ကၽြန္ေတာ္က တပ္မေတာ္ထဲမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္း(၁၆)ေက်ာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တပ္မေတာ္ထဲ၀င္ခဲ့တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဘာမွရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမား မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဓိက ကေတာ့ ၀ါသနာပါလုိ႔ပါ။ ဘယ္ေလာက္၀ါသနာပါလည္းဆုိရင္ ငယ္ငယ္က ကစားရင္ေတာင္ စစ္တုိက္တမ္းပဲ ကစားခဲ့တာ။ ဒါနဲ႕ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ အသက္(၂၀)ေက်ာ္မွာ တပ္မေတာ္ထဲ ၀င္ေရာက္ခဲ့ ပါတယ္။
အစပုိင္းမွာတာ့ စစ္ပညာအေျခခံသင္တန္းကုိ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ သင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပါေစ ၀ါသနာအရင္းခံထားတာမုိ႔ ဒါေလာက္ေတာ့ မမႈပါဘူးဆုိတဲ့ ဇဲြ၊ သတိၱနဲ႕ ေအာင္ျမင္စြာတက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ သင္တန္းၿပီးဆုံးလုိ႔ သက္ဆုိင္ရာတပ္ရင္းတပ္ဖဲြ႕ေတြမွာ စတင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေန႔ကစၿပီး ငါစစ္သားျဖစ္ၿပီ၊ ငါဟာရဲရင့္တဲ့ေယာက်ာၤး၊ တုိင္းျပည္အတြက္ အားထားရတဲ့စစ္သား အျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဂုဏ္ယူ၀င္ၾကြားစြာနဲ႕ နယ္ေျမအသီးသီးမွာ စစ္ဆင္ေရးတာ၀န္ေတြကုိ တာ၀န္ေက်ေက် ထမ္းေဆာင္ခဲ့ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
စစ္သက္ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ က်န္းမာေရးက တျဖည္းျဖည္းယုိယြင္းလာခဲ့တယ္။ ေဆးခန္းခဏခဏျပရတယ္။ ေရွ႕တန္းမလုိက္ႏိုုင္တဲ့အႀကိမ္က မ်ားလာတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အထက္အရာရွိမ်ားက က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းလုိ႔ သနားစရာေကာင္းတဲ့သူအျဖစ္ မ႐ႈျမင္ၾကေတာ့ဘဲ ေရသာခုိခ်င္လုိ႔၊ ဂယ္ရွာခ်င္လုိ႔ ဒီလုိလုပ္တယ္လုိ႔ ထင္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ဓာတ္က်လာတယ္။ အရင္က စစ္သားေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳခံထားရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုေတာ့ အလြန္အသုံးမက်တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါၿပီလားလုိ႔ ေတြးရင္း စိတ္အားငယ္မိတယ္။
အဲဒီေတာ့ စစ္သက္ကလည္း (၁၂)ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ ဆုိေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တပ္မေတာ္မွာ အသုံးမ၀င္မယ့္ အတူတူ တပ္မေတာ္ကထြက္ၿပီး အုိးမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနတဲ့ မိဘရင္ခြင္မွာပဲ မိဘကုိ လုပ္ေကၽြးၿပီး ျပန္လည္ေက်းဇူး ဆပ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး တပ္ရင္းမွဴးဆီ ႏႈတ္ထြက္စာတင္ဖုိ႔ ႐ုံးအုပ္ႀကီးဆီသြားလုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ႐ုံးအုပ္ႀကီးက မင္းႏႈတ္ထြက္စာတင္ခ်င္ရင္ တင္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႔တပ္မေတာ္မွာ ဘယ္တုန္းက႐ုိး႐ုိးႏႈတ္ထြက္ခြင့္ရတာ မင္းေတြ႕ဖူးလုိ႔လဲ၊ ေထာင္က်ၿပီးမွ ထြက္ရတယ္ဆုိတာ မင္းမသိဘူးလား၊ တပ္မေတာ္ဆုိတာ ျပန္လမ္းမရွိဘူးကြလုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကုိ အံ့အားသင့္ၿပီး တုန္လႈပ္သြားတယ္။ တပ္မေတာ္မွာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ေအာင္ တာ၀န္သိသိ၊ သစၥာရွိရွိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တပ္မေတာ္မွ ထြက္ေျပး၊ ျပန္အဖမ္းခံ၊ ေထာင္ခ်ခံၿပီးမွထြက္ရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားဟာ အင္မတန္ဆုိး၀ါးတဲ့လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုပါလုိ႔လဲ ေတြးမိတယ္။
