ပထမဆံုး စလြဲသည္ကေတာ့ စစ္ေျမျပင္ကို သြားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် တိုက္ပြဲျဖစ္ ပြားႏိုင္ေသာ ေန ရာ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ အပစ္ရပ္မႈ အတည္မျပဳေသးသည့္ ေနရာကို ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ သြားခဲ့ သည္ ။ အၾကိမ္ၾကိမ္တား၊ အၾကိမ္ၾကိမ္သြားခဲ့သည္။ စစ္သားေဟာင္းဆိုသူက စစ္ေျမျပင္ကို ဘယ္သူေတြ ဘယ္ လိုသြား ခြင့္ရွိသည္ကို လံုး၀မသိ။ ခလရ ၁၉ ဖာပြန္ တြင္ ေနစဥ္က ေဆးရံုတက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ မည္ ထင္သည္။
မိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗဟုသုတ သင္ခန္းစာ သူမသိ။ မိုင္းသင္ခန္းစာမ်ားတြင္ ဖံုးကြယ္ပံုဖ်က္မႈ ေကာင္းရ မည္ ဟု ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနမ်ိဳးဇင္ ဗြီဒီယို ရိုက္ကူးခဲ့ေသာ မုိင္းသည္ကား လွပစြာျဖင့္ ျခံစည္းရိုးတိုင္တြင္ ခ်ည္ ထား သည္။ ဟုတ္ေသာ္ရွိ၊ မဟုတ္ေသာ္ရွိ မိုင္းအစစ္မွန္း၊ အတုမွန္း မသိ။ ေနပူလွ်င္ ေပါက္ကြဲမည္ကို ေၾကာက္ေ သာ ေၾကာင့္ ၂ နာရီေက်ာ္ ၾကာ ေစာင့္ျပီး ျပန္ခဲ့သည္။ ေခ်ာင္းက ရြ႔ံထဲတြင္ေတာ့ မိုင္းမေထာင္ တဲ့ ။ သင္တန္း မ်ားတြင္ ည့ံခဲ့ေသာေၾကာင့္ မိုင္းအေၾကာင္း နားမလည္ဟုသာ မွတ္လိုက္သည္။
တိုက္မုိင္းၾကိဳးမ်ားကို ဓာတ္ပံုရိုက္ျပသည္။ တိုက္စရာ ဘာမွ မရွိ။ ေျခမျဖင့္ ကေလာ္ျပီး တိုက္ရင္တိုက္၊ တုတ္ ေခ်ာင္းျဖင့္ ကေလာ္ျပီး တိုက္မွ ကြဲမည့္ မိုင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိ အလွဆင္ထားသည့္ မိုင္းသည္ ကား အစစ္ ဟုတ္မဟုတ္ ေနမ်ိဳးဇင္ လံုးလံုးမသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္သည္။ခြသည္။ ကားကို လွမ္းျမင္ရသည္။
ေနလဲပူ၊ ဗိုက္လဲဆာ၊ ေသာက္စရာ ေရလည္းမရွိဟု ညည္းတြားသည္။ သို႔ေသာ္ ၄င္း၏ အေနာက္တြင္ ပ်ံ႕ ၾကဲ ေ နေသာ အေအးဗူးခြံမ်ား၊ ပံုပါ ေရႏွင့္ အေအးမ်ား ျပန္ထည့္ေနသူက သက္ေသျပခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သ နား စဖြယ္ေျပာသည့္အတြက္ သနားေပးလိုက္ပါသည္။
ေန႔ဘက္မွာ အလြန္ပူျပီး ညဘက္တြင္ အရမ္းခ်မ္းသည့္ ေနရာကိုု ေရာက္ေနပါသည္တဲ့။ ထုိေနရာတြင္ လ ရွည္၊ ႏွစ္ရွည္ ေက်ာပိုးအိတ္ တစ္လံုးျဖင့္ ေနေသာ စစ္သားမ်ား အေၾကာင္းကို သူမစဥ္းစား။ အေႏြးထည္၊ ဆိုင္ ကယ္ ျဖင့္ ကင္မရာကိုင္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ကာ ဘ၀အေၾကာင္းမ်ား ညည္းတြားသည္။ သနားစရာေ ကာင္း စြာ သနား ေပသည္။
