ခင္ပြန္းကြယ္လြန္ၿပီး သံုးလၾကာေသာအခါ ေဒၚေအးမာဆီသို႔ သတင္းဆိုးတစ္ခု ထပ္ေရာက္လာသည္။ ဇန္န၀ါရီ ၃၁ ရက္ ညေန ပိုင္းက အသက္ ၄၁ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚေအးမာတုိ႔အိမ္သုိ႔ ရဲ၊ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕၀င္ မ်ားႏွင့္ ရြာလူႀကီးမ်ားလာ၍ ၀ါးထရံတြင္ စာတစ္ရြက္ကပ္သြားပါသည္။
စာထဲ၌ သီလ၀ါအထူးစီးပြားေရးဇုန္ဧရိယာအတြင္း အခြင့္အမိန္႔မရဘဲ ေနထုိင္ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ပတ္ အတြင္း အိမ္ကို ဖယ္ရွားေရႊ႕ေျပာင္းေပးရန္ ၿမိဳ႕ နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက လက္မွတ္ထိုး၍ အမိန္႔ထုတ္ ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အမိန္႔မနာခံပါက ဥပေဒအရ ရက္သံုးဆယ္ အခ်ဳပ္က်မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ပါရွိ၏။
ထုိေန႔က သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္ ဖလမ္္းရြာသစ္ (ေအးျမသီတာရပ္ကြက္) ႏွင့္ကပ္လ်က္ စီမံကိန္းေျမတြင္ ေနထုိင္ ၾကေသာ ေဒၚေအးမာတုိ႔ မိသားစုသာမက အလြမ္းဆြတ္ရြာေဟာင္းႏွင့္ သီလ၀ါ၊ ဖလမ္း၊ ကရက္ စေသာေက်းရြာမ်ားအနီးရွိ ေနအိမ္မ်ားစြာတြင္ ထုိစာရြက္မ်ားကပ္ခဲ့ပါသည္။
“အမ်ားက ဖ်က္ဆုိေတာ့ ဖ်က္႐ံုပဲ။ ေၾကာက္လုိ႔သာ အိမ္ကိုဖ်က္ရမွာ၊ ဘယ္သြားေနရမွန္းမသိဘူး” ဟု ေသာကမ်ားစြာျဖင့္ ေဒၚေအးမာက ဖြင့္ဟသည္။ သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္းတြင္ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ေသာခင္ပြန္း ကြယ္လြန္အၿပီး သံုးလအၾကာ သူတို႔၏ ရိပ္ၿမံဳကိုဖယ္ရွားရမည္ဆုိျခင္းက ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ထား ခဲ့ေသာ္လည္း သားတစ္ဦး၊ သမီးတစ္ဦး၏မိခင္ မုဆုိးမတစ္ဦးအတြက္ ေႏြေခါင္ေခါင္ မိုးႀကိဳးပစ္သံကဲ့သုိ႔ ထိတ္လန္႔ဖြယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွ ကားျဖင့္သြားလွ်င္ တစ္နာရီ၀န္းက်င္ျဖင့္ ေရာက္ႏုိင္ေသာ သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္ သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းေရွ႕ က်ယ္ျပန္႔လွေသာ ေျမကြက္လပ္ႀကီးတြင္ ႏုိင္ငံတကာအဆင့္ သီလ၀ါအထူး စီးပြားေရးဇုန္ ေဖာ္ထုတ္ရန္ အစိုးရက ႀကိဳးပမ္းေနသည္။ အစုိးရသစ္က အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေသာ ထား၀ယ္၊ သီလ၀ါ၊ ေက်ာက္ျဖဴ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္းတုိ႔အနက္ ပထမဆံုးတည္ေဆာက္ ၿပီးစီးရန္ ရည္မွန္းေနေသာ သီလ၀ါအထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာလည္း အျခားစီမံကိန္းမ်ားနည္းတူ ေျမယာျပႆနာ အနည္းငယ္ ရွိေနပါသည္။
