နဂါးရယ္၊ လင္းယုန္ရယ္၊ ေဒါင္းရယ္

အေမရိကန္သမၼတ ဘားရက္အိုဘားမားက ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို သမိုင္း၀င္ခရီးစဥ္အျဖစ္ ေရာက္မလာမီ ေျခာက္ရက္အလိုက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ၊ တိုက်ဳိၿမိဳ႕မွာ အနာဂတ္ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးအတြက္ မဟာဗ်ဴဟာ ေျမာက္ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာခဲ့သည္။

“ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ပထမဆံုးပစိဖိတ္သမၼတျဖစ္တယ္”

ပစိဖိတ္သမုဒၵရာထဲက ဟာ၀ုိင္ယီကၽြန္းမွာေမြးသည့္ အိုဘားမားက အာရွပစိဖိတ္ေဒသသည္ အေမ ရိကန္တုိ႔အတြက္ အခ်က္အခ်ာအက်ဆံုး ေနရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသတြင္းက မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ ၿပိဳင္ဘက္မ်ားကို သတိေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ႀကီးထြားလႈပ္ရွားလာသည့္ တ႐ုတ္နဂါးကို သုတ္ဖို႔ျပင္ဆင္သည့္ အေမရိကန္လင္းယုန္၏ တပ္လွန္႔သံျဖစ္သည္။

အိုဘားမား တိုက်ဳိၿမိဳ႕မွာ မိန္႔ခြန္းမေျပာခင္တစ္ႏွစ္တိတိအလို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလမွာ ႏုိင္ငံျခား ၀န္ႀကီးဟီလာရီကလင္တန္က “အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ပစိဖိတ္ ရာစုႏွစ္”ဆုိသည့္ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ကို (Foreign Policy) မဂၢဇင္းႀကီးမွာ ေရးခဲ့သည္။

“အာရွပစိဖိတ္ေဒသသည္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး၏ အဓိကေမာင္းႏွင္ အားျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ”ဟု ဟီလာရီက ေရးသားခဲ့သည့္အျပင္ "လာမည့္ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ အခ်ိန္ နဲ႔စြမ္းအင္ေတြကို ဘယ္မွာျမႇဳပ္ႏွံ မယ္ဆိုတာကို စမတ္က်က်နဲ႔ စနစ္ တက်လုပ္ႏုိင္ဖို႔လုိအပ္တယ္။ ဒါမွ (ကမၻာေပၚမွာ)ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္မယ္”ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံအပါအ၀င္ အာရွပစိဖိတ္ႏုိင္ငံမ်ား၏ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္မႈကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

သမၼတေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘြတ္ရွ္ လက္ထက္က “အၾကမ္းဖက္သမား ႏွိမ္နင္းေရး”မ်ားျဖင့္ လံုးခ်ာလည္ လိုက္ခဲ့သည့္အတြက္ ေဒသတြင္း ႀကီးထြားလာသည့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၏ တန္ခိုးၾသဇာကို တန္ျပန္အေရးယူမႈအားနည္းခဲ့မႈကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖုိ႔ အေရးတႀကီးႀကိဳးစားလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္တုိ႔ အေနႏွင့္ တ႐ုတ္ကို ေသနတ္တစ္ခ်က္မေဖာက္ဘဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔က အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏွင့္ အာဖရိကေရနံမ်ားကို တ႐ုတ္တို႔တင္သြင္းရာ မလကၠာေရလက္ၾကားႏွင့္ အေနာက္ပစိဖိတ္ေဒသကုိ ေရတပ္ျဖင့္ ပိတ္ဆို႔လိုက္ဖို႔ ျဖစ္သည္။

