စစ္တပ္က သိမ္းယူထားတဲ့ ေျမယာပမာဏဟာ ဧကႏွစ္သိန္းခြဲနီးပါး ရွိတယ္လို႔ လႊတ္ေတာ္ရဲ ႔ လယ္ယာေျမ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ အစိရင္ခံစာမွာ မၾကာမီက ေဖာ္ျပထားေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဒီျပႆနာကို တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြက တင္ျပေနတာ ၾကာလွပါၿပီ။ ၁၉၈၈ စစ္အစိုးရတက္လာၿပီးေနာက္ စစ္အင္အား တုိးခ်ဲ ႔တာနဲ႔ ေျမယာသိမ္းယူမႈဟာ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ တုိးခ်ဲ ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ တပ္ကိုေကၽြးေမြးႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးအင္အားမရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ရပ္တည္ၾကဖို႔ စစ္အစိုးရက ညႊန္ၾကားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အစိုးရတပ္ရင္းေတြက ရိကၡာလုယူတာနဲ႔ ေျမယာသိမ္းပိုက္တဲ့သတင္းေတြ မၾကာခဏ ေပၚ ထြက္လာပါတယ္။
တိုးလာတဲ့တပ္ရင္းေတြရဲ ႔ စစ္စခန္း၊ စစ္တန္းလ်ားနဲ႔ အျခားစစ္မႈေရးရာ အေဆာက္အအံုေတြအတြက္ လယ္ယာေျမကို သိမ္းပိုက္ၿပီး လူေနအိမ္ေျခေတြကို ဖယ္ရွားေလ့ရွိပါတယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးမေပးတဲ့ အျပင္ ေဒသခံအရပ္သားေတြကို တပ္စခန္းသစ္မွာ အတင္းအဓမၼခိုင္းေစပါတယ္။ လယ္ယာေျမကို စစ္တပ္ကသိမ္းယူၿပီး လယ္သမားကို ျပန္ဌာစားတာမ်ဳိးဟာ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ လယ္သမားပူးတြဲလုပ္ကိုင္ၿပီး လယ္ယာထြက္ကုန္ပစၥည္းကို တဝက္စီ ခြဲယူတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။
ဥပမာ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ၁၉၈၈ မတိုင္မီက အစိုးရတပ္ရင္း (၃) ခုသာ ရွိပါတယ္။ ၁၉၉၉ ေနာက္ပိုင္း စစ္အင္အားတိုးခ်ဲ ႔လိုက္တဲ့အခါ တပ္ရင္း (၄၀) ေက်ာ္ ရွိလာပါတယ္။ အေနာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ဟာ အမ္းၿမိဳ ႔မွာ ရံုးဖြင့္ၿပီး ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ပါတယ္။ ေလွ်ာ္ေၾကးမေပးဘဲ ၿခံေျမနဲ႔ လယ္ယာေျမ အမ်ားအျပားကို စစ္တပ္က သိမ္းယူပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္မွာ လႊတ္ေတာ္လယ္ယာေျမ စံုစမ္းေရးေကာ္မတီက လြန္ခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလက စစ္ေဆးတဲ့အခါမွာ ေက်ာက္ျဖဴ-သံတြဲ-ဂြ စတဲ့ၿမိဳ ႔နယ္ေတြမွာ စစ္တပ္က သိမ္းတဲ့ေျမယာကို ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပိုင္လိမိတက္ (သို႔မဟုတ္) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြရဲ ႔ သားသမီးအမည္နဲ႔ လြဲေျပာင္းထားတာေတြ႔ရတယ္လို႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ရခုိင္ျပည္မွာ တာဝန္က်တဲ့ တုိင္းမွဴးေတြရဲ ႔ သားသမီးေတြဟာ ေျမယာပိုင္ရွင္ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။