ကပၸလီပင္လယ္အထြက္ ရန္ကုန္ျမစ္၀တြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းအနီး ေျမအက်ယ္ ၂၄၀၀ ဟက္တာေပၚ တြင္ ကန္ေဒၚလာ ၁၂ ဒသမ ၆ ဘီလီယံ (ေဒၚလာသန္း ၁၂၆၀၀ ေက်ာ္)အကုန္အက်ခံ၍ ဂ်ပန္ႏွင့္ ျမန္မာတို႔ ပူးေပါင္းအေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ မၾကာခင္ အေျခခံ အေဆာက္အအံုမ်ား စတင္ေဆာက္လုပ္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုစီမံကိန္း သတ္မွတ္ဧရိယာအတြင္းအလြမ္းဆြတ္ ေက်းရြာေဟာင္းရွိ ေနအိမ္မ်ား၊ ဖလမ္းရြာသစ္၊ သီလ၀ါရြာသစ္ (လက္ရွိအမည္ ေရႊျပည္သာယာရပ္ကြက္) ကရက္ရြာ (သီတာၿမိဳင္ရပ္ကြက္)စေသာ ရြာမ်ားအနီးရွိ လူေနအိမ္မ်ား ပါ၀င္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သက္ဆုိင္ရာက စီမံကိန္းဧရိယာအတြင္း ေနထုိင္သူမ်ား ၁၄ ရက္အတြင္း ဖယ္ရွားခုိင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။
သီလ၀ါ၊ ေက်ာက္ျဖဴႏွင့္ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္အေနအထားတို႔မွာမတူ။ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ အထူးစီးပြားေရး ဇုန္ တည္ေဆာက္မည့္ေနရာမွာ ရြာမ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ ထုိရြာမ်ားကို ေရႊ႕ေျပာင္းရျခင္းျဖစ္ၿပီး သီလ၀ါမွာ ယခင္ကတည္းက ေရႊ႕ေျပာင္းထားေသာ ရြာထဲမွေဒသခံအခ်ိဳ႕က စီမံကိန္းနယ္ေျမတြင္ျပန္ေနထိုင္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ိဳးသား စီမံကိန္းႏွင့္ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ ၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီး ဦးဆက္ေအာင္က ေျပာသည္။ ေက်ာက္ျဖဴအထူး စီးပြားေရးဇုန္မွာမူ လူေနထုိင္ျခင္းမရွိေသာ ေျမလြတ္၌ တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။
ယခင္ အစိုးရလက္ထက္ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္က စက္မႈစီမံကိန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရန္ဟုဆုိကာ အလြမ္းဆြတ္ေက်းရြာအား ေရႊ႕ေျပာင္းေစခဲ့သည္။ အိမ္တစ္အိမ္အတြက္ အစားထုိးေနစရာအျဖစ္ သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္ ေအာင္ခ်မ္းသာကြက္သစ္၌ ေပ ၄၀ x ၆၀ ေျမတစ္ကြက္ႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းစရိတ္ ၅၀၀၀က်ပ္၊ ေလ်ာ္ေၾကးအျဖစ္ လယ္တစ္ဧကလွ်င္ သီးႏွံရွိလွ်င္ ႏွစ္ေသာင္းက်ပ္ ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ရြာတြင္မေနဘဲ လယ္ထဲတြင္ေနသူ၊ အိမ္ပုိင္ဆုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ မိသားစုအခ်က္အလက္ မျပည့္စံုသူအခ်ိဳ႕မွာမူ အစားထိုးေျမကြက္မရခဲ့ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။