“မလကၠာျပႆနာ (Malacca Dilemma)” ဟု တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္တုိ႔ ေခါင္းခဲသည့္ အနာဂတ္ စိန္ေခၚမႈအတြက္ ထြက္ေပါက္ Plan B ကို တ႐ုတ္တုိ႔ ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းဆင္ခဲ့ၾကသည္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ ယူနန္တကၠသိုလ္က ပညာရွင္တစ္စုက ျမန္မာႏုိင္ငံစစ္ေတြၿမိဳ႕မွ တ႐ုတ္ျပည္ကူမင္းသို႔ ေရနံပိုက္လုိင္းသြယ္တန္းဖို႔ ပီကင္းအစိုးရကို စာတမ္းတစ္ေစာင္တင္ျပခဲ့သည္။ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ ေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ ေငြ႕ပိုက္လုိင္းမ်ားအတြက္အႀကိဳစိတ္ကူးျဖစ္ပါသည္။

မလကၠာေရလက္ၾကားကို ပိတ္ဆို႔ခံရလွ်င္ ေလာင္စာဆက္လက္ရရွိေရး အျခားအစီအမံမ်ားအျဖစ္ တ႐ုတ္-႐ုရွေရနံပိုက္လုိင္း၊ တ႐ုတ္-ကာဇက္စတန္ေရနံပိုက္လုိင္း၊ တ႐ုတ္-႐ုရွဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လုိင္း၊ တ႐ုတ္-တာ့က္မင္နစ္စတန္ဓာတ္ ေငြ႔ပိုက္လိုင္း၊ တ႐ုတ္-ပါကစၥတန္ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းႏွင့္ တ႐ုတ္-ျမန္ မာေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လုိင္းတုိ႔ကို သြယ္တန္းဖို႔အားထုတ္ခဲ့ၾကသည္။

ျမန္မာသည္ တ႐ုတ္တို႔အ တြက္ အေရးႀကီးသည့္ Plan B ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။

၂၁ ရာစုကို တ႐ုတ္တုိ႔စိုးမိုးဖို႔ အတြက္ ပီကင္းကေရးဆြဲသည့္ မဟာဗ်ဴဟာက “သမုဒရာႏွစ္စင္းမူ၀ါဒ”(Two Oceans Policy) ျဖစ္သည္။ သေဘာက တ႐ုတ္ျပည္၏ အေရွ႕ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္းမ်ားရွိ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာႏွင့္ ေတာင္ဘက္ရွိ အိႏိၵယသမုဒၵရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားဖုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။ အိႏိၵယသမုဒၵရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္လွ်င္ အေမရိကန္ေရတပ္၏ ရန္က ေရွာင္ကြင္းႏုိင္မည့္အျပင္ ၿပိဳင္ဘက္အိႏိၵယႏုိင္ငံကိုလည္း ဟန္႔တားႏုိင္မည္ဟု ပီကင္းက ေတြးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္ျပည္၏ ပထ၀ီအေနအထားက အိႏိယ သမုဒရာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔အခြင့္အေရး မေပးပါ။ ထုိအခါ တ႐ုတ္တို႔ “ေတာင္ဘက္ေမွ်ာ္” (Look South) ဗ်ဴဟာကို ထပ္မံေရးဆြဲၾကပါသည္။ သေဘာကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္၏ ေတာင္ဘက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံကတစ္ဆင့္ အိႏိၵယသမုဒၵရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ေတာင္ဘက္ရွိ ကုန္းတြင္းပိတ္ေဒသမ်ားအတြက္ ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ရဖို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကို “စႀကႍေဒသ” (Transport Corridor) အျဖစ္ အသံုးျပဳဖုိ႔လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အစိတ္ခန္႔ကတည္းက တ႐ုတ္ပညာရွင္မ်ား ေတြးေတာခဲ့ၾကသည္။

အေမရိကန္တို႔အတြက္ တ႐ုတ္ကို ေဒသတြင္း “ပိတ္ဆုိ႔မႈ” (Containment) ျပဳလုပ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးႏွစ္ႏုိင္ငံက ျမန္မာႏွင့္ ဗီယက္နမ္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ တစ္ခ်ိန္က တ႐ုတ္ႏွင့္ စစ္ခင္းခဲ့ေသာ သမုိင္းရွိခဲ့ၿပီး ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ မ်ားကိုလည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၾက သည္။ ၁၇၆၅ မွ ၁၇၆၉ ခုႏွစ္အ ထိ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တ႐ုတ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲမ်ားမွာ တ႐ုတ္က်ဴးေက်ာ္တပ္မ်ားကို ဆင္ျဖဴရွင္၏ တပ္မ်ားက ေလးႀကိမ္တုိင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ တုိက္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္ကို ပထ၀ီ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား မွတ္မိၾကသည္။

