ပြဲစားခ နဲ႔ ရဲေၾကး ေပးေနရတ့ဲ ထုိင္းေရာက္ျမန္မာမ်ား

မၾကာေသးခင္က မဲေဆာက္ျမိဳ႕မွ ျမဝတီၿမိဳ႕ဘက္သုိ႔ ကူးရန္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ဂိတ္တံခါး ဖြင့္ခ်ိန္ နံနက္ ၆ နာရီ အေရာက္သြားခ့ဲသည္။

(ဓာတ္ပံု - ေကဇီလင္း)

ဂိတ္ဖြင့္ခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တဘက္ကမ္းကို အေစာဆံုး ေရာက္ႏုိင္သည္ဟု ယူဆခ့ဲေသာ္လည္း ဂိတ္တြင္ ျပည္ေတာ္ျပန္မည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔က ရာႏွင့္ခ်ီ ေရာက္ေနသျဖင့္ အံ့ၾသမိ၏။

ပ်ားပန္းခတ္သလို စည္ကားသည့္ နယ္စပ္ဂိတ္ေရွ႕ လူအမ်ားတန္းစီရာမွာ ဝင္စီလိုက္သည္ ဆုိလွ်င္ပဲ ဝန္ေဆာင္မႈေပးဖို႔ တတြတ္တြတ္ဖိတ္ေခၚေနသည့္ ပြဲစားမ်ားက အနားေရာက္လာသည္။

ပြဲစားတို႔ထံုးစံအတိုင္း အေျပာခ်ဳိ၏။ ထိုသူတို႔သည္ လူတေယာက္ ေစာင့္ဆိုင္းရခ်ိန္ကို ခ်ဳံ႕ပစ္ႏိုင္စြမ္းရွိသူမ်ား ျဖစ္၏။ မိမိေရွ႕ မနက္ ၃ နာရီ၊ ၄ နာရီကတည္းက ဂိတ္ေပါက္ေရွ႕ လာေရာက္တန္းစီေနေသာ သူမ်ားထက္ ေဆာလ်င္စြာ နယ္စပ္ျဖတ္လုိသူမ်ားအတြက္ ၾကားပြဲစားမ်ားကား အံုဖြ မန္းေပးတတ္သူမ်ား ျဖစ္ေနျပန္၏။ 

(ဓာတ္ပံု - ေလးဝါ/ဧရာဝတီ) 

နယ္စပ္မွ တဆင့္ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ (ေခၚ) အလုပ္သမားပတ္စ္ပို႔ ကိုင္ေဆာင္သူ ျမန္မာျပည္သား တုိ႔ အိမ္အျပန္မွာ လြယ္လင့္တကူေတာ့ မဟုတ္ပါေလ။ Re-entry visa ေခၚ ထိုင္းသုိ႔ တရားဝင္ ျပန္ဝင္ခြင့္ ဗီဇာ ေတာင္းခံၿပီး အိမ္ျပန္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ ထိုင္းသို႔ျပန္လာပါကလည္း မိမိရွိၿပီးသား ဗီဇာသက္တမ္း အတိုင္း ေနလို႔ရသည္၊ ခဏခဏ ဗီဇာေလွ်ာက္စရာ မလို။ ရဲဖမ္းလို႔ မရ။ ထို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ခြင့္ ဗီဇာ အတြက္ ထိုင္းလဝကကိုေပးရသည့္ ေငြေၾကးက တေခါက္ကို ဘတ္ တေထာင္။ (တခ်ဳိ႔လည္း တရားဝင္ တံုးထုကာ တံတားမွ ျပန္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ရႈပ္သည္ဆိုတာ ေလွျဖင့္ အလြယ္ကူးျပန္ၾကသည္။)