စစ္ေျမျပင္တြင္ လံုျခံဳေရး ယူထားသည့္ ေနရာသည္ ကားလမ္းျဖစ္သည္။ လို္င္ဇာသို႔ သြားသည့္ ေခြးတစ္ ေကာင္၊ လူတစ္ေယာက္မွ ခြင့္မျပဳ။ အသြားခြင့္ေတာင္း၊ အျပန္ခြင့္ေတာင္း၊ ခြင့္ျပဳလွ်င္ ေအးေဆး သြားရ မည္။ ထုိေနရာသည္ကား အေမ့အိမ္ မဟုတ္။ စစ္ေျမျပင္သာ ျဖစ္သည္။ ရန္သူလာႏိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္း၊ အ ခ်ိန္ မေရြး ယာဥ္ျဖင့္ လႈပ္ရွားတိုက္ခိုက္ႏိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအား ဖြင့္ထားမည္ ဆိုပါက ေသဖို႔ကလြဲ အျခား မရွိ။
ထိုသို႔ ေပါက္ကရေျပာ၍ ေရွ႕ေနာက္ မစဥ္းစားေသာေၾကာင့္ ၄င္းသည္ အန္အယ္လ္ဒီ တြင္လည္း ေနရာ မရ။ ေက်ာင္းသားေ ဟာင္းလည္း မဟုတ္။ စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲကို အပုပ္ခ်သည့္ အရႈ႔ပ္ထုပ္သာ ျဖစ္ေနရ ရွာေတာ့ သည္။
Credit : Here
တိုက္မုိင္းၾကိဳးမ်ားကို ဓာတ္ပံုရိုက္ျပသည္။ တိုက္စရာ ဘာမွ မရွိ။ ေျခမျဖင့္ ကေလာ္ျပီး တိုက္ရင္တိုက္၊ တုတ္ ေခ်ာင္းျဖင့္ ကေလာ္ျပီး တိုက္မွ ကြဲမည့္ မိုင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိ အလွဆင္ထားသည့္ မိုင္းသည္ ကား အစစ္ ဟုတ္မဟုတ္ ေနမ်ိဳးဇင္ လံုးလံုးမသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္သည္။ခြသည္။ ကားကို လွမ္းျမင္ရသည္။
ေနလဲပူ၊ ဗိုက္လဲဆာ၊ ေသာက္စရာ ေရလည္းမရွိဟု ညည္းတြားသည္။ သို႔ေသာ္ ၄င္း၏ အေနာက္တြင္ ပ်ံ႕ ၾကဲ ေ နေသာ အေအးဗူးခြံမ်ား၊ ပံုပါ ေရႏွင့္ အေအးမ်ား ျပန္ထည့္ေနသူက သက္ေသျပခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သ နား စဖြယ္ေျပာသည့္အတြက္ သနားေပးလိုက္ပါသည္။
ေန႔ဘက္မွာ အလြန္ပူျပီး ညဘက္တြင္ အရမ္းခ်မ္းသည့္ ေနရာကိုု ေရာက္ေနပါသည္တဲ့။ ထုိေနရာတြင္ လ ရွည္၊ ႏွစ္ရွည္ ေက်ာပိုးအိတ္ တစ္လံုးျဖင့္ ေနေသာ စစ္သားမ်ား အေၾကာင္းကို သူမစဥ္းစား။ အေႏြးထည္၊ ဆိုင္ ကယ္ ျဖင့္ ကင္မရာကိုင္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ကာ ဘ၀အေၾကာင္းမ်ား ညည္းတြားသည္။ သနားစရာေ ကာင္း စြာ သနား ေပသည္။
စစ္ေျမျပင္တြင္ လံုျခံဳေရး ယူထားသည့္ ေနရာသည္ ကားလမ္းျဖစ္သည္။ လို္င္ဇာသို႔ သြားသည့္ ေခြးတစ္ ေကာင္၊ လူတစ္ေယာက္မွ ခြင့္မျပဳ။ အသြားခြင့္ေတာင္း၊ အျပန္ခြင့္ေတာင္း၊ ခြင့္ျပဳလွ်င္ ေအးေဆး သြားရ မည္။ ထုိေနရာသည္ကား အေမ့အိမ္ မဟုတ္။ စစ္ေျမျပင္သာ ျဖစ္သည္။ ရန္သူလာႏိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္း၊ အ ခ်ိန္ မေရြး ယာဥ္ျဖင့္ လႈပ္ရွားတိုက္ခိုက္ႏိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအား ဖြင့္ထားမည္ ဆိုပါက ေသဖို႔ကလြဲ အျခား မရွိ။
ထိုသို႔ ေပါက္ကရေျပာ၍ ေရွ႕ေနာက္ မစဥ္းစားေသာေၾကာင့္ ၄င္းသည္ အန္အယ္လ္ဒီ တြင္လည္း ေနရာ မရ။ ေက်ာင္းသားေ ဟာင္းလည္း မဟုတ္။ စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲကို အပုပ္ခ်သည့္ အရႈ႔ပ္ထုပ္သာ ျဖစ္ေနရ ရွာေတာ့ သည္။
Credit : Here
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။