အစိုးရက ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုေသာ စီမံကိန္းမ်ား ေပၚမလာ၍ ရြာခံမ်ားက မူလလယ္ေျမမ်ားကို သက္ဆုိင္ရာ ဌာနအသီးသီးတြင္ သီးစားခအျဖစ္ လယ္တစ္ဧက စပါးခုနစ္တင္း ျပန္ေပး၍ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ၾကာ လယ္ျပန္စုိက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ေပၚမလာေသာ စီမံကိန္းမ်ားတြင္ လယ္ျပန္လုပ္သူမ်ားလာေသာေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းထားေသာ အလြမ္းဆြတ္ရြာမွာယခုအခါ ယခင္ကဲ့သို႔ အိမ္ေထာင္စုမ်ားစြာျဖင့္ စည္ကားေနသည္။
သုိ႔ေသာ္ ယခုအႀကိမ္တြင္ေတာ့ ထုိရြာတစ္ခုလံုး စီမံကိန္းဗဟိုတြင္ရွိေန၍ ေနအိမ္မ်ား ႏွစ္ပတ္အတြင္းေျပာင္းရန္ သက္ဆုိင္ရာ က အမိန္႔ထုတ္ထားသည္။
“ဒီစီမံကိန္းႀကီး လုပ္တဲ့အတြက္ တို႔သားစဥ္ ေျမးဆက္ ဘ၀ေတြရင္းၿပီး ေပးဆပ္လုိက္ရတာ။ အခုက်ေတာ့ ဘာမွ အက်ိဳးခံစားခြင့္ မေပးဘဲနဲ႔ ေျပာင္းရမွာဆုိေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြျဖစ္ေနတာ။ တို႔မွာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ ငါတို႔က ႐ိုဟင္ဂ်ာလည္းမဟုတ္၊ ဘဂၤါလီလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဒုကၡသည္ျဖစ္ေနၿပီ” ဟု ေရႊ႕ေျပာင္းရန္အမိန္႔ေၾကာင့္ အသက္ ၆၆ ႏွစ္အရြယ္ အလြမ္းဆြတ္ေက်းရြာသားႀကီး ဦးျမလိႈင္က ညည္းတြားသည္။
ဦးျမလိႈင္ႏွင့္ ေဒသခံမ်ားအဆိုအရ ယခုအခါ အလြမ္းဆြတ္ ေက်းရြာအုပ္စုတြင္ အိမ္ေျခ ၇၀၀ ၀န္းက်င္ ရွိေနသည္ဟုဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးထိန္လင္းကမူ အိမ္ေျခ ၄၂၁ လံုးသာရွိေၾကာင္း ေျပာ၏။
ဖလမ္းႏွင့္ သီလ၀ါေက်းရြာတုိ႔မွာလည္း အလြမ္းဆြတ္ကဲ့သို႔ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၆ ႏွစ္၀န္းက်င္က စက္မႈဇုန္စီမံကိန္းေၾကာင့္ ယခုတည္ရွိရာ ရြာသစ္သုိ႔ ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ၾကရသည္။ အလြမ္းဆြတ္ႏွင့္ မတူညီသည္က ေရႊ႕ေျပာင္းစရိတ္ ႏွင့္ အစားထိုးေျမကြက္ ေပ ၄၀x ၆၀ တစ္ကြက္စီေပးေသာ္လည္း လယ္ေျမမ်ားအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးမရခဲ့ပါ။
ဖလမ္းရြာဇာတိ ေဒၚေအးမာတို႔ မိသားစုမွာ ရြာသစ္၌ ေပ ၄၀x ၆၀ ေျမတစ္ကြက္ အစားရသည္။ မိသားစုစီးပြားေရး မေျပလည္၍ ေျမကြက္၏တစ္၀က္ ေပ ၂၀x ၆၀ ကို ငါးေသာင္းက်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းခဲ့ၿပီး က်န္ေျမတစ္ျခမ္းကို လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က တစ္သိန္းခြဲျဖင့္ ေရာင္းကာ ေနစရာမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ရြာျပင္ ေျမကြက္လပ္တြင္ အိမ္ေဆာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ခင္ပြန္းကြယ္လြန္စဥ္ စက္႐ံုမွေပးေသာ က႐ုဏာေၾကး က်ပ္သိန္းႏွစ္ဆယ္ရေသာ္လည္း အထူးစီးပြားေရးဇုန္ သတင္းေၾကာင့္ ေျမေစ်း႐ုတ္တရက္ႀကီးကုန္၍ ယခုအိမ္ဖ်က္ပါက ေျမ၀ယ္ရန္ သူ႔ေငြျဖင့္ ၁၀ ေပပတ္လည္ေလာက္ပင္ မ၀ယ္ႏုိင္။
“ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ကပဲ ေျမတစ္ကြက္ ေပ(၄၀ x ၆၀) ႏွစ္သိန္း၊ ႏွစ္သိန္းခြဲပဲရွိတာ။ အခု ေျမတစ္ကြက္ သိန္း ၂၀၀၊ ၃၀၀ အခ်ိဳ႕လမ္းေဘးေျမေတြဆို က်ပ္သိန္း ၆၀၀ ေလာက္ရွိတယ္” ဟု ဖလမ္းရြာမွ ေဒၚခင္စိန္ကလည္း စီမံကိန္းသတင္းေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ေပၚမွ လာ၀ယ္သူမ်ား၍ တစ္ႏွစ္အတြင္း ေျမေစ်းႀကီးသြားပံုကုိ ေျပာသည္။
“စာလာကပ္တဲ့ညက အိပ္လုိ႔ေတာင္ မေပ်ာ္ဘူး” ဟု ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူႏွင့္ ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသား မိခင္ ေဒၚေအးမာကဆုိသည္။ သူမကဲ့သုိ႔ ရြာျပင္စီမံကိန္းေျမအတြင္းေနျခင္းေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းရမည့္အိမ္ ဖလမ္းရြာတြင္ ၁၉၁ အိမ္ရွိေၾကာင္း ဖလမ္းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးျမင့္သူက ေျပာသည္။
သီလ၀ါရြာတြင္လည္း အကြက္ခ်ေပးထားသည့္ ရြာျပင္တြင္အိမ္ေဆာက္ေနေသာ ေနအိမ္ ၁၆၂ အိမ္ ဖ်က္သိမ္းေပးရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သီလ၀ါ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးေအးလြင္က ဆုိသည္။ အလြမ္းဆြတ္ရြာေဟာင္းတြင္ ၄၂၁ အိမ္၊ ကရက္တြင္ ၅၅ အိမ္ရွိ ေသာေၾကာင့္ အထက္ပါေလးရြာမွာပင္ စီမံကိန္းေျမတြင္ေန၍ က်ဴးေက်ာ္ျဖစ္သြားၿပီး၊ အိမ္ဖယ္ေပးရမည့္ မိသားစု ၈၂၉ ခုရွိသည္။ အျခားရြာမ်ားလည္း က်န္ေသးသည္။ ဖလမ္း ရြာသစ္ႏွင့္ သီလ၀ါ ရြာသစ္တုိ႔မွာ စီမံကိန္းနယ္ေျမအတြင္း ရွိေသာ္လည္း လြန္ခဲ့ေသာ ၁၆ ႏွစ္မွ ရြာေဟာင္းမွ ယခုေနရာသုိ႔ အစားထုိး ေျမကြက္ေပးကာ ရြာတည္ထားျခင္းျဖစ္၍ ယခုအႀကိမ္တြင္ ရြာထဲမွ ေနအိမ္မ်ား ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ မလိုေပ။
ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္၊ ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ၿပီး ရြာသစ္မ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ စက္႐ုံအခ်ိဳ႕မွာ ဇုန္နယ္နိမိတ္အတြင္းရွိေသာ္ လည္း ေရႊ႕ေျပာင္းစရာမလို။
ထိုေဒသတြင္ ရြာေဟာင္းေနရာႏွင့္ ရြာျပင္ ေျမကြက္လပ္မ်ားတြင္ေနေသာေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္အျဖစ္သတ္မွတ္ခံရသည့္ေဒသခံ မ်ားမွာ ရြာသစ္ေျပာင္းေရႊ႕စဥ္ ေျမကြက္မရေသာေၾကာင့္၊ အစားထိုးရေသာ ေျမကြက္ကိုေရာင္းၿပီး ေျမလြတ္တြင္ သြားေနေသာေၾကာင့္၊ ရြာထဲတြင္ အစားထိုးေပးေသာ ေျမရွိေသာ္လည္း ရြာျပင္ စီမံကိန္းေျမ၌ အိမ္ထပ္ေဆာက္ေနေသာေၾကာင့္၊ အိမ္ေထာင္က်၍တစ္အုိး တစ္အိမ္ထူေထာင္ေသာေၾကာင့္ ရြာျပင္စီမံကိန္းေျမတြင္ အိမ္ေဆာက္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အျခား ေက်းရြာမွ လာေနေသာ မိသားစုအခ်ိဳ႕လည္း ေရႊ႕ေျပာင္းရမည့္ စာရင္းတြင္ပါေၾကာင္း ဦးေအးလြင္က ေျပာသည္။
