ရုိေဘာ႔ေကာက္ေႀကာင္းႏွင္႔ ျမန္မာ႔ေရွ႔ေဆာင္ စက္ရုပ္ ပညာရွင္

စက္ရုပ္လုိ႔ သိထားႀကတဲ႔ (Robot) ဆုိတဲ႔ စကားလုံးကုိ ၁၉၂၀ျပည္႔ႏွစ္က ခ်က္ကုိစလုိ ဗက္ကီးယား စာေရး ဆရာ Karel Capek က သူ႔ရဲ႔ျပဇာတ္ "Rossum's UniversalRobots"မွာ စတင္ အသုံးျပဳ ခဲ႔တယ္လုိ႔ ဆုိႀကပါတယ္။

Robotဟာ robota ဆုိတဲ႔စကားလုံးက ဆင္းသက္ လာတာျဖစ္ျပီး ခ်က္ဘာသာ စကားအရ အလုပ္ကုိ တကုပ္ကုပ္ လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္သမား၊ စလုိဗက္ခ္ဘာသာ စကားအရ အလုပ္လုိ႔ ဆုိလုိေႀကာင္း သိရပါတယ္။

မွတ္တမ္းမ်ား အရ ေရွးဦး စက္ရုပ္ကုိ ၁၇၇၀ခုႏွစ္မွာ ဆြစ္လူမ်ိဳး နာရီလုပ္သူ ႏုိင္ရာရီ ဂ်က္ကြက္ရက္က တည္ေဆာက္ ခဲ႔တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

အဲဒီ စက္ရုပ္ဟာ စာေရးတဲ႔ စက္ရုပ္ျဖစ္ျပီး စာလုံးေလးဆယ္ေက်ာ္ေရးသားႏုိင္ပါတယ္တဲ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေရွးဦး စက္ရုပ္ေတြထဲက ကြ်န္ေတာ္ သေဘာ အက်ဆုံး စက္ရုပ္ကေတာ႔ ဂ်ပန္ ပညာရွင္ တစ္ဦး တီထြင္ခဲ႔တဲ႔ လူတူ စက္ရုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဂ်ပန္ အက္ဒီဆင္လုိ႔ ေခတ္လူမ်ားကေခၚေ၀ၚႀကတဲ႔ ဂ်ပန္လက္မႈပညာရွင္ ဟီဆာရွီဂ်ီ တာနာကာ တီထြင္ခဲ႔တဲ႔လူတူစက္ရုပ္ပါ။

အဲဒီ စက္ရုပ္ဟာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ေတြကုိ စားပြဲ၀ုိင္းေတြဆီ လုိက္ပုိ႔ေပးႏုိင္သလုိ ျမွားက်ည္ေတာက္ထဲက ျမွားကုိလည္း ထုတ္ယူပစ္ခတ္ႏုိင္တယ္၊ ဂ်ပန္ အကၡရာေတြကုိလည္း ေရးသားႏုိင္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း စက္မႈ လုပ္ငန္းသုံးျပည္တြင္းျဖစ္လူတူစက္ရုပ္ကုိ လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္မ်ားစြာ အတြင္း အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ တီထြင္ႏုိင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အဲဒီျမန္မာ႔ေရွ႔ေဆာင္ စက္ရုပ္ ပညာရွင္ကေတာ႔ ဦးႀကည္ဆုိသူျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာဦးႀကည္ကုိ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ၊ ၁ရက္ေန႔၊ ထား၀ယ္ျမိဳ႔မွာ ဖြားျမင္ခဲ႔ျပီး ငယ္စဥ္က ထား၀ယ္ျမိဳ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ပညာ သင္ႀကား ခဲ႔ပါတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာ ဆရာဟာ အင္းစိန္ စက္မႈ လက္မႈ သိပၸံမွာ ျမိဳ႔ျပ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ကုိ ဆည္းပူး ခဲ႔ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ဆရာဟာ စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာ ရက္ကုိ ပုိစိတ္၀င္စားခဲ႔တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွာ ဆရာဟာ အင္းစိန္ စက္မႈလက္မႈ သိပၸံမွာ A.G.T.I(civil) ဒီပလုိမာ ဘြဲ႔ရရွိျပီး အဲဒီေက်ာင္းမွာပဲ နည္းျပ အျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ပုိင္း ဆရာဟာ ကေလာစက္မႈ လက္မႈ သိပၸံမွာ လက္ေထာက္ ကထိက အျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ျပီးေနာက္ အေမရိကန္ကုိ ႏွစ္ရွည္ သင္တန္း တက္ေရာက္ဖုိ႔ ေစလႊတ္ ခံခဲ႔ရပါတယ္။

ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ပညာသင္ယူရင္းနဲ႔ ဆရာဟာ စက္ရုပ္ တီထြင္ဖုိ႔ အႀကံရခဲ႔တာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဆရာဟာ ႏုိင္ငံျခားကျပန္လာျပီးတဲ႔ေနာက္ အင္းစိန္ စက္မႈ လက္မႈ သိပၸံမွာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရင္း စက္ရုပ္ တီထြင္ဖုိ႔ စလုပ္ပါတယ္။

