ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာ႐ူးေနသေလာ

ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို အလြယ္တကူ ပုတ္ခတ္ ေစာ္ကားလိုသူေတြ သံုးစြဲေလ့ရွိေသာ စကားလံုး တလံုးရွိသည္။ ယင္းမွာ “အာဏာ႐ူး” ဟူေသာ စကားလံုးျဖစ္သည္။ ၈၈ အေရးအခင္းကာလ ဦးႏုက သူသာလွ်င္ ျပည္သူကေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ထားေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ပါသည္(၁၉၆၂ တြင္ ဗိုလ္ေန၀င္းက အာဏာကို လက္နက္ အားကိုးျဖင့္ လုယူခဲ့တာ ထင္ရွားေစခ်င္သည္) ဟု ေၾကညာ၏။ သူက အစိုးရ (စင္ၿပိဳင္) ဖြဲ႔သည္။ ႏိုင္ငံေရးပါး မ၀သူေတြက ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းသည့္ အာဏာ႐ူးႀကီးဟု ၀ိုင္းစြပ္စြဲကာ ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ ဦးႏု၏ ႏိုင္ငံေရးေျခလွမ္းကို မရိပ္စားမိ။ ထိုအေျခအေနလည္း ပ်က္ျပယ္သြားသည္။

ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘာလုပ္ရမည္ဆိုတာ တိတိက်က်သိရမည္။ အဲဒါကို ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းသည္ ေခၚမရ။ အေျခအေနမွန္ႏွင့္ အခ်ိန္အခါမွန္ကို မသံုးတတ္၍ တိတိက်က် အခြင့္အေရးကို မဆုပ္ကိုင္ႏိုင္သျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီခရီးစဥ္မွာ ဤမွ်ၾကာေအာင္ ေရစုန္ေမ်ာခဲ့ ရျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးႏုက ဖ်ာခင္းတာေတာ့မွန္တယ္၊ သူထိုင္ဖို႔မဟုတ္၊ ေမာင္တို႔မယ္တို႔ ထိုင္ဖို႔ပါဟု ေျပာခဲ့သည္။ သူက အာဏာ ရာထူး ဂုဏ္ရွိန္ကို မက္ေမာသူမဟုတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက (ေက်ာင္း တုန္းက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူ႔ကို) ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ထဲ အတင္း ဆြဲသြင္းခဲ့ရသည္။ အာဏာရွိစဥ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘ၀ကလည္း မၾကာခဏပင္ အနားယူရန္ စီစဥ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္လည္း အာဏာ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ကို မက္ေမာသူမဟုတ္။ သူ႔မိသားစု ဘ၀ေလးကို ႐ိုးသား ေအးခ်မ္းစြာ တည္ေဆာက္ေနလိုသူသာျဖစ္သည္။ ေနမေကာင္းေသာ မိခင္ႀကီးကို ျပဳစုရန္ျပန္လာစဥ္ ၈၈ အေရးအခင္းႏွင့္ ဆံုႀကံဳရသည္။ အားေပးကူညီရန္ လူထုေရွ႕ထြက္လာေသာအခါ အားကိုးရာရွာေနေသာ လူထုက (သူတို႔ၾကည္ညိဳေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီး ဟူေသာအသိျဖင့္) အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေထာက္ခံၾကသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူက ပါတီ မေထာင္ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ဟု အတိအလင္း ေျပာဆိုေနခဲ့ေသးသည္။ ဒီေတာ့ ေနရာယူခ်င္သူမဟုတ္တာ ေသခ်ာသည္။ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ကို မမက္ေမာသူဟု ျမင္သည္။

သစၥာနီသည္ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳတို၊ ေဆာင္းပါး၊ ဘာသာေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ သေရာ္စာ၊ ဘာသာျပန္၊ သိပၸံ၀တၳဳ၊ အႏုပညာ ေ၀ဖန္ေရး စသည့္ စာေပ လက္ရာစုံကို မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ မ်ားတြင္ ေရးသားလ်က္ ရွိၿပီး လုံးခ်င္း စာအုပ္ မ်ားစြာ ကိုလည္း ေရးသား ထုတ္ေ၀လ်က္ရွိသည့္ စာေရးဆရာ တဦးျဖစ္သည္။