အစားထိုးေျမကြက္ေပးကာ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးထားေသာ ေဒသခံမ်ားက စီမံကိန္းနယ္ေျမတြင္ ျပန္ေနေသာေၾကာင့္ ၎င္းတို႔အား ဖယ္ရွားခုိင္းျခင္းမွာ အစုိးရအတြက္ ဥပေဒအရ မမွားေသာ္လည္း ဆင္းရဲေသာ လယ္သမားမ်ား အရမ္းဒုကၡမမ်ားေအာင္ စဥ္း စားစီစဥ္ေပးလွ်င္ အဆင္ေျပႏုိင္ေၾကာင္း အစုိးရအဖြဲ႕မွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးက အႀကံျပဳသည္။
“ဥပေဒအရ လုပ္ေပးစရာမလိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူမႈေရးအရ လုပ္ေပးသင့္တယ္။ လုပ္ေပးသင့္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ သူတုိ႔က မတန္တဆ ေတာင္းမွာ စုိးရိမ္တယ္။ မတန္တဆေတာင္းရင္ လုပ္ငန္းေရွ႕ဆက္မသြားႏုိင္ဘဲနဲ႔ စီမံကိန္းၾကန္႔ၾကာ သြားႏုိင္တယ္” ဟု ၎က ဆက္ေျပာ၏။
ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ လယ္ယာေျမႏွင့္ အျခားေျမမ်ား သိမ္းဆည္းခံရမႈ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ အဖြဲ႕၀င္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးခုိင္ေမာင္ရည္ကလည္း “ျပည္သူေတြဘက္က ဥပေဒနဲ႔မညီတာ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္တယ္။ ဥပေဒနဲ႔ မညီတုိင္း အကုန္လံုးကို လက္လြတ္စပယ္ လုပ္လုိ႔မရဘူး။ စည္းကမ္းနဲ႔ မညီတုိင္း သိမ္းက်ဳံးအျပစ္ေပး၊ အေရးယူရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါက တကယ့္မႈခင္းေတြ က်ဴးလြန္ေနတာမဟုတ္ဘူး” ဟုဆိုသည္။
ဤတြင္ ေဒသခံလယ္သမားမ်ားဘက္က ေထာက္ျပလာသည္က လြန္ခဲ့ေသာ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္က စီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ရြာမ်ားေျပာင္းေရႊ႕စဥ္ ထုိက္တန္ေသာနစ္နာေၾကးမရခဲ့ဟုဆိုလာသည္။ အစိုးရအတြက္လည္း ေထာက္ျပရန္ရွိသည္က ယခင္အစိုးရလက္ထက္တြင္ တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔ ပစ္စလက္ခတ္လုပ္ခဲ့ေသာ စီမံကိန္းမ်ားစြာရွိသည့္အထဲ သီလ၀ါစီမံကိန္းအတြက္ လယ္သမားမ်ားကို အစားထိုးေျမႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းစရိတ္ေပးထားေသာ စီမံကိန္းျဖစ္ၿပီး ယခင္အစိုးရလုပ္ခဲ့သမွ် ကိစၥတုိင္းကို ျပန္လည္ေျဖရွင္းေနရပါက တုိင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ စီမံကိန္းမ်ား ေရွ႕ဆက္ရမည္မဟုတ္ဟု အစိုးရအဖြဲ႕မွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးကဆုိျပန္သည္။