ရခုိင္၊ မြန္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္းမွာ အစုိးရတပ္က ေျမယာေတြ သိမ္းပိုက္ၿပီး စိးပြားေရးလုပ္ပံုကို ရခိုင္၊ မြန္ နဲ႔ ပအုိ႔လူငယ္အဖြဲ႔ေတြက စံုစမ္းေလ့လာၿပီး ၂၀၀၉ မွာ အစီရင္ခံစာ ထုတ္ေဝဖူးပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားတဲ့ေနရာမွာ ေဒသခံလူထုနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ေက်းရြာေတြကို အတင္းအဓမၼ ေရႊ ႔ေျပာင္းပစ္တဲ့အတြက္ လယ္သမားမရွိတဲ့ လယ္ေျမေတြ မ်ားျပားလာပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ မရွိေပမယ့္ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈ၊ အဓမၼေစခိုင္းမႈနဲ႔ ဆက္ေၾကးေကာက္ယူတဲ့ ဒဏ္ကိုမခံႏိုင္လို႔ ေနရပ္ကိုစြန္႔ခြါရတဲ့ လယ္သမားေတြအေၾကာင္း ကုလသမဂၢနဲ႔ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းေတြက မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ဖိႏိွပ္ညဥ္းပမ္းတဲ့ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို ထြက္ေျပးခိုလႈံေၾကာင္း အစီရင္ခံစာေတြမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အစိုးရစစ္တပ္က ေျမယာသိမ္းပိုက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ မြန္ျပည္နယ္မွာ အစိုးရတပ္ရင္း တုိးပြားလာတာနဲ႔အတူ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈလည္း မ်ားျပားလာပါ တယ္။ ေျမယာသိမ္းၿပီးတာနဲ႔ စစ္တပ္ကို မီွခိုတဲ့ မိသားစုေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ လူဦးေရ (၂) သန္းေက်ာ္သာရွိတဲ့ မြန္ျပည္နယ္မွာ ဗမာဦးေရမ်ားလာေအာင္ စစ္တပ္က စီစဥ္တာကို မယံုသကၤာ ျဖစ္ေန ၾကပါတယ္။ ေရးၿမိဳ ႔နယ္မွာ ၁၉၉၅ က စစ္ေဆးေရးဂိတ္ (၂) ခုသာ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တပ္ရင္းေတြ တုိးလာၿပီး ေျမယာသိမ္းယူမႈမ်ားလာတဲ့အခါ ဂိတ္ (၄) ခုဖြင့္ၿပီး ဆက္ေၾကးေကာက္ပါတယ္။ နယ္ေျမ စီးပြားေရး တုိးတက္လာတာ မဟုတ္ဘဲ တရားမဝင္တဲ့ ဆက္ေၾကးေကာက္ခံမႈ တိုးပြားလာတာဟာ ေဒသရဲ ႔ စီးပြားေရးကို ဆုတ္ယုတ္ေစပါတယ္။ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈ၊ အဓမၼခိုင္းေစမႈနဲ႔ အဓမၼေရႊ ႔ေျပာင္းခိုင္းမႈဟာ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ေရႊ ႔ေျပာင္းလို႔ လစ္လပ္သြားတဲ့ေနရာကို စစ္တပ္နဲ႔ အေပါင္းပါေတြ ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။
ပဲခူးတိုင္း၊ မေကြးတိုင္း၊ ရန္ကုန္တုိင္း စတဲ့ ေနရာေတြမွာ ကပစ (ေခၚ) ကာကြယ္ေရးပစၥည္း စက္ရံု တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာလည္း ေျမယာသိမ္းယူမႈေတြ ျဖစ္ပြားပါတယ္။ ဥပမာ မေကြးတိုင္း ဆင္ေပါင္ဝဲမွာ ကပစ တည္ေဆာက္စဥ္က ေက်းရြာ (၁၃) ရြာက ေျမယာဧက တစ္ေသာင္းေက်ာ္ သိမ္းယူၿပီး သီးႏံွကို ဆက္ေၾကးအျဖစ္ေပးဖုိ႔ ကပစ က ေတာင္းဆိုေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ပ်ဥ္းမနားမွာ ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္တုန္းကလည္း လယ္ေျမဧကအမ်ားအျပား သိမ္းယူတဲ့အျပင္ ေက်းရြာေပါင္းေထာင္ခ်ီၿပီး ေရႊ ႔ေျပာင္းေပးရပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္အတြက္ ေနရာဖယ္ေပးရတာဟာ မႏၱေလးတုိင္းမွာ အႀကီးဆံုး အဓမၼေရႊ ႔ေျပာင္းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။