အေျခအေနအရ သို႔မဟုတ္ သမိုင္း၏ျပဌာန္းခ်က္အရ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္၊ ပါတီႀကီးတခု၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာၿပီးမွ “သမၼတ လုပ္ခ်င္ပါသည္” ဟုေျပာဆိုေနျခင္းကို အာဏာ႐ူးဟု စြပ္စြဲစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ အာဏာ သို႔မဟုတ္ Power ဆိုသည္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပင္ျဖစ္သည္။ လက္ထဲမွာ အာဏာ မရွိလွ်င္ တိုင္းျပည္အေပၚ ေစတနာရွိလွပါသည္ဟု အသံကုန္ေအာင္ ဟစ္ေအာ္ေနေစပါဦး၊ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခြင့္ မရွိ။ သမၼတဆိုတာ ဒီေန႔ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အႀကီးအကဲ ၊ အျမင့္ဆံုး အာဏာပိုင္စိုးသူ။ တခုပဲရွိသည္၊ အာဏာကို ႏိုင္ငံႏွင့္ျပည္သူအတြက္ အသံုးခ်တာလား၊ ကိုယ့္ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အသံုးခ်တာလား ဆိုေသာကိစၥ။

ယေန႔ ကမာၻေပၚတြင္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ားသာမက ဒီမိုကေရစီ ႏို္င္ငံမ်ားတြင္ပါ အာဏာအလြဲသံုးစားမႈေတြ ေပၚေပါက္ေနတာ အားလံုးအျမင္။ တခ်ိန္က အာဏာရွိခဲ့သူေတြမွာ အခုေတာ့ ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြအျဖစ္ အေရးယူခံေနရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ႏိုင္ငံေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာ မလုပ္ႏိုင္တာ မလုပ္ႏိုင္တာအပထား အာဏာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ကာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာမယ့္သူ မဟုတ္ဆိုတာကိုေတာ့ (သူ႔ရဲ႕ အတိုက္အခံေတြအပါအ၀င္) တႏိုင္ငံလံုးက ေသေသခ်ာခ်ာ ယံုၾကည္ေနၾကသည္။ ဒါဆို သူ သမၼတ လုပ္ပေစေပါ့။ ခက္တာက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ အခန္း(၃)၊ အပိုဒ္ခြဲ ၅၉(စ)က သူ သမၼတ ျဖစ္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္ဟန္႔တား၍ ေနသည္။

ဒါဆို ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ရမွာေပါ့။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္မည္ဟူေသာ မဲဆြယ္စကားျဖင့္ အႏိုင္ရလာျခင္း ျဖစ္သည္။( အဲဒီ တုန္းက က်ေနာ္က ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ ရန္မလြယ္ပါဟု ေထာက္ျပေသာေဆာင္းပါး တပုဒ္ေရးခဲ့ပါသည္။ မတ္လ ၃၁ရက္ေန႔ သူ႔ၿခံ၀န္းအတြင္း ျပည္တြင္းျပည္ပ သတင္းစာဆရာမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုပြဲတြင္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို တႏွစ္အတြင္းျပင္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါသည္။) အဲဒီ ကထဲက ျပင္ဆင္ဖို႔မလြယ္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္လိုလွ်င္ အခန္း(၃) ၉၅(စ) ကိုျပင္ရမည္။ အခန္း(၁၂) အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္းမွာ ေဖာ္ျပထားမႈအရ ထိုျပဌာန္းခ်က္ကို ျပင္ဆင္လိုလွ်င္ ပထမ သူတင္ျပေသာ ဥပေဒမူၾကမ္းကို ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အစုစု၏ ၂၀ရာခိုင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံမွသာ လႊတ္ေတာ္က လက္ခံေဆြးေႏြးမည္။

ယခုလႊတ္ေတာ္ထဲရွိ NLD လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၄၄ဦး (+ ေဒါက္တာ ျမတ္ဉာဏစိုး) မွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၆၅၉ ဦး ႏွင့္ တြက္လွ်င္ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းသာရွိသည္။ ယခုကာလပိုင္းတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈမွာလည္း က်ဆင္း၍ေနသည္။ ဒီေတာ့ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ဖို႔ မလြယ္။ ဥပေဒမူၾကမ္းတင္ကာ လႊတ္ေတာ္၏ လက္ခံေဆြးေႏြးမႈအဆင့္ ေရာက္ဖို႔ပင္မလြယ္။ ကံေကာင္း၍ ထိုအဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္သည္ထားဦး၊ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ေက်ာ္က သေဘာတူေထာက္ခံဖို႔လိုပါသည္။ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ခ်န္လွပ္ကာ က်န္အရပ္သား ကိုယ္စားလွယ္ အားလံုးက ေထာက္ခံပါမည္လား။

ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီ၊ တစည ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ပါတီေတြက ေဒၚစု သမၼတျဖစ္ေရးအတြက္ ထိုဥပေဒပါအခ်က္ ၉၅ (စ) ကိုျပင္ဆင္ရန္ တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူၾကလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ရန္ ခဲယဥ္းလွပါသည္။ ကိုယ့္ပါတီက ခြဲထြက္သြားေသာ ပါတီမ်ားႏွင့္လည္း ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စကို အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေသး။ ထားပါေတာ့၊ ထို ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေထာက္ခံပါၿပီတဲ့။ မၿပီးေသး၊ ၇၅ ရခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ေက်ာ္က ေထာက္ ခံရမည္ ဆိုသည့္အတြက္ တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားဘက္က ေထာက္ခံမႈရဖို႔ လိုေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုက “ရဲရဲေတာက္ သတၱိရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သားတေယာက္ ေပၚထြန္းလာဖို႔လိုတယ္” ဟု ထုတ္ေဖာ္ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ တေယာက္မက လိုပါသည္။ လူ ၁၀၀ တြင္ ၇၆ ေယာက္ ေထာက္ခံမွ ရပါမည္။ တပ္မေတာ္ ရဲ႕သေဘာက တေသြး တသံ တမိန္႔။ အထက္က ညႊန္ၾကားခ်က္အရသာ ေဆာင္ရြက္ရသည္။ အထက္ကေတာ့ ေထာက္ခံလိုက္ဟု ညႊန္ၾကားလိမ့္မည္ မထင္။ ဤကာလမ်ားအတြင္း အစိုးရအဖြဲ႕ (ဦးသိန္းစိန္)၊ လႊတ္ေတာ္ (ဦးေရႊမန္း) ႏွင့္ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ (ဦးေဌးဦး) တို႔ကို စည္း႐ံုးအၿပီး ေဒၚစုသည္ တပ္မေတာ္ကို စည္း႐ံုးရန္ ႀကိဳးပမ္းလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ NLD သဘာပတိႀကီး ဦး၀င္းတင္ကပင္ “ေဒၚစုက တပ္မေတာ္အေပၚ ေပ်ာ့ေျပာင္းလြန္းတယ္” ဟု ထုတ္ေဖာ္ေ၀ဖန္လာသံ ၾကားရ၏။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ကိစၥအပါအ၀င္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒၚစု၏ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံမႈ (Sacrifice) မွာ ထိုက္တန္ပါရဲ႕ေလာ သံသယ၀င္သူေတြက ၀င္သည္။

အခုေတာ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲေရာက္ရန္ အခ်ိန္အေတာ္ လိုေသးေသာကာလမွာ သမၼတလုပ္လိုသူ သံုးေယာက္ေပၚထြန္း လာသည္။ ဦးသိန္းစိန္သည္ ယခင္က သူ႕က်န္းမာေရးအရ သက္တမ္းတႀကိမ္သာ ထမ္းေဆာင္မည္ဟု ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ တိုင္းျပည္က လိုအပ္ေနပါက ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ပါမည္ဟု စကားျပင္ေျပာခဲ့၏။ ဤသံုးေယာက္ထဲမွ သမၼတျဖစ္ရန္ တေယာက္ေယာက္ကို ေထာက္ခံပါ ဆိုပါက ေတြေ၀ စဥ္းစားေနစရာ အေၾကာင္းမရွိ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ပါသည္။ ေလးနက္ေအာင္ ထပ္ေျပာရလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ေရးကို အျပည့္အ၀ ျခြင္းခ်က္မရွိ ေထာက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၂၀၁၅ တြင္ သမၼတျဖစ္မျဖစ္ အေလာင္း အစား လုပ္မည္ဆိုပါက မျဖစ္တဲ့ဘက္က ေနပါမည္။

Credit : http://burma.irrawaddy.org/archives/42313