သီလ၀ါ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ ျမန္မာ-ဂ်ပန္ ဆက္ဆံေရး၏ အဓိက အစိတ္အပိုင္းျဖစ္၏။ အထူးစီးပြားေရးဇုန္တြင္ ျမန္မာ၊ ဂ်ပန္ကုမၸဏီမ်ားအျပင္ ဥေရာပႏွင့္ အေမရိကန္မွ ကုမၸဏီမ်ား၊ တ႐ုတ္၊ စင္ကာပူ စေသာႏုိင္ငံစံုမွ ကုမၸဏီမ်ား လာေရာက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္း သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္မည့္ စီမံကိန္းျဖစ္ေၾကာင္း ဒု၀န္ႀကီးဦးဆက္ေအာင္က ေျပာသည္။
“ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႀကီးမားတဲ့ အလားအလာရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ပုဂၢလိကနဲ႔ အစိုးရ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ဖြံ႕ ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဂ်ပန္ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္၊ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးလည္းျဖစ္ေသာ မစၥတာကာ႐ိုအာဆိုက သီလ၀ါဇုန္ကို ေလ့လာၿပီးစဥ္က ေျပာခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေဒၚလာသန္း ၂၆၀ ေက်ာ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားေသာဂ်ပန္တို႔မွာ ထိုစီမံကိန္းတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ထပ္မံတိုးျမႇင့္ေတာ့မည္ျဖစ္ သည္။ ထူးျခားမႈမွာသီလ၀ါ စီမံကိန္းမစတင္မီ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ ႀကိဳတင္စံုစမ္းေထာက္လွမ္းအစီရင္ခံစာ (EIA) ကိုဂ်ပန္တို႔က ၎တို႔၏မူအတိုင္း မျဖစ္မေန ေဆာင္ရြက္ခိုင္းထားသည္။
ထိုဇုန္တြင္ နည္းပညာျမင့္ေသာ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ားစြာ အလုပ္ေပးႏုိင္ေသာ လုပ္သားအေျချပဳလုပ္ငန္းမ်ား ပိုမိုလာေရာက္ေစလိုေၾကာင္း ဦးဆက္ေအာင္က ဆုိသည္။
စီမံကိန္းမေဆာင္ရြက္မီ EIA အတြက္ ယခုလအတြင္း စတင္ေဆာင္ရြက္မည္ျဖစ္ၿပီး လာမည့္စက္တင္ဘာလတြင္ အေျခခံ အေဆာက္အအံုမ်ားကို စတင္တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္သည္။ အေျခခံအေဆာက္အအံုမ်ား တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္မွ အမ်ားပုိင္ ကုမၸဏီတစ္ခု တည္ေထာင္ရန္ စီစဥ္ေနၿပီး ဂ်ပန္ဘက္မွ ဂ်ပန္အစုိးရအျပင္ ကုမၸဏီႀကီး သံုးခုျဖစ္ေသာ မီဆူဘီရွီ၊ ဆူမီတုိမို၊ မာ႐ုဘီနီတုိ႔က ပါ၀င္မည္ျဖစ္သည္။ ထုိကုမၸဏီတုိ႔က အေျခခံအေဆာက္အအံု တည္ေဆာက္မႈလုပ္ငန္းအျပင္ ဇုန္အတြင္း ၎တို႔စက္႐ုံမ်ားကိုပါ တည္ေဆာက္လုပ္ကုိင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။
“စက္တင္ဘာမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြစမယ္ဆုိေပမယ့္ ၂၀၁၃ မွာပဲ ဇုန္ထဲက ေျမကြက္ေတြကို စၿပီးေရာင္းလုိ႔ရေနၿပီ။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြက အဓိကဥေရာပက ဒီမွာလုပ္ခ်င္လုိ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ကမ္းလွမ္းေနၿပီ။ ဇုန္ေျမ ေရာင္းလုိက္ၿပီးရင္ သူတို႔စက္႐ံုေဆာက္ေပါ့။ အေျခခံအေဆာက္အအံုလည္း ေဆာက္မယ္။ သူတုိ႔ (ေျမ၀ယ္ထားေသာ ျပည္ပရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံသူ) စက္႐ံုလည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းေဆာက္မယ္။ သူတုိ႔ စက္႐ံုၿပီးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းလုိလိုျဖစ္မွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ၂၀၁၅ မွန္းပါတယ္။ ၂၀၁၅ မွာ စက္႐ံုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အၿပိဳင္အ႐ိုင္းေပၚလာၿပီး လုပ္ငန္းစႏုိင္မွာပါ” ဟု ဦးဆက္ေအာင္က စီမံကိန္းအေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
သီလ၀ါအထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ နိမ့္က်ေနေသာ ျမန္မာ့စီးပြားေရးအတြက္ အေရးပါသည္။ စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အနီး တည္ေဆာက္မည့္ စီမံကိန္းက ၿမိဳ႕ေပၚႏွင့္ ဆင္ေျခဖံုးမ်ားရွိ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္း ေလ်ာ့က်ေအာင္ ကူညီႏုိင္သည္။
“ဒီစီမံကိန္းက ႏုိင္ငံ့စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္။ စီးပြားေရးဦးေမာ့လိုဖုိ႔ တစ္ခုေကာင္း၊ ႏွစ္ခုေကာင္း လုပ္ရတာလည္းရွိတယ္။ ဒီစီမံကိန္းမွာ လာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမယ့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကေန တစ္ႏုိင္ငံလံုး ေဆာင္ရြက္မယ့္ စီမံကိန္းေတြအတြက္ အႀကံဉာဏ္ေကာင္းေတြ ရႏုိင္တယ္” ဟု ျမန္မာဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအရင္းအျမစ္စင္တာ ဒါ႐ိုက္တာတစ္ဦး ျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာေဇာ္ဦးက ေျပာသည္။ ထုိဇုန္တြင္ ႏုိင္ငံတကာ ကုမၸဏီမ်ား လာေရာက္လုပ္ကိုင္ရန္ အခြန္ေလွ်ာ့ခ်ေပးထား မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔လာေရာက္လုပ္ကုိင္ျခင္းျဖင့္ အလုပ္အကုိင္၊ နည္းပညာႏွင့္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာရမည္ဟုလည္း ဆက္ေျပာသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေဒၚေအးမာႏွင့္ ဦးျမလႈိင္တို႔ကဲ့သို႔ ေဒသခံမ်ားအတြက္ စီးပြားေရးဇုန္မွာ ေပၚလာမည့္ အလုပ္အကိုင္မ်ားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ ရဲ။ ယခင္အစိုးရလက္ထက္ သီလ၀ါတြင္ စက္မႈဇုန္မ်ား ေဆာက္မည္ေျပာၿပီး အေရအတြက္ အနည္းငယ္သာ ေဆာက္ေသာ စက္႐ံုတုိ႔တြင္ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းမွာပင္ ရွစ္တန္းေအာင္ၿပီးသူမ်ားေခၚေသာေၾကာင့္ ေဒသခံအခ်ိဳ႕ စက္႐ံုလံုၿခံဳ ေရးႏွင့္သန္႔ ရွင္းေရးသာရသည္ဟု ဦးျမလိႈင္ကဆုိ၏။
“ေနရာထုိင္ခင္းရရင္ ေတာ္ပါၿပီ” ဟု ေဒၚေအးမာက သူ႔ဆႏၵကုိဖြင့္ဟသည္။
