၂ ႏွစ္သား ဒီမိုကေရစီ ဆက္ျပီး ဖြံ႕ထြားေစခ်င္

“Democracy Practice” ၊ “Democracy Principle” ဆိုေသာ စကားလုံးမ်ားကို က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ စတင္အသုံးျပဳ ႏိုင္ခဲ့သည္မွာ ၂ ႏွစ္သာ ရွိေသး သည္။ ႏြားသတၱ၀ါတို႔က ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း လမ္း ေလွ်ာက္တတ္၏။ လူသတၱ၀ါတို႔က လမ္းေလွ်ာက္ တတ္ရန္ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာသည္။ ၂ ႏွစ္ဆိုလွ်င္ ဟိုေျပး ဒီေျပး ၊ ကားတိုက္မွာလည္း မေရွာင္တတ္ ေသး။ ဒီမိုကေရစီ အေရး ဆိုေတာ့ ပိုၾကာေပ လိမ့္မည္။

မနက္ မိုးလင္းၿပီဆိုလွ်င္ ေရာက္လာေသာ သတင္းစာ (ပုဂၢလိက သတင္းစာ) ကို ဖတ္ရင္း နံနက္စာပင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မစားႏိုင္ေတာ့။ ဘာေတြ ျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ..? ဆိုတာ တထင့္ထင့္ႏွင့္၊ သတင္းေခါင္းစဥ္ တခုကို ဖတ္လိုက္ရသည္။ “ကာတာ ကုမၸဏီ လိုင္စင္ေပးမႈ အမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒီအခ်ိဳ႕ ေ၀ဖန္” တဲ့။ ဆက္သြယ္ေရး ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းအတြက္ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီ ၂ ခုကို တင္ဒါ ခ်ေပးလိုက္သည့္ ကိစၥအေပၚ မေက်နပ္.. ဆို၏။ ဆိုးတာက ဓာတ္ပုံပါ။ အာရပ္အမ်ိဳးသားမ်ား ကုမၸဏီဖြင့္ပြဲ တခု လုပ္ေနျခင္းကို ၀ိုင္း၀န္းၾသဘာ လက္ခုပ္ေပး ေနသည့္ပုံ ျဖစ္၏။ အာရပ္ မ်က္ႏွာမ်ား ျမင္႐ုံႏွင့္ သူတို႔ ကန္႔ကြက္သည့္ အေၾကာင္းကို ဖတ္စရာ မလိုေတာ့ေပ။

ဘာေၾကာင့္မ်ား ဤပုံကို မ်က္ႏွာဖုံးမွာ ဦးစားေပး ေဖာ္ျပတာပါလိမ့္။ သည္ေလာက္ ဆူပြက္ေနသည့္ ၾကားမွာ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္တာထက္ ဓာတ္ဆီပုံး ယူလာရသလားဟု စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္မွအပ၊ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ သတင္းစာ။ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ။

ေနာက္ သတင္း တခုက “လႊတ္ေတာ္အေရးႀကီးအဆို မ႐ိုးေျဖာင့္သည့္သေဘာယူဆ” ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ဤ စကားကို ေျပာရဲသူကား မီဒီယာ မဟုတ္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္၏။ “ႏိုင္ငံအတြင္း ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္း လိုက္စင္ မ်ား ရရွိသည့္ ကုမၸဏီ ၂ ခု၏ အမည္ စာရင္းကို ဇြန္ ၂၇ တြင္ ေၾကညာရန္ ရွိသည္ ျဖစ္ပါလ်က္၊ ဇြန္ ၂၆ တြင္ အေရးႀကီးအဆို တင္ၿပီး ထိုေၾကညာမည့္ ကိစၥကို ရပ္ဆိုင္းရန္ တင္သြင္းျခင္းမွာ မ႐ုိးေျဖာင့္သည့္ သေဘာဟု ယူဆေၾကာင္း” ေျပာလိုက္သူကား ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ (ေျမာက္ပိုင္း) မဲဆႏၵနယ္မွ ေဒၚတင္ႏြယ္ဦးျဖစ္၏။ ေျပာသည့္ ေနရာက ျပင္ပရွိ မီဒီယာမ်ားကို ေျပာျခင္းမဟုတ္၊ သတၱမ ပုံမွန္ အစည္းအေ၀း တတိယေန႔၌ ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္က ကန္႔ကြက္ခဲ့ေသာ္လည္း အစိုးရအဖြဲ႕က အဆိုပါ လိုင္စင္ရ ကုမၸဏီမ်ား အမည္စာရင္းကို ဇြန္ ၂၇ ရက္ေန႔ ညေန ၆ နာရီတြင္ ေၾကညာခဲ့သည္။

