Social Sciences ဆိုတာ...

Social Sciences လို႔ကၽြန္မတို႔ေျပာေနၾကတဲ့ လူမႈေရးသိပၸံဆိုတဲ့ဘာသာတြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူေျပာမ်ားလာ ၾကေပမယ့္ ဒီဘာသာတြဲႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာဘယ္ဘာသာရပ္ေတြပါတယ္ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိထားတဲ့ နားလည္ထားတဲ့ လူငယ္ေတြ ဒီေန႔ေခတ္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အင္မတန္နည္းေနပါေသးတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္လည္း ခုလို ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အေျပာင္းအလဲေတြရွိလာတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးစတဲ့ နယ္ပယ္အသီးသီး မွာ ပါ၀င္လွဳပ္ရွားဖို႔ စိတ္၀င္စားလာတဲ့လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ Social Sciences ဆိုတာကို ေလ့လာဖို႔ ႀကိဳးစားလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဘယ္ဧရိယာကိုစိတ္၀င္စားလို႔ ဘယ္လိုေလ့လာရမယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္မအင္တာဗ်ဴးေတြ လုပ္ၾကည့္သေလာက္ ေရေရရာရာသိတဲ့လူငယ္ေတြ အင္မတန္နည္းေနပါ ေသးတယ္။ အခု ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ပါ၀င္လွဳပ္ရွားေနတဲ့ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ား၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း နားလည္မႈ၊ သိမႈ အင္မတန္အားနည္းေနပါေသးတယ္။ ၀ါသနာပါလို႔ စိတ္အားထက္သန္လို႔လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြ ပိုမ်ားပါတယ္။ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြလည္း ထိုနည္း လည္းေကာင္းပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး စီးပြားေရးဘြဲ႔ရ လူငယ္အခ်ိဳ႕ေတာင္ ခုထိ စီးပြားေရးပညာရွင္ (Economist) ဆိုတာနဲ႔ စီးပြားေရးသမား (Businessman) ဆိုတာကို မကြဲၾကပါဘူး။ ေရာေရာေထြးေထြးပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အေျခအေနေတြကို သံုးသပ္ၾက၊ ေ၀ဖန္ၾက၊ ျငင္းခုန္ၾကတာေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ Intellectually ေတြးေခၚသံုးသပ္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ၾကတာအားနည္းၿပီး ခံစားမႈပိုင္းကိုဦးစားေပးတဲ့ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးမႈေတြဆီကိုသာ ပိုမိုဦးတည္သြားၾကပါေတာ့တယ္။

ဒါေတြဟာ သူတို႔ကိုခ်ည္း အျပစ္တင္လို႔မရပါဘူး။ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ေလာက္ ပ်က္စီးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္၊ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံေရးစနစ္ေတြဟာ Social Sciences ရဲ႕တန္ဖိုးကို ေမွးမွိန္ေစခဲ့တာကို ျငင္းလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက Social Sciences ဘာသာရပ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကိုက အသိပညာကိုပဲေပးတာပါ။ အတတ္ပညာကို ဦးစားေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ မိဘေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ကလည္း ေက်ာင္းၿပီးရင္ အလုပ္အကိုင္အလြယ္တကူရေစဖို႔၊ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈ ပညာတစ္ခုခု တတ္ေျမာက္ထားဖို႔ ဆိုတာေတြက သူတို႔အတြက္ပိုလို႔ အေရးႀကီးလာၾကပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေန အရပ္ရပ္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေအာက္မွာ Social Sciences ဘာသာရပ္ေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ (၁၀)တန္းေအာင္ရမွတ္ အနည္းဆံုး ေက်ာင္းသားေတြသာ သင္ယူတဲ့ဘာသာရပ္ေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါအျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ မိဘအမ်ားစုနဲ႔ အေျခခံပညာအဆင့္ ဆရာ၊ဆရာမ အမ်ားစုကိုယ္တိုင္က ကေလးေတြကို ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Socialized လုပ္လိုက္တာက ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်ီနီယာမွ မျဖစ္ရင္ ကၽြန္မတို႔ေတြ လူ႔အသိုင္း အ၀ိုင္းထဲမွာ လူေတာမတိုးႏိုင္ေတာ့မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးရသြားလိမ့္မယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြပါ။