နယ္စပ္ ပဲြစား

ဘန္ေကာက္ျပန္ ျမန္မာမ်ားကေတာ့ တေထာင္ေပးၿပီး တံတားက ျဖတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထို တေထာင္တန္ ဗီဇာအတြက္ စာရြက္စာတမ္းကိစၥက တေန႔တာကုန္ခ်င္လည္း ကုန္သြားႏိုင္သည္။ ထိုအတြက္ ပြဲစားကို အပ္ၾကရသည္။ ပြဲစားခ သံုးေလးရာ ပိုေပးလိုက္ၾကသည္။ သြားလိုရာ အျမန္ေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္ဟု စိတ္ထဲ ထားၾကသည္။ တခါမွ မသြားဖူး မလာဖူးသူမ်ား၊ ရံုးကႏၷားေၾကာက္သူ စကားနားမလည္သူ၊ လိုရာအျမန္ေရာက္လိုသူ စသျဖင့္ လူအေထြေထြမွာ ပြဲစားကို အသံုးျပဳၾကသည္။

မငွားခင္က ပြဲစားအေျပာခ်ဳိသေလာက္ အလုပ္တခု အပ္လိုက္လွ်င္ ထိုပြဲစားမွာ အခ်ဳိးေျပာင္းတတ္သည္။ ဂိတ္မွာ တံုးထုဖို႔ ခဏခ်င္း ရမည္ဟု ဆိုလွ်င္ ယံုၾကည္ဖို႔ ခက္ပါသည္။ ယံုၿပီး ပိုက္ဆံေပးခိုင္းလိုက္လွ်င္ အနည္းႏွင့္အမ်ားေတာ့ ေစာင့္ရမည္ကို ၾကိဳတင္သတိခ်ပ္သင့္သည္။ အလိမ္ခံရဖို႔ မ်ား၏။

နယ္စပ္ ရဲေၾကး

ယခင္က ထိုင္းေရာက္ျမန္မာျပည္သားမ်ားမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ မရွိၾကျခင္းေၾကာင့္ မၾကာခဏ ထိုင္းရဲဖမ္းဆီးျခင္း ခံၾကရသည္။ အမိႏိုင္ငံသို႔ အခ်ဳပ္ကားျဖင့္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ျခင္း ခံၾကရသည္။

ယခု ႏိုင္ငံသားစိစစ္ၿပီးေနာက္တြင္ ၆ ႏွစ္သက္တမ္းရိွသည့္ အလုပ္သမား ပတ္စပို႔မ်ား ထုတ္ေပးလိုက္ ေသာအခါ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သား ျမန္မာျပည္သားအမ်ားစုမွာ ယာယီပတ္စပို႔ ကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္လာၾကသည္။

ထိုပတ္စပို႔ကလည္း ေၾကးႀကီး၏။ ေတာ္ရံု မလုပ္ႏိုင္။ သတ္မွတ္ေငြေၾကးထက္ ႏွစ္ဆ သံုးဆ ပုိေပးၿပီး ပြဲစားမ်ားမွတဆင့္ လုပ္ေဆာင္မွသာ လြယ္ကူ၏။ သို႔ေသာ္ အလုပ္သမားပတ္စပို႔ လုပ္ၿပီးပါကလည္း အလုပ္လုပ္ခြင့္ကတ္(ထိုင္းအေခၚ - ဘတ္) မရွိပါက ရဲဖမ္းပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အမ်ားအျပားက ဒါကို သိပ္နားမလည္ၾက။ ယာယီပတ္စပို႔သာ လုပ္ပီး အလုပ္လုပ္ခြင့္ မေလွ်ာက္ဘဲ ေနၾက၏။ တကယ္တမ္း ျပန္ေသာအခါ ရဲက စစ္လွ်င္ ဒဏ္ေၾကးေဆာင္ရ၏။

(ဓာတ္ပံု - ေလးဝါ/ဧရာဝတီ)

ဤေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပခ့ဲသလုိ ၿပီးခ့ဲသည့္ရက္ပုိင္းအတြင္း မနက္ ၅ နာရီေက်ာ္ နယ္စပ္ဂိတ္ကို လာစဥ္ မဲေဆာက္ေလယာဥ္ကြင္းေရွ႕တြင္ ထိုင္းရဲမ်ားက လိုင္းကားမ်ားကို စစ္ေဆးေနသည္။ ထိုင္းရဲမ်ား အလုပ္လုပ္လွခ်ည္လားဟု စိတ္က မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့လိုက္ေသးသည္။ သူတုိ႔ စစ္ေဆးသည့္ ထိုလိုင္းကားမ်ားေပၚတြင္ အိမ္ျပန္မည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား စီးနင္းလိုက္ပါလာၾကသည္။

မၾကာခင္ တန္းစီေနရာေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕က ေရာက္ႏွင့္ေနသူေတြနဲ႔ စကားစပ္မိသည္။ တခ်ဳိ႕က မနက္ ၄ နာရီကတည္းက အိမ္ကထြက္လာပီး ဂိတ္ေရွ႕ လာတန္းစီေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

အနီးအနားက လူငယ္အုပ္စုတစုကေတာ့ ခုနက ျမင္ခဲ့သည့္ ထိုင္းရဲမ်ား စစ္ေဆးမႈကို ခံယူၿပီးသူမ်ား ျဖစ္လို႔ေနသည္။ ယာယီပတ္စပို႔သာရွိၿပီး ဘတ္မရိွပါက (အလုပ္လုပ္ခြင့္ကတ္ မရွိပါက) ထိုင္းဘတ္ေငြ တေထာင္ ေပးေဆာင္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ သူတို႔ ကားေပၚတြင္ လူ ၃ – ၄ ေယာက္ေလာက္ ထုိသုိ႔ ေပးခဲ့ရေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္း စကား ဖလွယ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

အလုပ္လုပ္လြန္းေသာ ထိုရဲမ်ား ဒဏ္ေၾကးေငြ အေတာ္ရမည့့္ပံုျဖစ္သည္။ အေထာက္အထား မျပည့္စုံေသာ၊ စာရြက္စာတမ္းကိစၥ နားမလည္ေသာ ျမန္မာျပည္သားအမ်ားအျပားက ဒဏ္ရုိက္ခံရမည္ကို ႀကိဳမသိ၊ ဒဏ္ေငြေပးသည့္အခါ ျဖတ္ပုိင္းေတာင္းရေကာင္းမွန္းလည္း သိခ်င္မွ သိၾကမည္။

မိေအး အႀကိမ္ႀကိမ္နာ

ေရႊ႔ေျပာင္းျမန္မာလုပ္သား ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ ေန႔စဥ္ ဝင္ထြက္ေနေသာ၊ ေနေရာင္မလာခင္ပင္ နယ္စပ္မွာ ေလးငါးရာေက်ာ္ ေရာက္ႏွင့္ေနေသာ နယ္စပ္ဂိတ္မွာ လူလိႈင္းလုံးႀကီးႏွင့္ တူေနသည္။ အေထာက္အထားရွိ၊ အေထာက္အထားမဲ့ အလုပ္သမားမ်ားထံမွ ဝန္ေဆာင္မႈေၾကးေငြျဖင့္ ရွာေဖြေနေသာ ပြဲစားႀကီး၊ ပြဲစားလတ္၊ ပြဲစားေသးမ်ား၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက လူလိႈင္းလုံးႀကီးစီးၿပီး ဝင္ေငြေကာင္း၊ ဂြင္မိထားၾက၏၊

ထိုလူလႈိင္းမွာ မိေအး ၂ ခါထက္မနည္း ခံရသူမ်ားမွာ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သားဟု ေခၚဆိုေသာ တေနရာမွ တေနရာသုိ႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္ကုိင္သည့္ ျမန္မာျပည္သားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ထုိလူလိႈင္းႀကီးက ကာလအတန္ၾကာ ဆက္လက္ ရိွေနဦးမည္ျဖစ္သည္။

Credit : http://blog.irrawaddy.org/2013/03/blog-post_4491.html