အထက္ပါ သတင္းမ်ား ဖတ္ရေသာအခါ မနက္စာ မစားဘဲႏွင့္ ဗိုက္ျပည့္သြားရပါသည္။ အခ်ိဳ႕က ဤ ျဖစ္ရပ္သည္ လႊတ္ေတာ္၏ ပုံရိပ္ကို ထိခိုက္ေစသည္ (အထင္ေသးေစသည္) ဟု ဆိုၾက၏။ အထင္ ေသးေအာင္ လုပ္လွ်င္ လူ႔သဘာ၀ အတုိင္း အထင္ေသးခံရမွာပဲ ျဖစ္၏။ ေဒၚတင္ႏြယ္ဦးက ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ႏွင့္ “မ႐ိုးေျဖာင့္ဘူး” ဟု ယူဆသကဲ့သို႔ လူထုအေနႏွင့္လည္း ယူဆၾကမည္ပင္ ျဖစ္သည္။ “လႊတ္ေတာ္အသံ ျပည္သူ႔အသံ” ဟု ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ မၾကာခဏ ျမင္ေနရသည္။ အမွန္တကယ္ေရာ ျပည္သူ႔အသံ ထင္ဟပ္ပါရဲ႕လား။

လႊတ္ေတာ္ကို တံခါးပိတ္ က်င္းပျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ အားလုံး ျမင္သာေအာင္ ထုတ္လႊင့္ျပျခင္းကလည္း လူထုကို ပြင့္လင္းျမင္သာ ေစသျဖင့္ ၀မ္းသာရ၏။ ပါတီတခုက လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္သြားခါစတြင္ အဆိုတခုကို ေဆြးေႏြးရာ သူ႔ပါတီ ေခါင္းေဆာင္၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို အမႊမ္း တင္ေနသျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က တူထုၿပီး “ အဆုိကိုသာ ေဆြးေႏြးပါ” ဟု တားခဲ့ရသည္မွာလည္း အထင္ေသးစရာ တကြက္ ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ျငင္း၍မရပါ။ အဆိုးဆုံးက “အမတ္ေတြ အိပ္ငိုက္ မေနၾကနဲ႔” ဟု အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က သတိေပးခဲ့ပုံတည္း။ ၾကားရတာ ၀မ္းသာရပါသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ၊ သတင္းတပုဒ္၌ ျမင္ရသကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံျခားရွိ အမတ္မ်ား လႊတ္ေတာ္အတြင္း လက္သီးထိုးေနၾကတာမ်ိဳး မျဖစ္တာပင္ ေတာ္ပါေသးသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း၌ ပါတီတခုႏွင့္ တခု၊ ပါတီတခု အတြင္း အျမင္ကြဲလြဲၾကလွ်င္ မဖုံးမကြယ္၊ အားမနာတမ္း ေျပာၾက ဆိုၾကဖို႔ လိုပါသည္။ အစိုးရအဖြဲ႕ႏွင့္ ကြဲလြဲတာလည္း ေျပာၾကရမည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မွသာ လူထုကလည္း “အမွန္”ကို စဥ္းစားႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။ “အားလုံးေကာင္းပါသည္ ခင္ဗ်ား“ ကို မုန္းတီးခဲ့ရေသာ ႏွစ္ ၅၀ လူထု ျဖစ္ပါသည္။

ပါတီတြင္း အစည္းအေ၀း တခုတြင္ သူ႔ပါတီ၀င္မ်ားအား “အမတ္” ေရာဂါ ထေနေၾကာင္း ေျပာသည္ကို၊ သူ ကိုယ္တိုင္ သမၼတေရာဂါ ရွိေနသျဖင့္ သူ႔လူမ်ားလည္း ဒါေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ဟု ေ၀ဖန္ေသာ ျပည္သူတဦး၏ အသံကိုလည္း ထုတ္လႊင့္သင့္ ပါေသးသည္။ မည္သူ႔တြင္မွ “အျပစ္” မရွိဟု ထင္ပါသည္။ ၂ ႏွစ္သားေလး လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစ ဟု နားလည္ေပးၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ မီဒီယာ ကိုယ္တိုင္လည္း ၂ ႏွစ္သားပင္ မျပည့္ေသးသျဖင့္ ပို၍ ပို၍ သတိထားၾကရပါဦးမည္၊ ႀကိဳးစားရပါဦးမည္။ မီဒီယာ ေခ်ာ္လဲလ်င္ ၁၀ ဘီး ကားႀကီး တိုက္တာ ခံရမည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ထပ္မံ ေနာက္က် မသြားဖို႔ အေရး လႊတ္ေတာ္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ မ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၊ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ား အားလုံး သတိႀကီးႀကီးႏွင့္ ေရွ႕ဆက္သြားၾကရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ေရႊကူေမႏွင္းသည္ ဝတၳဳတို၊ ဝတၳဳရွည္၊ ေဆာင္းပါး၊ ဘာသာျပန္ စသည့္ စာေပလက္ရာ မ်ိဳးစံုကို ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးသားေနသူ ျဖစ္ၿပီး လံုးခ်င္း စာအုပ္ မ်ားစြာကိုလည္း ေရးသား ထုတ္ေဝေနသည့္ စာေရးဆရာမ တဦးျဖစ္သည္။

Credit : http://burma.irrawaddy.org/archives/43592