အိမ္နီးခ်င္း ၁၄ ႏုိင္ငံႏွင့္ ထိစပ္ေနသည့္ တ႐ုတ္ကိုယ္တုိင္က ဒီမိုကေရစီမဟုတ္သည့္အတြက္ ကပ္လ်က္ႏုိင္ငံမ်ားကို ဒီမိုကရက္တစ္ ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ ဆႏၵရွိဟန္မတူပါ။ သူ႔နယ္နိမိတ္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိသည့္ အာဏာရွင္ႏုိင္ငံမ်ားကို လံုၿခံဳေရး အတြက္ ၾကားခံနယ္ေျမ(Buffer Zone) အျဖစ္ ေမြးျမဴလိုသူျဖစ္သည္။

မေရတြက္ႏုိင္သည့္ ျပႆနာမ်ားေပးေနသည့္တိုင္ ေျမာက္ကိုရီးယားကို တ႐ုတ္တုိ႔ ေမြးထားရျခင္းသည္ ဒီမုိကရက္တစ္ျဖစ္သည့္ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ အိမ္ခ်င္းမထိစပ္ခ်င္သည့္ မူ၀ါဒေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးသည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအတြက္ ႀကီးမားသည့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို ယူေဆာင္ထားခဲ့သည္။

သို႔ႏွင့္ စြမ္းအင္၊ လံုၿခံဳေရးႏွင့္ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ အခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးက ျမန္မာကို တ႐ုတ္တို႔အတြက္ အေရးႀကီးဆံုးေသာ့ခ်က္ေန ရာတစ္ခုျဖစ္လာဖို႔ တြန္းပို႔ခဲ့ၾကသည္။

တ႐ုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္တုိ႔၏ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးကစားပြဲတြင္ ျမန္မာသည္အေရးပါသည့္ က်ားကြက္တစ္ခုျဖစ္လာပါသည္။ အျခားအေရးပါသည့္ ကစားသမားမ်ားအျဖစ္ အိႏိၵယႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔လည္း ႀကိဳး၀ုိင္းအတြင္းကို ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါၿပီ။ “အာရွပစိဖိတ္ေခတ္”မွာ ျမန္မာေရွ႕တန္းက ေနရာရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သင့္သည္။ အေမရိကန္ကို အလြန္အမင္းတိမ္းၫႊတ္သည့္အတြက္ ႐ုရွ၏ က်ဴးေက်ာ္ မႈကိုခံခဲ့ရသည့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ၏ သင္ခန္းစာကို ယူသင့္သလို တ႐ုတ္ကို အလြန္အမင္းတိမ္းၫႊတ္သည့္ အတြက္ အနာဂတ္အမွီ အခိုကင္းမႈကို ဆံုး႐ႈံးရသည့္ ကေမၻာဒီးယား၏ သင္ခန္းစာကိုလည္း ေလ့လာသင့္ပါသည္။ တစ္ဖက္ဖက္ကို ေလာင္းေၾကးအားလံုးခ်ထုိးသည့္ ဗ်ဴဟာကို မယံုစားသင့္ပါ။

ျမန္မာတုိ႔ ပါးနပ္ဖို႔အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္မွာရွိေနသည္။ တ႐ုတ္နဂါး ႏွင့္ အေမရိကန္လင္းယုန္တုိ႔ အၾကားမွာ ျမန္မာ့ေဒါင္းလွလွပပကျပဖို႔လိုပါလိမ့္မည္။

Credit : http://www.yeyintnge.com/2013/06/blog-post_1581.html#.UcKqk9hYWSo