးတယ္။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က မေျဖရဲေတာ့ ဘာမွမေျဖဘဲ ငိုင္ေနတယ္။ ဆရာဇဝနကသာ အရက္ကေလးနည္းနည္းဝင္ေနၿပီဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း "ေၾကာက္လို႕ေပါ့ဗ်ာ" လို႕ ျပန္ေျပာရဲတယ္။
အဲ့ေတာ့ ဆိုလိုခ်င္တာက ဗိုလ္ေနဝင္းက ဆရာဇဝနကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဦးဝင္းတင္ကို ခင္မင္တယ္။ ဦးဝင္းတင္ကို မႏၱေလးပို႕ၿပီးေနာက္ပိုင္းလည္း ဗိုလ္ေနဝင္း ေမျမိဳ႕၊ ပုဂံစတဲ့ေဒသေတြ တိုင္းခန္းလွည့္လည္လို႕ မႏၱေလးဝင္ရင္ ဦးဝင္းတင္ကို အျမဲေခၚေတြ႕ၿပီး စကားေျပာတယ္။ ဦးဝင္းတင္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ႕ ဥေရာပခရီးစဥ္ထြက္တုန္း လန္ဒန္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းေဆးကုတာနဲ႕ၾကံဳေတာ့လည္း ဦးဝင္းတင္ကို ေခၚေတြ႕တယ္။ စကားေျပာရင္လည္း ဗိုလ္ေနဝင္းက ဦးဝင္းတင္ကို အသက္ကြာေပးမဲ့ ေလးေလးစားစား "ခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ္" သံုးၿပီး ေျပာေလ့ရွိတယ္။ အဲ့ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ မင္း၊ငါနဲ႕ ေျပာၿပီး မေအ၊ႏွမကုန္ေအာင္ ဆဲခံေနၾက သူ႕လက္ေအာင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ တိုင္းမႈးေတြကပါ ဦးဝင္းတင္ကို ရွိန္ကုန္တယ္။ ဦးဝင္းတင္ မႏၱေလးမွာ အထိုက္အေလ်ာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႕ စာေပ၊သတင္းစာလုပ္ငန္းေတြ ေအာင္ေအာင္ျမင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာဟာ ဗိုလ္ေနဝင္း Blessing ေၾကာင့္လို႕လည္း ေျပာလို႕ရတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ဦးဝင္းတင္ မႏၱေလးမွာ လုပ္ငန္းေတြေအာင္ျမင္၊ လူထုေမတၱာခံယူေနတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ လူထုခ်စ္တဲ့လူေတြကို အျမဲတမ္း မနာလိုမုန္းထားေလ့ရွိတဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ စရိုက္အတိုင္း ဦးဝင္းတင္ကို မ်က္စိဆံပင္ေမႊးစူးလာၿပီး ေနာက္ပိုင္း စေနစာေပဝိုင္းမွာ ဦးသိန္းေဖျမင့္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ စာတမ္းတင္တာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဟံသာဝတီကိုဖ်က္၊ ဦးဝင္းတင္ကိုလည္း အလုပ္ကအနားယူခိုင္းခဲ့တယ္။
ဗိုလ္ေနဝင္း ဦးသိန္းေဖျမင့္ကို မ်က္မန္ေတာ္ရွရတာကလည္း ကေလးကလားႏိုင္တယ္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္ဟာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရတက္ကတည္းက ဗိုလ္ေနဝင္းကို ေထာက္ခံခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းကလည္း ဦးသိန္းေဖျမင့္ကို ၾကည္ျဖဴတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီရဲ႕ အတိုင္ပင္ခံေကာ္မတီမွာ ဒုဥကၠဌခန္႕တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရရဲ႕ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြ၊ ေနာက္ပိုင္း မဆလ ပါတီရဲ႕ အပုတ္နံ႕ေတြကို တျဖည္းျဖည္းမႏွစ္ျမိဳ႕လာေတာ့ ဦးသိန္းေဖျမင့္က သူဆံုးခါနီးႏွစ္ေတြမွာ သူ႕သတင္းစာရဲ႕ "ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါရေစ" က႑ကေနတဆင့္ မဆလကို ေဝဖန္လာတယ္။
ေနာက္ဆံုး ဦးေနဝင္းရဲ႕ ဝတ္လဲေတာ္ပုဆိုး အသံုးစရိတ္ ႀကီးမားေတာ္မူေနတာကို သေရာ္ၿပီးေရးေတာ့ ရန္ကုန္က စာနယ္ဇင္းေတြမွာ စာေရးခြင့္ပိတ္ခံလိုက္ရတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ဦးဝင္းတင္ကေတာ့ သူ႕ဟံသာဝတီမွာ ဦးသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြကို ဆက္သံုးတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဦးသိန္းေဖျမင့္ဆံုးေတာ့လည္း အစိုးရက သူ႕အေၾကာင္း မေရးရဆိုၿပီး အမိန္႕ထုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဝင္းတင္ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ စေနစာေပဝိုင္းမွာ သိန္းေဖျမင့္အမွတ္တရအေနနဲ႕ သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ စတဲ့ ဘဝသံုးခုအေၾကာင္းစာတမ္း (၃) ေစာင္ကို သခင္ေက်ာ္စိန္၊ ခ်င္းတြင္းခ်စ္ေသြး တို႕နဲ႕အတူတင္ၿပီး ဂုဏ္ျပဳတယ္။ အဲ့သလိုလုပ္ခဲ့လို႕လည္း လက္ငင္းအေၾကာင္းအေနနဲ႕ ဦးဝင္းတင္ မႏၱေလးကေန ထြက္ေတာမူနန္းကခြာခဲ့ရတယ္။
တကယ့္အေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ္အထက္ကေျပာသလို ဦးဝင္းတင္ မႏၱေလးမွာ ေနခဲ့တဲ့ (၉)ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ေကာင္းတာလုပ္ရင္ မႀကိဳက္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဗိုလ္ေနဝင္း၊ စစ္တပ္နဲ႕ မဆလပါတီက ဦးဝင္းတင္ကို ရန္သူစာရင္းသြင္းလိုက္ၾကေတာ့တာပဲ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ရည္ညႊန္း ။ ။ "ေခတ္ဝန္ကိုထမ္း၍ ေခတ္လမ္းကို ေလွ်ာက္ျခင္း" ေရဒီယိုအစီအစဥ္၊ လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံ၊
ေၾကးမံု ဦးေသာင္း(ေအာင္ဗလ) ေရး "ဗိုလ္ေနဝင္း ဇာတ္လမ္းရႈပ္သမွ်" ႏွင့္ "ဘီလူးတို႕ရြာ"၊
မူရင္းလင့္က ဒီမွာပါ။
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။