ဒီေတာ့ရလဒ္ကဘာျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ - Social Sciences ဘာသာတြဲအမ်ားစုဟာ ဥပမာ- Sociology၊ Economics၊ Law၊ History၊ International Relations စတာေတြဟာ စာေတြအမ်ားႀကီးဖတ္ရသလို၊ အမ်ားႀကီးေလ့လာရသလို၊ က်ယ္ျပန္႔စြာေတြးေတာရတဲ့ ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ Theories ေတြရွိတာေၾကာင့္ ေတာ္ရံု တန္ရံုစာဖတ္ႏိုင္အား၊ English စာအေျခခံနဲ႔ လြယ္လြယ္ကူကူနားလည္ႏိုင္ဖို႔ခက္ခဲပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ ခုနလို (၁၀)တန္းမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ျခင္းမရွိတဲ့၊ စာဖတ္အားနည္းတဲ့ English စာအားနည္းတဲ့၊ ေတာ္ရံုတန္ရံုေတာင္ ေတြးေခၚခ်င္စိတ္မရွိတဲ့ ကေလးေတြ ဒီဧရိယာေတြထဲကို ေရာက္လာ ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီကေလးအမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္နဲ႔ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အရင့္အရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ Social Sciences ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္ဆရာႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ သမိုင္းပညာရွင္၊ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္၊ စီးပြားေရး ပညာရွင္၊ တရားသူႀကီး၊ လူမႈေဗဒပညာရွင္ စသူေတြရဲ႕ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြကို ပခံုးေျပာင္းယူႏိုင္စြမ္းအား မရွိေတာ့တာပါပဲ။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳကို စဥ္ဆက္မျပတ္တည္ေဆာက္ႏိုင္ေရးဆိုတဲ့ အခန္းက႑ေတြမွာ ထိထိ ေရာက္ေရာက္၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ရာနဲ႔ႏိုင္ငံတကာကိုရင္ေဘာင္တန္း လိုက္ႏိုင္ဖို႔ရန္အတြက္ မွာ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာပါ၀င္ေနၾကတဲ့ Stakeholders ေတြသာမက ရိုးရိုး ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္လိုၾကတဲ့ သာမန္ျပည္သူျပည္သားေတြမွာပါ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဒီထက္ပိုၿပီးေျပာရရင္ အခုေခတ္စားေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့၊ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ေတြးေခၚႏိုင္တဲ့ အသိတရား၊ ဗဟုသုတနဲ႔ အေတြးအေခၚေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္မႈမွာ အခန္းက႑အသီးသီးကေန ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့သူဟာ ေကာင္းမြန္ထိေရာက္တဲ့ မူ၀ါဒေတြကို ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္မွာျဖစ္သလို၊ ျပည္သူျပည္သားေတြအေနနဲ႔ကလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကက်င့္သံုးေနတဲ့စနစ္၊ နည္းဥပေဒ ေတြသာမက ႏိုင္ငံတြင္း၊ ေဒသတြင္းနဲ႔ ကမၠာအရပ္ရပ္မွာရွိေနတဲ့ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ႏွိဳင္းယွဥ္ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေကာင္းသည္မေကာင္းသည္၊ ဟုတ္သည္မဟုတ္သည္ကို ခ်င့္ခ်ိန္သံုးသပ္ၿပီး တံု႔ျပန္ျခင္း၊ လက္ခံျခင္း ဆိုတာေတြကို ျပဳႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ Social Sciences ဘာသာရပ္ေတြဟာ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ သင္ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီစာအတြင္းမွာ ကၽြန္မအဓိကေျပာခ်င္တာက Social Sciences ထဲမွာပါ၀င္တဲ့ ဘာသာရပ္ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ပါ။

Social Sciences လို႔ေျပာရင္ အဲဒီအထဲမွာ ေယဘူယ်အားျဖင့္ Core Subjects (အဓိက ပင္မ ဘာသာရပ္မ်ား)၊ Interdisciplinary Subjects (ပညာရပ္နယ္ပယ္တစ္ခုသာမက အျခားနယ္ပယ္မ်ားႏွင့္ပါ သက္ဆိုင္ေသာဘာ သာရပ္မ်ား)နဲ႔ Supporting Subjects (အေထာက္အကူျပဳေပးေသာဘာသာရပ္မ်ား) ဆိုၿပီး (၃)မ်ိဳးခြဲႏိုင္ပါ တယ္။

Core Subjects ထဲမွာ Politics (ႏိုင္ငံေရး)၊ Economics (ေဘာဂေဗဒ)၊ Sociology (လူမႈေဗဒ) နဲ႔ Anthropology (မႏုႆေဗဒ) စသည္ျဖင့္ ပါ၀င္ပါတယ္။

Interdisciplinary Subjects ထဲမွာေတာ့ International Relations (ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး)၊ Human Geography and Environment (လူသားပထ၀ီ၀င္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္)၊ Business Management (စီးပြားစီမံ) ၊ Gender and Sexuality (က်ား/မႏွင့္ ဖို/မလကၡဏာဆိုင္ရာပညာ)၊ Media Studies (လူထုဆက္သြယ္ေရး (၀ါ) ျပန္ၾကားဆက္သြယ္ေရးးပညာ)၊ Policy Studies (မူ၀ါဒေရးရာပညာ၊ Health (က်န္းမာေရး)၊ Education (ပညာေရး)၊ Development Studies (ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပညာ) နဲ႔ Area Studies စတာေတြပါ၀င္ပါတယ္။