ကားလမ္း၊ ရထားလမ္း၊ စက္မႈဇံု၊ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံု၊ ေရကာတာ၊ သယံဇာတ တူးေဖာ္ေရး စတာေတြအတြက္ လယ္ယာေျမကို သိမ္းယူၾကတာေၾကာင့္ လယ္သမားေတြေနရပ္ကို စြန္႔ခြာၾကရတာ အႏွစ္ (၂၀) ရွိေနပါၿပီ။ အခုအထိ ေရႊ ႔ေျပာင္းေနရဆဲပါ။ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈေၾကာင့္ ကရင္နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္၊ ပဲခူးနဲ႔ တနသၤာရီ တုိင္းမွာ ေဒသခံေတြ ေရႊ ႔ေျပာင္းေပးရပံုကို ကရင္လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔က ၂၀၁၁ နဲ႔ ၂၀၁၂ မွာ စစ္တမ္းေကာက္ယူၿပီး မၾကာမီက ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲတဲ့ေဒသ မွာ ေျမယာသိမ္း ယူေနတဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြက ေရာက္ရပံုကို မီးေမာင္းထိုးျပထားပါတယ္။
Credit : Here
ဥပမာ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ၁၉၈၈ မတိုင္မီက အစိုးရတပ္ရင္း (၃) ခုသာ ရွိပါတယ္။ ၁၉၉၉ ေနာက္ပိုင္း စစ္အင္အားတိုးခ်ဲ ႔လိုက္တဲ့အခါ တပ္ရင္း (၄၀) ေက်ာ္ ရွိလာပါတယ္။ အေနာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ဟာ အမ္းၿမိဳ ႔မွာ ရံုးဖြင့္ၿပီး ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ပါတယ္။ ေလွ်ာ္ေၾကးမေပးဘဲ ၿခံေျမနဲ႔ လယ္ယာေျမ အမ်ားအျပားကို စစ္တပ္က သိမ္းယူပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္မွာ လႊတ္ေတာ္လယ္ယာေျမ စံုစမ္းေရးေကာ္မတီက လြန္ခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလက စစ္ေဆးတဲ့အခါမွာ ေက်ာက္ျဖဴ-သံတြဲ-ဂြ စတဲ့ၿမိဳ ႔နယ္ေတြမွာ စစ္တပ္က သိမ္းတဲ့ေျမယာကို ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပိုင္လိမိတက္ (သို႔မဟုတ္) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြရဲ ႔ သားသမီးအမည္နဲ႔ လြဲေျပာင္းထားတာေတြ႔ရတယ္လို႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ရခုိင္ျပည္မွာ တာဝန္က်တဲ့ တုိင္းမွဴးေတြရဲ ႔ သားသမီးေတြဟာ ေျမယာပိုင္ရွင္ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။
ရခုိင္၊ မြန္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္းမွာ အစုိးရတပ္က ေျမယာေတြ သိမ္းပိုက္ၿပီး စိးပြားေရးလုပ္ပံုကို ရခိုင္၊ မြန္ နဲ႔ ပအုိ႔လူငယ္အဖြဲ႔ေတြက စံုစမ္းေလ့လာၿပီး ၂၀၀၉ မွာ အစီရင္ခံစာ ထုတ္ေဝဖူးပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားတဲ့ေနရာမွာ ေဒသခံလူထုနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ေက်းရြာေတြကို အတင္းအဓမၼ ေရႊ ႔ေျပာင္းပစ္တဲ့အတြက္ လယ္သမားမရွိတဲ့ လယ္ေျမေတြ မ်ားျပားလာပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ မရွိေပမယ့္ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈ၊ အဓမၼေစခိုင္းမႈနဲ႔ ဆက္ေၾကးေကာက္ယူတဲ့ ဒဏ္ကိုမခံႏိုင္လို႔ ေနရပ္ကိုစြန္႔ခြါရတဲ့ လယ္သမားေတြအေၾကာင္း ကုလသမဂၢနဲ႔ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းေတြက မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ဖိႏိွပ္ညဥ္းပမ္းတဲ့ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို ထြက္ေျပးခိုလႈံေၾကာင္း အစီရင္ခံစာေတြမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အစိုးရစစ္တပ္က ေျမယာသိမ္းပိုက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ မြန္ျပည္နယ္မွာ အစိုးရတပ္ရင္း တုိးပြားလာတာနဲ႔အတူ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈလည္း