ယေန႔တပ္မေတာ္မွာ အဲဒီနည္းနဲ႕ ေထာင္နန္းစံ ရတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေန႔စဥ္ အင္းစိန္ေထာင္နဲ႕ ေထာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရး-၃ တပ္ၾကပ္ႀကီးနဲ႔ တပ္ရဲေတြဟာ ေထာင္ပုိ႔၀ရမ္းကုိင္ၿပီး စစ္ေျပးမႈနဲ႕ ေထာင္က်တဲ့ မိမိရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကုိ လက္ထိပ္၊ ေျခထိပ္ေတြခတ္ၿပီး လာပုိ႔ေနလုိက္ၾကတာအခုဆုိရင္ ေထာင္က်တဲ့ စစ္သားအေရအတြက္ဟာ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တစ္ခုမွာ ရွိတဲ့ စစ္သားအေရအတြက္ေတာင္ မ်ားမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သားသမီးေတြကုိ ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕ ရင္တြင္းမီးဟာလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေတာက္ေလာင္ေနမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ မိမိရဲ႕သားသမီးကုိ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္ေတြရယ္လုိ႔ ျမင္ေတြ႕ခ်င္မွာ အမွန္ပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ထဲေရာက္သြားရရွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ တပ္မေတာ္သားအမ်ားစုဟာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ သေဘာထားအမွန္ကုိ သိလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္လုိမွာ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ျမန္မာဆုိ႐ုိးစကားတစ္ခုကုိ “အိမ္ေထာင္မႈဘုရားတည္၊ ေဆးမွင္ရည္စုတ္ထုိး၊ အဆင္မျခင္ စစ္ထဲ၀င္ ဤေလးမ်ိဳး ခ်က္မပုိင္လွ်င္ ေနာင္ျပင္ရန္ ခက္သည့္အမ်ိဳးဆုိၿပီး ျပင္ေရးရမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
တပ္မေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ငရဲလုိ႔ဆုိရေလာက္ေအာင္ ဆုိး၀ါးေပမယ့္ အရာရွိမ်ားနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ အရာရွိ အလုိေတာ္ရိတြအတြက္ေတာ့ သုခဘုံပါပဲ။ တပ္ရင္းမွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရင္ ရန္ကုန္လုိၿမိဳ႕ႀကီးနဲ႕ အျခားၿမိဳ႕ေတြမွာ တုိက္ေတြကားေတြနဲ႕ အင္မတန္ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေနပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ အတြက္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္က ေပးတဲ့ေျမကြက္ေတြ၊ တုိက္ေတြ၊ ကားေတြနဲ႕ ေ၀ဆာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အျခားအဆင့္ တပ္မေတာ္သားေတြမွာေတာ့ ကုိယ့္ယူနီေဖာင္းကုိယ္၀ယ္၀တ္ၿပီး စစ္တုိက္ထြက္ေနရတုန္းပါပဲ။ ရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္ တစ္ခါတစ္ေလ ကံေကာင္းေထာက္မၿပီး ေငြေလး နဲနဲရွိလုိ႔ ဆုိင္ကယ္စုတ္ကေလးတစ္စီးေလာက္ စီးလုိက္ရင္ အရာရွိမ်ားက မ်က္ေစာင္းထုိးၿပီး ဒီေကာင္ဘယ္ကရတာလဲလုိ႔ ေမးခ်င္ၾကတယ္။ အခုဆုိရင္ တယ္လီဖုန္းေတြ ႏွစ္သိန္း၊ ႏွစ္သိန္းခဲြ အထိ ေစ်းက်လာတာေတာင္ မ၀ယ္ႏုိင္ၾကေသးပါဘူး၊ ၀ယ္ႏုိင္တဲ့သူကလည္း မ၀ယ္ရဲေသးပါဘူး၊ သူတုိ႔ ႏွိပ္ကြပ္မွာကုိ ေၾကာက္ေနရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ညီငယ္ေလးေတြကုိ မွာခ်င္တာကေတာ့ ျပန္လမ္းမရွိတဲ့ တပ္မေတာ္ထဲကုိ မလာၾကပါနဲ႔အုံး။ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္ရင္ တစ္ျခားနည္းနဲ႔ပဲ ခ်စ္တတ္ေအာင္လုပ္ၾကပါအုံးလုိ႔ ေျပာလုိက္ ပါရေစ။
ဆက္လက္တင္ျပပါအုံးမည္။
စစ္သည္ေတာ္တစ္ဦး
မူရင္းသတင္းက ဒီမွာပါ။
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။