Supporting Subjects ထဲမွာေတာ့ Law (ဥပေဒပညာ)၊ History (သမိုင္းပညာ)၊ Philosophy (ဒႆနိကေဗဒ) နဲ႔ Psychology (စိတ္ပညာ) စတာေတြပါ၀င္ပါတယ္။

ဒီလိုခြဲျခားထားတယ္ဆိုေပမယ့္ Social Sciences ဘာသာရပ္ေတြဟာ ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ လူေတြအေၾကာင္း၊ လူေတြလုပ္မွ်ကိုေလ့လာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာသာရပ္ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုဆက္ႏြယ္ေနပါ တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ Core Subjects ကိုယူထာလို႔ Interdisciplinary Subjects ေတြကို ေလ့လာ စရာမလိုဘူး၊ Supporting Subjects ေတြကိုလည္း လ်စ္လ်ဴရႈလို႔ရတယ္မဟုတ္ပါဘူး။ Core Subjects ထဲက ကိုယ္အထူးျပဳတဲ့ ဘာသာရပ္နဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ Interdisciplinary Subjects ထဲကျဖစ္ေစ၊ Supporting Subjects ထဲကျဖစ္ေစ ဘာသာရပ္ေတြပါရင္ အဲဒီဘာသာေတြကိုလည္း တြဲၿပီးေလ့လာရပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာ Interdisciplinary Subjects ထဲက ဘာသာရပ္တစ္ခုခုကိုျဖစ္ေစ Supporting Subjects ထဲကတစ္ခုခုကို ျဖစ္ေစေလ့လာရင္လည္း သူနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ အျခားေသာဘာသာရပ္ေတြကို ေလ့လာရတာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ လည္းဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ေတြမွာ နယ္နိမိန္မ်ဥ္းေတြ တိတိက်က် သတ္မွတ္လို႔မရပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးဟာ စီးပြားေရးေပၚမွာ မွီတည္ေနသလို လူမႈေရးဆိုတဲ့အရာကိုလည္း လ်စ္လ်ဴရႈထားလို႔မရပါဘူး။ ထိုနည္းတူစြာ လူမႈေရးအေၾကာင္းကိုေလ့လာရင္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးေတြကို ဖယ္ထားလို႔ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ စီးပြားေရးဆိုတာကိုေလ့လာရင္လည္း ႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ အေျခအေနနဲ႔ လူမႈေရးအေျခအအေန ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ ဘာသာရပ္ေတြကို ေလ့လာဖို႔ဆံုးျဖတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ္စိတ္ပါ၀င္စားတဲ့ ဧရိယာနဲ႕ ကိုယ္ဘာကိုအဓိကေလ့လာခ်င္တာလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရင္ျပန္ေမးဖို႔ပဲလိုပါတယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ပါ၀င္စားမႈနဲ႔ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိ ကိုယ္ေလ့လာမယ့္ဧရိယာေပၚမွာ တစိုက္မတ္မတ္ သြားႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္ပညာရပ္မွာမဆို၊ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ထိပ္ဆံုးကို ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ မိဘေတြအေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕ အဓိက၀ါသနာက ဘာလဲဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ သူတို႔ဘယ္ေနရာမွာ ပိုၿပီးအရည္အခ်င္းရွိသလဲ ေတာ္သလဲဆိုတာကို အရင္ဆံုး သံုးသပ္ၿပီး သူတို႔အရည္အခ်င္းကို ပိုမိုအေရာင္လက္ေအာင္ ေတာက္ပေအာင္ ဘယ္လိုပံ့ပိုးေပးရမလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကတာထက္ သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ပံုစံထဲကို ကေလးေတြကို ပံုစံ၀င္ေအာင္ရိုက္ထည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ အတြက္ ကေလးေတြအေနနဲ႔လည္း ကိုယ့္မွာ ဘာအရည္အခ်င္းရွိလို႔ရွိမွန္း ဘယ္ေနရာမွာေတာ္မွန္း သံုးသပ္ႏိုင္ စြမ္းေတြေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မေရွ့ကေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုပဲျပန္ေကာက္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ပါ၀င္စားမႈနဲ႔ ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ထိ ကိုယ္ေလ့လာမယ့္ဧရိယာေပၚမွာ တစိုက္မတ္မတ္သြားႏိုင္မလဲဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္ပညာရပ္မွာမဆို၊ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ထိပ္ဆံုးကိုေရာက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။