မ်ားျပားလာပါ တယ္။ ေျမယာသိမ္းၿပီးတာနဲ႔ စစ္တပ္ကို မီွခိုတဲ့ မိသားစုေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ လူဦးေရ (၂) သန္းေက်ာ္သာရွိတဲ့ မြန္ျပည္နယ္မွာ ဗမာဦးေရမ်ားလာေအာင္ စစ္တပ္က စီစဥ္တာကို မယံုသကၤာ ျဖစ္ေန ၾကပါတယ္။ ေရးၿမိဳ ႔နယ္မွာ ၁၉၉၅ က စစ္ေဆးေရးဂိတ္ (၂) ခုသာ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တပ္ရင္းေတြ တုိးလာၿပီး ေျမယာသိမ္းယူမႈမ်ားလာတဲ့အခါ ဂိတ္ (၄) ခုဖြင့္ၿပီး ဆက္ေၾကးေကာက္ပါတယ္။ နယ္ေျမ စီးပြားေရး တုိးတက္လာတာ မဟုတ္ဘဲ တရားမဝင္တဲ့ ဆက္ေၾကးေကာက္ခံမႈ တိုးပြားလာတာဟာ ေဒသရဲ ႔ စီးပြားေရးကို ဆုတ္ယုတ္ေစပါတယ္။ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈ၊ အဓမၼခိုင္းေစမႈနဲ႔ အဓမၼေရႊ ႔ေျပာင္းခိုင္းမႈဟာ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ေရႊ ႔ေျပာင္းလို႔ လစ္လပ္သြားတဲ့ေနရာကို စစ္တပ္နဲ႔ အေပါင္းပါေတြ ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။
ပဲခူးတိုင္း၊ မေကြးတိုင္း၊ ရန္ကုန္တုိင္း စတဲ့ ေနရာေတြမွာ ကပစ (ေခၚ) ကာကြယ္ေရးပစၥည္း စက္ရံု တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာလည္း ေျမယာသိမ္းယူမႈေတြ ျဖစ္ပြားပါတယ္။ ဥပမာ မေကြးတိုင္း ဆင္ေပါင္ဝဲမွာ ကပစ တည္ေဆာက္စဥ္က ေက်းရြာ (၁၃) ရြာက ေျမယာဧက တစ္ေသာင္းေက်ာ္ သိမ္းယူၿပီး သီးႏံွကို ဆက္ေၾကးအျဖစ္ေပးဖုိ႔ ကပစ က ေတာင္းဆိုေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ပ်ဥ္းမနားမွာ ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္တုန္းကလည္း လယ္ေျမဧကအမ်ားအျပား သိမ္းယူတဲ့အျပင္ ေက်းရြာေပါင္းေထာင္ခ်ီၿပီး ေရႊ ႔ေျပာင္းေပးရပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္အတြက္ ေနရာဖယ္ေပးရတာဟာ မႏၱေလးတုိင္းမွာ အႀကီးဆံုး အဓမၼေရႊ ႔ေျပာင္းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။
ကားလမ္း၊ ရထားလမ္း၊ စက္မႈဇံု၊ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံု၊ ေရကာတာ၊ သယံဇာတ တူးေဖာ္ေရး စတာေတြအတြက္ လယ္ယာေျမကို သိမ္းယူၾကတာေၾကာင့္ လယ္သမားေတြေနရပ္ကို စြန္႔ခြာၾကရတာ အႏွစ္ (၂၀) ရွိေနပါၿပီ။ အခုအထိ ေရႊ ႔ေျပာင္းေနရဆဲပါ။ ေျမယာသိမ္းပိုက္မႈေၾကာင့္ ကရင္နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္၊ ပဲခူးနဲ႔ တနသၤာရီ တုိင္းမွာ ေဒသခံေတြ ေရႊ ႔ေျပာင္းေပးရပံုကို ကရင္လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔က ၂၀၁၁ နဲ႔ ၂၀၁၂ မွာ စစ္တမ္းေကာက္ယူၿပီး မၾကာမီက ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲတဲ့ေဒသ မွာ ေျမယာသိမ္း ယူေနတဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြက ေရာက္ရပံုကို မီးေမာင္းထိုးျပထားပါတယ္။
Credit : Here
မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္ ခေရပင္ရိပ္မြန္လမ္းမေပၚမွာ တပ္မေတာ္က ထုတ္ပယ္ထားတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တူေတာ္စပ္ပါတယ္ဆိုတဲ႕လူကေတာ့ စည္ပင္ေျမတင္မကပါဘူး မီးရထားေျမပါ ကိုယ္ပိုင္အျဖစ္ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းယူထားပါေၾကာင္းသက္ဆိုင္ရာမ်ားသိေစအပ္ပါသည္
ReplyDelete