ဆရာဟာ တပည္႔ေတြကုိ စာသင္ႀကားေပးရင္းနဲ႔ သက္ဆုိင္ရာ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ားကုိ ရွာေဖြေလ႔လာဖတ္ရႈရင္း တပည္႔ေတြ အကူအညီနဲ႔ အသုံးျပဳမယ္႔ စက္ကိရိယာေတြ ရွာေဖြ စုေဆာင္းပါတယ္။ အဆင္သင္႔ျဖစ္သြားတဲ႔ အခ်ိန္ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ဆရာဟာ ၀ါသနာပါတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကုိ စုစည္းျပီး စက္ရုပ္ကုိ စတင္ တီထြင္ တပ္ဆင္ႀကပါတယ္။

စက္ရုပ္အတြက္ ကုန္က် စရိတ္ အားလုံးကုိ ထုိစဥ္က စက္မႈ၊စုိက္ပ်ိဳးႏွင္႔ အသက္ေမြး ပညာဦးစီးဌာနက စုိက္ထုတ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေျခာက္လ အႀကာမွာ ဆရာတုိ႔အဖြဲ႔ဟာ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ တီထြင္ႏုိင္ခဲ႔ႀကပါတယ္။

အဲဒီစက္ရုပ္ကုိ ေမာ္ေတာ္ကား ေဆးမႈတ္လုပ္ငန္းမွာ အသုံးျပဳဖုိ႔ ရည္ရြယ္ တီထြင္ ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီ စက္ရုပ္ဟာ ေကာင္းမြန္စြာ ထုိင္ႏုိင္၊ ထႏုိင္၊ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ျပီး ေဆးမႈတ္တဲ႔ ေနရာမွာလည္း တိက်ေသခ်ာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၁၉၈၆ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျပပြဲမွာ ျပသခဲ႔တဲ႔အခါ လူႀကိဳက္ အမ်ားဆုံး တီထြင္မႈျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

ဆရာဟာ အဲဒီ စက္ရုပ္ မထြင္ခင္ကတည္းက အလုိအေလ်ာက္ ဖြင္႔ပိတ္ တံခါး၊ ႏုိင္ငံျခားမွာ ယခုတုိင္ သုံးေနႀကဆဲ ေကာ္ဖီ ေရာင္းစက္ကဲ႔သုိ႔ေသာ လက္ဖက္ရည္ ေရာင္းစက္၊ Remote control ေမာ္ေတာ္ကား တုိ႔ကုိလည္း တီထြင္ခဲ႔ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။

Remote controlဆုိတာ ျမန္မာမေျပာနဲ႔ ကမၻာမွာေတာင္ သိပ္မတြင္က်ယ္ေသးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ တီထြင္ခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ႔အျပင္ အာလူး အေကာင္းနဲ႔ အပုပ္ေရြးတဲ႔စက္၊ ဘီစကြတ္ အမ်ိဳးအစား အဆုိးအေကာင္းေရြးတဲ႔ စက္ေတြလည္း တီထြင္ခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ပုိင္းမွာ ဆရာဟာ စက္ရုပ္ကုိ လူတုိ႔ရဲ႔ အမိန္႔ေပး စကား နာခံႏုိင္ေစရန္နဲ႔ စကားျပန္လည္တုံ႔ျပန္ေျပာဆုိႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ေပမယ္႔ စရိတ္စကႀကီးမားျခင္း၊ အားေပးကူညီမႈ နည္းပါးျခင္းတုိ႔ေႀကာင္႔ လက္ေလွ်ာ႔ခဲ႔ရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဆရာရဲ႔ျပိဳင္ပြဲ၀င္ စက္ရုပ္ပင္လွ်င္ ျပိဳင္ပြဲမွာျပသဖုိ႔ပဲ ခြင္႔ျပဳခဲ႔တာလုိ႔ဆုိပါတယ္။

ဆရာဟာ ဆက္လက္ျပီး ႏုိင္င႔ံတာ၀န္မ်ားကုိ ရာထူး အဆင္႔ဆင္႔ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ျပီး ေအာင္ဆန္းစက္မႈလက္မႈသိပၸံႏွင္႔ အေထြေထြ ျပဳျပင္ေရး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အျဖစ္မွ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ အနားယူ ခဲ႔ပါတယ္။

ဆရာရဲ႔ ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မ်ားမွ ကုမၸဏီေတြက အႀကိမ္ႀကိမ္ ဖိတ္ေခၚခဲ႔ႀကေပမယ္႔ ဆရာဟာ လုံး၀ ထြက္မသြားဘဲ ႏုိင္ငံအတြက္ ျပည္တြင္းမွာပဲ တပည္႔ေတြကုိ ပညာသင္ႀကားေမြးထုတ္ေပးခဲ႔သူျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက စက္ရုပ္တီထြင္ဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ခက္ခဲတဲ႔ အလုပ္မွန္း လူတုိင္းသိႏုိင္ေပမယ္႔ ဆရာဦးႀကည္ကေတာ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျပသြား ခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ IC(integrated circuit)ေတြကုိေတာင္ ေပါေပါမ်ားမ်ား သိပ္သုံးႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။

အဲဒီလုိ IC နဲ႔ Gear (ဂီယာ)ေခတ္က အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္ဟာ လူတူစက္ရုပ္ တစ္ရုပ္ကုိ အစအဆုံး ေအာင္ျမင္စြာ တီထြင္ႏုိင္ခဲ႔တဲ႔အေႀကာင္း ယေန႔ microprocessor နဲ႔ servo motor ေခတ္မွ လူငယ္မ်ား သိရွိအားက် အတုယူႏုိင္ႀကေစရန္ ေရးသား တင္ျပ လုိက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလုံးကုိ ေလးစားစြာျဖင္႔
မင္းအရိပ္

ဒီကပါ။