ဦးျမလႈိင္ႏွင့္ အလြမ္းဆြတ္ ေက်းရြာသားမ်ားကလည္း ေျပာင္းေရႊ႕ရမည့္အထဲ မပါ၀င္ေသာ ရြာမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအနီး ေျမေပၚတြင္ အကြက္ခ်ေပးေစလိုၾကသည္။ သီးစားခေပး၍ လုပ္ေနေသာ လယ္မ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးခံစားခြင့္တစ္စံုတစ္ရာျပန္ေပးရန္ သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။
စီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားမနစ္နာရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမည္ျဖစ္သလို ျပည္သူမ်ားကလည္း အခြင့္အေရး ပုိေတာင္း သည္မ်ိဳး မျဖစ္ရန္လိုေၾကာင္း စီးပြားေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပညာရွင္ အခ်ိဳ႕ကအႀကံျပဳသည္။
အစိုးရသစ္လက္ထက္ စီမံကိန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ယခင္အစိုးရလက္ထက္က ခ်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ျပႆနာမ်ားစြာေၾကာင့္ ေရွ႕မဆက္ႏုိင္ဘဲ ျပန္ေျဖရွင္းေနရသည္ကမ်ားသည္။
“ေလာေလာဆယ္ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာက အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလမွာမို႔လို႔ ယဥ္ပါးမႈမရွိတဲ့အတြက္ ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္တာ အားနည္းေနတာေၾကာင့္ပါ။ ဒါကိုေျဖရွင္းဖုိ႔ Cooperation (ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း)အားနည္းတာ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္တာ အားနည္းတာေၾကာင့္ ကြာဟခ်က္ျဖစ္ေနတာပါ။ ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔အတြက္လည္း Capacity (လုပ္ႏုိင္စြမ္း) ေတြ မရွိၾကတဲ့အတြက္ ျပႆနာေတြ ႀကံဳေနတာပါ။ ညိႇရမဲ့လူေတြရဲ႕ အရည္အေသြးနဲ႔ အရည္အခ်င္းကလည္း အားနည္းေနတဲ့အပိုင္းရွိတယ္။ ဒါေတြအားလုံး အခ်ိန္ယူ ေျဖရွင္းရင္ရပါတယ္” ဟု ေဒါက္တာေဇာ္ဦးက သံုးသပ္သည္။
ယခင္ အစုိးရလက္ထက္က စနစ္ေဟာင္းကိုပင္ စနစ္သစ္ျဖင့္ အစားထိုးႏုိင္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယခုျပႆနာမွာအားလုံးအတြက္ ရလဒ္ေကာင္း ထြက္ေအာင္မေျဖရွင္းႏိုင္ေသာျပႆနာမဟုတ္။
“တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ညႇိၾကမယ္။ ထိန္းညႇိေပးမယ္။ ဥပေဒစုိးမိုးေရးဟာ အေရးႀကီးေပမယ့္ လူေတြ လုပ္လုိ႔မရတဲ့အထိ အကန္႔အသတ္မျဖစ္ေအာင္ ညႇိေပးဖုိ႔လိုတယ္။ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္တဲ့အပုိင္းမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈက အလြန္အေရးႀကီးတယ္” ဟု ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းႏုိင္မည့္နည္းလမ္းကုိ ေဒါက္တာေဇာ္ဦးက အႀကံျပဳေလသည္။
7DaysNewsJournal
No comments:
Post a Comment
မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာေရးသားႏိုင္ပါသည္။
ဘမ္းမည္မဟုတ္ပါ။